25. Bölüm
"ABİ ALIN BENİ BURADAN EVİMİZE GİDELİM LÜÜTFEEN." Ne kadar dil döksem de Pamir abim Nuh diyor peygamber demiyordu.
İzin vermeyeceğini anladığımda sitemle, "Ya sendeki inat katır da yoktur ha!" Dedim.
Ancak belli ki beyefendiye baya komik gelmiş ki Eylül ablamla katıla katıla gülüyordu.
Son çare olarak ablama döndüm, "Abl-" sözümü kesmek gibi bir cüreti buldu benim benim Evlanın. "Reddedildi." Sinirle ofladım.
"Beni bıçaklayan pezevenk Allah'ından bul, düz yolda yürüyeme emi inşallah, banyoda çoraplarla suya basarsın, karabasanlar kafanda kav yapsın inşanlah -bunları yazarken ezan okunması şoku- Ahtapot kılıklı mendebur insanoğlu." Diyerek tüm tuşlara bastım bu duruma bu iki hain daha da güldü.
Resmen bu hastane köşelerinde harcanıyorum. Verin bana lahmacun bi dakikaya hatta saniyeye kalmadan Tarkan gibi ayaklanırım kardeşim.
O sırada Kapı çaldı içeriye giren kişiyle pardon kişilerle ruhumu teslim edecektim.
KESTİK
ÇOK KISAYDI KUSURA BAKMAYIN
BİRDE YENİ KURGUM "ZİHİN OYUNLARI" EVRENİNİ OKUMAYA DAVET EDİYORUM İLK BÖLÜMÜ YAYIMDA!!
BIR DİĞER KURGUM DA "ŞAH VE MAT" ESKİ ADIYLA "KUZGUN" ROMANIM ONA DA ŞANS VERİRSENİZ ÇOK MAKBULE GEÇER EVLATLARIM.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ÇIKMAZ SOKAK
HumorBen Evlan Alkın trajik bir şekilde boka batmış durumdayım adım attığım her yede mayın var sanki atığım her adım nefesimi kesiyor aldığım nefes ciğerlerime yetmiyor. Ben kim miydim? ben, Evlan. 17 yıl önce bir hata yüzünden hayatı kararan Evlan.
