Η Χαμένη Έχθρα

Κεφάλαιο 24: Lia

Ευτυχώς δεν έβρεχε έτσι μπορούσα να πάω με τα πόδια στη δουλειά. Θα ήταν περίεργο να με δουν οι συνάδελφοι μου εκεί ενώ είχα ρεπό αλλά θα πήγαινα στο γραφείο του Ethan.

Ένιωθα άσχημα που τον απέκλεια έτσι από την ζωή μου, είχα τύψεις. Και του είχα πει πως θα τον έβλεπα σήμερα.

Δεν είχα ξανά λάβει μήνυμα, γράμμα ή οτιδήποτε άλλο. Ήξερα πως περίμενε εμένα να τον καλέσω. Δεν είχα αποφασίσει ακόμη τι θα έκανα αλλά είχα ακόμη έξι μέρες για να πάρω μια απόφαση.

Δεν κτύπησα την πόρτα του γραφείου του, οι καλές συνήθειες δεν ξεχνιούνται εξάλλου.

Καθόταν στην μαύρη δερμάτινη του καρέκλα πίσω από το γραφείο του.
Φαινόταν αρκετά αφοσιωμένος σε ότι και αν έκανε μπροστά από τον υπολογιστή του.

Όταν με είδε σηκώθηκε από την καρέκλα και με πλησίασε. Του έδωσα ένα χαμόγελο, το ίδιο και εκείνος.

Έβαλε την ζεστή του παλάμη στο πηγούνι μου και έκλεισα για λίγο τα μάτια μου κάτω από το γνώριμο άγγιγμα του. Δεν άργησε πολύ μέχρι να ενώσει τα χείλη μας, αυτή την φορά πιο παθιασμένα από ότι εχτές. Μου έδειχνε πως του έλειψα. Το καταλάβαινα από τον τρόπο που κινούνταν τα χείλη του στα δικά μου, εξερευνητικά και πεινασμένα. Από τον τρόπο που ακουμπούσε τον λαιμό μου, σχεδόν τον έσφιγγε-όχι αρκετά για να πονέσω, αλλά αρκετά για να μου θυμίσει την φλόγα μεταξύ μας. Εκείνη την φλόγα που υπήρχε ακόμη και όταν δεν ήθελα να τον βλέπω.

Απομακρυνθήκαμε για λίγο, για να ανασάνουμε. "Διέκοψα από κάτι;" Ρώτησα χαϊδευτικά κοιτώντας το γραφείο του με τον ανοικτό υπολογιστή και τα χαρτιά πάνω του. Ακόμη και όταν δούλευε, όλα όσα ήταν πάνω στο γραφείο του-στυλό, χαρτιά, φάκελοι-έμοιαζαν σαν να ήταν στην θέση που ήταν γιατί εκείνος τα είχε βάλει έτσι.

"Η δουλειά μπορεί να περιμένει." Φίλησε ξανά το χαμόγελο που εμφανίστηκε στα χείλη μου, με την ίδια ένταση όπως πριν.

Όταν το σώμα μου ακούμπησε στην ξύλινη επιφάνεια του γραφείου του, ότι υπήρχε πάνω του βρισκόταν τώρα στο πάτωμα.

-

Έφαγα το τελευταίο κομμάτι από την πίτσα μου και άρχισα να φοράω ξανά τα παπούτσια μου. "Πρέπει να πηγαίνω. Έχω να γράψω." Δεν ήταν τελείως η αλήθεια αλλά έπρεπε να τελειώσω το διήγημα μου. Αν πίεζα ξανά τον εαυτό μου ίσως να τα κατάφερνα. Είχα γράψει μερικές σελίδες αλλά δεν ήμουν σίγουρη αν μου άρεσαν, όμως ήταν καλύτερο από το τίποτα.