Η Χαμένη Έχθρα

Κεφάλαιο 3: Ethan

Δεν ήξερα πως ένας άνθρωπος τον οποίο γνώριζα μόλις δέκα λεπτά, θα μπορούσε να με εκνευρίσει τόσο και όμως το έκανε.

Δυστυχώς όμως για αυτήν δεν θα το άφηνα έτσι.

Τα βήματα του πατέρα μου που κτυπούσαν στο άσπρο πλακάκι όλο και δυνάμωναν κάθε δευτερόλεπτο που ερχόταν πιο κοντά μου. "Ethan," Ήξερα τι θα ακολουθούσε και δεν είχα καμία όρεξη για ένα από τα συνηθισμένα του κηρύγματα. Είχα ακούσει αμέτρητα από τότε που ήμουν στην κούνια και ας μην το θυμόμουν. "θα μπορούσες να μου εξηγήσεις τι μόλις έγινε;"

Τι να του εξηγούσα;΄Ότι η καινούρια του υπάλληλος είχε μια γλώσσα μεγαλύτερη από εκείνην και ένα ύφος χειρότερο και από το δικό του; Ένα ήταν σίγουρο, αυτός που την προσέλαβε απολύεται σήμερα κιόλας.

"Έχει σημασία το τι θα πω; Αφού έχεις βγάλει ήδη τα συμπεράσματα σου." Όπως έκανε πάντα, αν ποτέ δηλαδή ενδιαφερόταν έστω και λίγο για εμένα. Αν έβρισκε ποτέ λίγο χρόνο να ασχοληθεί με την οικογένεια του. Μόνο να μιλά ήξερε και όχι να ακούει.

Με κοιτούσε με το γνωστό επικριτικό του ύφος, περιμένοντας με να εξηγήσω. "Για να τελειώνουμε," Είπα με όση υπομονή μου είχε απομείνει "όχι τίποτα δεν έγινε μεταξύ μας αντιεπαγγελματικό και ναι θα απολυθεί. Αμέσως."

"Άλλο κατάλαβα πριν." Αυτό που ήθελε εκείνη να τον κάνει να πιστέψει. Τι νόμιζε; Πως αν υπονοήσει ότι την φλέρταρα θα έχανα την δουλειά μου; Άραγε έχει την παραμικρή ιδέα ποιος είμαι;

"Δεν ήξερε πως να χρησιμοποιεί το μηχάνημα, της έκανα παρατήρηση, της εξήγησα πως να το χρησιμοποιεί, θύμωσε, προσποιήθηκε πως την φλέρταρα για να μπω σε μπελάδες. Τέλος." Οι εξηγήσεις δεν ήταν ποτέ κάτι το οποίο απολάμβανα και είχα την υπομονή να κάνω.

Έμεινε σιωπηλός, μελετώντας το πρόσωπο μου το οποίο ήταν χαλαρό αλλά μέσα μου έβραζα. Δεν ήξερα ούτε το όνομα της. Δεν ήξερα αν πίστευε όσο του είπα αλλά και να μην με πίστευε δεν μου καιγότανε καρφί.

Περίπου.

"Ξέρεις," Άρχισε να περπατά μέσα στον χώρο, αργά και οι ήχοι των παπουτσιών του όλο και δυνάμωναν την φωτιά που σιγόβραζε μέσα μου.
"Ερχόμουν να σε βρω για να σου πω πως θα σου έδινα την θέση." Σταμάτησε να περπατά και με κοίταξε. Αν η επόμενη του πρόταση περιλάμβανε την λέξη CEO θα έστελνα εκείνο το κοριτσάκι σπίτι του το λεπτό που θα έβγαινα από αυτό το δωμάτιο. "θα σε έκανα επιτέλους CEO," Το πουκάμισο μου άρχισε να με σφίγγει, άρχισα να ζεσταίνομαι και δεν ήταν από την ζέστη. "αλλά δεν είσαι έτοιμος. Αν δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις το προσωπικό σου και να βγεις κερδισμένος, τότε δεν κάνεις για αυτή την δουλειά."