Thicker Than Blood ✔️

Chapter 62

"Please stop Mark, please!!!"

Isang mariing utos ang sandaling nagpatigil sa akin. At aaminin kong nakaramdam ako ng kaunting hiya dahil sa ginawa ko.

Dahil ngayon ay malaya ng lumalandas ang daliri ko sa mamasa masang hiwa niya at kusa na din namang hinawi ang garter ng undies niya.

"Nasa harapan lang ang Daddy mo, can't you see? My God Mark." Napapailing pang sabi nito sa akin.

Napahinga ako ng malalim.

"Sorry Mom, pero hindi ko kasi mapigilan———-"

"Ang libog mo ganon ba huh?"

Siya na ang nagtuloy ng sasabihin ko, ngunit hindi sa ganitong ka-brutal na paraan sana.

"No!" Mariing sabi ko.

Napailing naman si Mommy.

"Ang mga nangyari dati ay tapos na Mark. At eto na nga ang bunga diba?" Sarcastic na sabi pa niya sabay turo sa kanyang maliit pa ng belly bump.

Napailing ako at, "Ngunit gusto natin ang isa't-isa diba?" Sabi ko pa.

She smirked at me.

"Gusto ang isa't-isa? At kelan pa yon huh? Wala yan sa usapan natin Mark. Pinagbibigyan kang kita dati dahil sa isang bagay. At iyon ay ang subukan ko ang sarili ko kung kakayanin ko nga bang gawin yon sa sarili kong Anak." Napapailing na sabi niya.

"Pero nagawa mo diba? Halos mapaliyad ka nga sa love making natin diba?" Rektang sabi ko.

Mabilis naman siyang napahawak sa sentido niya at, "FYI, hindi siya maituturing na love making ok. Sabihin na nating nag sex lang tayo for the Baby ok."

SIGHS

"Then what should I do Mom? Masyado akong nasabik sa muli nating pagkikita. Pero hindi ko inaasahan na bigla ay ganito kana diba?" May hinanakit na sabi ko pa.

"Humanap ka ng babaeng para sa iyo Mark. Gwapo ka at alam kong hindi ito mahirap para sa iyo." Sabi pa niya.

"Pero ikaw ang gusto ko Mommy. At wala na akong gugustuhin pa maniwala ka please." Hopeless na sabi ko.

Napahawak naman siya sa kanyang buhok.

"Lilipas din yan Mark. Sa ngayon ay siguro nga. Pero naniniwala akong makakahap at makakahanap ka ng nararapat sa iyo." Patuloy niya.

Napayuko ako.

Marahil ay tanda din naman ng pagsuko.

"Sige Mom, dahil yan ang gusto mo ay gagawin ko. At muli ay ipapaalala ko sa iyo. Na ikaw ang gumusto nito at hindi ako ok." Malungkot na sabi ko.

Tumitig naman siya sa akin. At bahagya pang hinaplos ang pisngi ko.

"Alam mo bang everytime na titingnan kita ay mukha ko ang nakikita ko sa iyo Mark. Dahil sabi nga nila Nanay ay hindi makakailang anak kita dahil para tayong pinagbiyak na bunga. Kaya naman kahit anong kumbinsi ko sa sarili ko ay hindi talaga pwede Mark." Malamig na sabi niya.

Hindi naman na ako kumibo.

At napansin ko nakang ang pagharap niya sa windahield ng sasakyan. Habang nakatingin lang ito sa malayo.

Habang ako naman ay nanatili lang nakatabi sa kanya. At may pagkakataon ding niyayakap yakap ko siya.

Bagay na hinayaan naman niya. At siguro nga pasalamat nalang ako dahil anak niya ako. Dahil kung hindi ay hindi siguro ako nagkaroon ng pagkakataon sa kanya.

At siguro ay magpasalamat na lang ako, dahil minsan sa buhay naming mag-ina ay natikman namin dalawa ang tunay na ligaya sa piling ng bawat isa.

Habang magkaugnay ang aming katawan at malaya kong inilabas sa kanya ang lahat lahat.

Kahit hindi naman talaga dapat.

Dahil gaya nga ng sabi niya ay walang kaduda dudang mag-ina kami. Dahil sa pagkakahawig naming dalawa.

"Mas magiging masaya ako Mark, na uuwi ka sa atin at may ipapakilala ka sa amin ng Daddy na girlfriend mo. Mas makakabawas ito sa dalahin ko." Patuloy pa niya. Ngunit hindi tumitingin sa akin.

Muli naman akong huminga ng malalim.

"What if hindi ako makahanap Mommy? Ano pala ang gagawin mo?" Nanantiyang tanong ko pa sa kanya.

"Malulungkot ako Mark, at patuloy na sisisihin ang sarili ko. Alam mo kung bakit?? Dahil ang panganay kong anak ay hindi naranasang mamuhay ng normal dahil sa akin. At hindi naman talaga ito ang iniisip kong mangyayari noong time na bata ka pa. At alam mo bang hindi ko din naisip na ang batang iniluwal ko pa pala ang magbibigay sa akin ng pangalawa kong anak diba." Halos mapaiyak na sabi niya.

Napakuyom ang palad ko.

"Pinagsisisihan mo naba kung bakit ako ang naging donor mo Mommy?" Malungkot na tanong ko.

"Pwedeng oo at pwede din namang hindi. Dahil ang buong akala ko ay kapag nairaos mo na yan ay matatapos na din naman kakaibang lust mo para sa akin. Ngunit hindi pala." Napapailing na sabi niya.

Muli naman akong yunakap sa kanya.

"Pumapayag na ako sa gusto mo Mommy. Sige pagbalik na pagbalik ko sa Manila, ay hahanap na ako ng magiging girlfriend. At aiguro naman ay masaya kana diba?" May hinanakit na sabi ko.

Hindi naman siya kumibo, kasunod din ng kusa ko ng pagkalas sa kanya.

Inalis ko din ang bracelet at tsaka ibinalik sa kanya.

"Ba-bakit kailangang pati ito ay ibalik mo sa akin Mark?" Nagtatakang tanong niya.

"Dahil kakalimutan na kita Mommy. I'm sorry pero ito lang ang paraang alam ko upang masund ko ang gusto mo." Malungkot na sabi ko.

Napansin ko naman ang paglungkot niya. At ganon din naman ang pagbabadya ng luha sa mga mata niya.

"Masaya ako Mark. Masaya ako na magagawa mo na ng normal ang buhay mo. Na malayo kapag kasama mo ako."

Tuluyan na akong lumayo sa kanya. Bagamat may gusto pa siyang sabihin ay hindi ko na din naman pinansin pa.

At mabilis akong umusad patungo sa kabilang side ng sasakyan.

"You will thanking me later on Anak. Sa ngayon ay mahirap maintindihan ang mga sinasabi ko. Pero naniniwala akong, time will come ay masasabi mong tama pala lahat ng sinabi ko..."

Huminga naman ako ng malalim at,

"Sana nga Mommy..." tanging maisagot ko.