Κεφάλαιο 8: Lia

60 4 0
                                    

Μια ώρα μετά και τρείς ακόμη μαργαρίτες, δύο καφέ μάτια ήταν ακόμη καρφωμένα πάνω μου. Ήθελα να ήξερα πως γίνεται να βρίσκεται τόση ώρα αμίλητος και ακίνητος στο βάθος απέναντι μου.

Όσο περνούσε ο καιρός όλο και επιβεβαιώνονταν οι υποψίες μου.
Αποκλείεται να είναι άνθρωπος. Τίποτα πάνω του δεν έμοιαζε ανθρώπινο, ούτε το ανέκφραστο του ύφος κάθε φορά που με κοιτούσε, ούτε το ότι είχε το σώμα υπέρ ήρωα—όχι πως έδινα ιδιαίτερη σημασία στο σώμα του δηλαδή—μέχρι και τα χαζά του μαλλιά που ήταν πάντα τόσο περιποιημένα. Κάθε φορά που τα έβλεπα, ήθελα να περάσω τα χέρια μου μέσα τους και να τα χαλάσω, έτσι για να τον δω να νευριάζει. Βάζω στοίχημα πως οργανώνει τα στυλό του το ένα δίπλα από το άλλο με βάση το χρώμα—τα οποία χρώματα εννοείται περιορίζονται στο μαύρο, μπλε και κόκκινο αν έχει κέφια.

“Μια ακόμη μαργαρίτα για την δεσποινίδα.” Με ξύπνησε η αντρική φωνή που καθόταν στο σκαμπό απέναντι μου μπροστά από το μπαρ.

“Όχι, είμαι εντάξει. Ήπια ήδη τρεις.” Πρόσθεσα ευγενικά, προσπαθώντας να μην εστιάσω στην ζάλη που άρχισα εδώ και λίγη ώρα να νιώθω.

Με κοίταξε χαμογελώντας. “Μια ακόμη δεν έβλαψε ποτέ κανέναν.” Ο μπαρτέντερ αγνόησε το σχόλιο μου και συνέχισε να φτιάχνει το ποτό. Κάτι τέτοιες στιγμές σκεφτόμουν πόσο δύσκολο είναι να είσαι γυναίκα. Δεν υπολογίζουν την άποψη σου ούτε για θέματα που αφορούν εσένα την ίδια.

Ένιωσα ένα χέρι πάνω στο πόδι μου, λίγο πιο πάνω από το γόνατο μου.
Κάθισα λίγο πιο μέσα στη καρέκλα μου, προσπαθώντας να απομακρυνθώ από το χέρι του.

“Έχει πάει αργά, καλύτερα να πηγαίνω. Έχω να ξυπνήσω και νωρίς αύριο για την δουλειά.” Έβαλε ο μπάρτεντερ την μαργαρίτα πάνω στον πάγκο μπροστά μου.

Σηκώθηκα από την καρέκλα μου, χάνοντας για λίγα δευτερόλεπτα την ισορροπία μου. Θα έφταιγαν τα δωδεκάποντα τακούνια μου ή το αλκοόλ. “Από τόσο νωρίς;” Σηκώθηκε και ο Aiden.

Ήμασταν εδώ ήδη δύο ώρες, δεν ήταν και λίγες και για να πω την αλήθεια η εκδήλωση ήταν πιο βαρετή από όσο περίμενα. Δεν περίμενα πως θα γινόταν κανένα πάρτι, αλλά η μουσική παρά ήταν κλασσική για τα γούστα μου, και το μενού παρά ήταν γκουρμέ για τις προτιμήσεις μου.

Ήλπιζα πως ο Aiden θα με σύστηνε στους συναδέλφους του στην εκδοτική και πως θα συζητούσαμε λίγο περισσότερο για το διήγημα μου. Μου είχε δώσει το νούμερο του από πριν στο cafe και μου είχε είπε πως θα με καλέσει αύριο κιόλας να κανονίσουμε για να συζητήσουμε περισσότερο για το βιβλίο μου και να προσχωρήσουμε με τις διαδικασίες για να εκδοθεί το βιβλίο όταν θα είναι έτοιμο.

Η Χαμένη ΈχθραTempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang