Η Χαμένη Έχθρα

Κεφάλαιο 10: Lia

Νόμιζα πως έβλεπα όνειρο ή μάλλον καλύτερα εφιάλτη. Μέχρι και στα όνειρα μου είχε καταφέρει να μπει. Έτριψα τα μάτια μου αφήνοντας ένα μικρό χασμουρητό και τότε κατάλαβα πως δεν έβλεπα εφιάλτη, απλά η πραγματικότητα μου ήταν τόσο εφιαλτική που έμοιαζε με εφιάλτη.

Ω Θεέ μου, γιατί βρίσκομαι ακόμα στο αυτοκίνητο του; Κοιμήθηκα όλο το βράδυ εδώ, δίπλα του. Τι ντροπιαστικό.

Καθόταν στην θέση του συνοδηγού ατάραχος, κάνοντας κάτι στο τηλέφωνο του. Δεν γύρισε να με κοιτάξει ούτε λεπτό, ούτε καν με την άκρια των ματιών του αλλά ήξερα πως είδε ότι ξύπνησα. Απλά δεν θα μπορούσε να ενδιαφερθεί περισσότερο για να μου δώσει σημασία. 

“Γιατί δε με ξύπνησες;” Πέρασα το χέρι μου βιαστικά πάνω στα μαλλιά μου προσπαθώντας να τα φτιάξω όσο γινόταν. Αλλά δεν γινόταν.

“Κοιμάσαι βαριά.” Είπε κοιτώντας ακόμη την οθόνη του κινητού του.

“Τι ώρα είναι;” Άρχισα να ψάχνω το τηλέφωνο μου από την τσάντα μου, αλλά μέχρι να καταλάβω πως είχε πέσει κάτω από το κάθισμα του συνοδηγού, ο Ethan μου είχε ήδη απαντήσει.

Συνέχισε να μην με κοιτάζει, λες και ήμουν ένα κουνούπι που ήθελε να ξεφορτωθεί αλλά του έπεφτε τόσο λίγο για να ασχοληθεί καν μαζί του.
“Έντεκα.” Έπρεπε να είμαι στην δουλειά πριν από μισή ώρα. Δεν με είχε απολύσει πριν, αλλά τώρα σίγουρα θα το έκανε. Άφησε επιτέλους κάτω το τηλέφωνο του και τα μάτια του—παγωμένα και αδιάφορα όπως πάντα—με κοίταξαν για πρώτη φορά. Ήξερα πως ήμουν χάλια, σίγουρα τα μαλλιά μου θα ήταν ανάκατα, το πρόσωπο μου λερωμένο από το μακιγιάζ και τα ρούχα μου τσαλακωμένα—εκείνος από την άλλη για ακόμη μια φορά ήταν σαν να είχε μόλις ετοιμαστεί. Αν κάτι με εκνεύριζε περισσότερο πάνω του—και να σημειωθεί πως με εκνεύριζαν πάνω του πολλά—αυτό θα ήταν το πόσο οργανωμένος και τακτοποιημένος ήταν πάντα. Πάντα όμως. “Έχεις μια ώρα να ετοιμαστείς.”

Κοίταξα έξω από το παράθυρο, ήμασταν έξω από σπίτι μου. “Τι εννοείς;”

“Θα μας πάω στο cafe.” Είπε κοφτά.

“Μα έχω αργήσει ήδη.” Ήταν σαν να του έλεγα να με απολύσει. Θα έπρεπε να πάω κατευθείαν να ετοιμαστώ και να προσποιηθώ πως δεν έγινε ποτέ, αλλά εγώ του υπενθύμιζα πως έπρεπε να ήμουν στην δουλειά πριν μισή ώρα, αν και ήμουν σίγουρη πως το ήξερε ήδη. Είμαι σίγουρη πως έχει αποστηθίσει τα ωράρια όλων μας και σίγουρα χωρίς καν να προσπαθήσει γιατί δεν πιστεύω να νοιαζόταν ποτέ αρκετά για να το κάνει αυτό.