"Seni özledim ya." Seren yılmadan bana yapışmaya devam ederken Adana sıcağını aratmayan bu hava sarılmasıyla cehennem sıcağı dönmesine ramak kalmıştı.
"Bende özledim de zaten yanmışem yetmemiş Böğrüme pıçaklar yemişem sarılaysun daha da yanayim." Bir anda Adana ağzı yaparken nasıl Karadeniz sivesine kaydı sorgulamayın.
"Ama napim özle-" cümlesini bitiremeden Adal abim içeri girdi gözleri Sekene kaydığında ona sadece,"Kardeşimle önemli bir konu hakkında konuşacaktım bizi yalnız bırakabilir misiniz?" Seren yanağıma son bir öpücük bıraktı ve kulağıma, "Salondayım." Dedi ve gitti.
Adal yanıma gelip oturduğun da elimi tuttu, "Nasılsın güzelim?" Diye sordu. "İyiyim abi de sen niye bu kadar ciddiyim bir şey mi oldu?" Dediğimde güldü "Ben hep ciddiyim." Dedi.
Bende göz devirerek, "Ha Kuzgun bir, sen iki." Dedim alayla. Bu dedigime güldü. "Lafı dolandırmayacağım."
"O şerefsiz aileni içeri aldılar. Sen ifade verdiğin de onu bir 20 yıl net içeri tıkarlar deliler onun aleyhine." Dedi.
Bitecek miydi?
Çocukluğumun katilleri.
Bitmişti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ÇIKMAZ SOKAK
HumorBen Evlan Alkın trajik bir şekilde boka batmış durumdayım adım attığım her yede mayın var sanki atığım her adım nefesimi kesiyor aldığım nefes ciğerlerime yetmiyor. Ben kim miydim? ben, Evlan. 17 yıl önce bir hata yüzünden hayatı kararan Evlan.
