Η Χαμένη Έχθρα

Κεφάλαιο 19: Ethan

Δεν ήξερα τι με είχε πιάσει. Από την μέρα που μπήκε στη ζωή μου έκανα το ένα λάθος μετά το άλλο.

Δεν ήξερα πως ήταν η ζωή της πριν την γνωρίσω. Δεν ήξερα ούτε τώρα πως ήταν η ζωή της. Ήξερα μόνο όσα με άφηνε να δω και όσα κατάφερνα να καταλάβω μόνος μου όταν νόμιζε πως τα κρύβει αρκετά καλά από εμένα.

Ήμουν φορτισμένος, δεν ήταν δικαιολογία αλλά δεν ξέρω τι με είχε πιάσει. Της μίλησα για την οικογένεια μου, δεν είχα μιλήσει για αυτό ποτέ και σε κανέναν. Και μίλησα σε εκείνην, στον τελευταίο άνθρωπο που θα φανταζόμουν πως θα μιλούσα για κάτι τόσο προσωπικό, στον άνθρωπο που μέχρι πριν λίγες μέρες έβλεπα και ήθελα να πνίξω αλλά τώρα κάθε φορά που την σκεφτόμουν ήθελα να κάνω όχι μόνο αυτό, αλλά και να την φιλήσω. Ήταν η sfortuna μου, εκείνη που κατέστρεψε την ζωή μου με την ατυχία της.

Δεν της άρεσε το ότι ήθελα να πάρω εκδίκηση από τον πατέρα μου, αλλά θα το έκανα. Τίποτα και κανείς δεν θα μου άλλαζε γνώμη, μόνο εγώ ήξερα τι σημαίνει για εμένα αυτή η εκδίκηση.

Όταν συνειδητοποίησα ότι την πλήγωσα με τα λόγια μου, ήξερα πως κάτι είχε αλλάξει μεταξύ μας. Αν δεν την ένοιαζα δεν θα πληγωνόταν και αν δεν την νοιαζόμουν δεν θα με ένοιαζε που πληγώθηκε.

Έκανα αυτό που ήταν στο μυαλό μου διαρκώς τις τελευταίες μέρες. Την φίλησα. Δεν ήταν απλά ένα φιλί, το ξέραμε και οι δύο. Ήξερε πως αν την φιλούσα θα έχανα το στοίχημα, το ήξερα και εγώ αλλά για πρώτη φορά στην ζωή μου δεν με ένοιαζε ο εγωισμός μου.

Έστριψα το κεφάλι μου στην θέση του συνοδηγού, κοιτούσε έξω από το παράθυρο όπως συνήθως αλλά αυτή την φορά μπορούσα να δω το χαμόγελο στα χείλη της. Δεν πήγαμε σπίτι χθες το βράδυ, ήμασταν μαζί για πρώτη φορά ο εαυτός μας. Ακόμη θυμόμουν πως ένιωθε το δέρμα της κάτω από τα χέρια μου. Απαλό και εύθραυστο. Μπορούσα να μυρίσω ακόμη το γιασεμί, ένιωθα ακόμη τα φιλιά της στον λαιμό μου, και τα χέρια της στα μαλλιά μου.

Όταν με κοίταξε, την κοιτούσα ήδη. Θεέ μου, είχε τα ωραιότερα μάτια που είχα δει ποτέ. Έμοιαζε σαν άγγελος που είχε σταλεί από τον ίδιο τον διάβολο στη γη για να με κολάσει, για να με καταστρέψει ολοκληρωτικά καιανεπανόρθωτα αλλά δεν είχα καμία διάθεση να σωθώ. Ήμουν παραδομένος στο έλεος της.

Αφού επιστρέψαμε πίσω στο εξοχικό, είχε ήδη μεσημεριάσει. "Πεινάς;"

"Σαν λύκος." Έπιασα το χέρι της και του έδωσα ένα φιλί.