Thicker Than Blood ✔️

Chapter 72

MARK

Isang napakalawak na bulubundukin ang ang tumambad sa akin matapos ko namang marating ang pinaka highest peak ng Baguio City.

At sandali akong nakaramdam ng kakaibang awa para kay Mommy ng masilayan ko ang mga layo layong bahay na may mga aandap andap na mga ilaw. Na nakatirik lang sa mga gilid ng bundok.

Napakalamig ng lugar na halos zero visiblity na ang paligid dahil sa napakapal na fog. Na halos ang mga mahihinang ilaw lang ng mga kabahayan ang nasisilbing palatandaan ko mula sa kinatatayuan ko.

Malinaw pa din naman sa isip ko ang instructions ni Daddy kung paano ko nga ba siya mahahanap sa napakalawak na lugar na ito. May dala din akong heavy duty na flashlight na kabilin bilinan din ni Daddy na huwag kong kakalimutan. Habang suot ko ang isang medyo makapal na jacket.

At aaminin kong hindi ko naisip na ganito ang makikita ko. Marahil ay umasa ako sa maayos na lugar ang tinitirahan ni Mommy dahil unang una ay Baguio City ito.

Subalit malayong malayo pala ito sa iniisip ko totoong buhay ni Mommy noong sabihin sa akin ni Daddy na nasa Baguio City siya.

Dahil na din napakalayo nito sa mismong syudad. At ang tanging makikita na lamang dito ay ang malalawak na taniman at mga matatas na puno at ganon din ang tila nakahilerang mga bundok.

Himinga ako ng malalim...

Until now ay ayaw pa din mag sink in sa aking utak kung paano siya nakatagal sa ganitong ka-depressed na lugar. Hindi ko din ma-imagine na isang gaya niya na lumaki sa luho at masaganang buhay ay tatagal sa ganito.

Napailing ako...

At halos mapaiyak ako habang maingat kong nilalakad ang lubak lubak na daan patungo sa bahayan.

Marahil ay dahil naiisip ko ang hirap na dinadanas sa tuwing dadaan siya dito sa araw-araw.

Mahaba habang din ang nilakad ko na halos nasa isang kilometro na yata.

At ilang sandali pa nga ay nakita ko na ang isang maliit na bahay na tumutugma sa description ni Daddy.. Gawa lang ito sa kahoy habang ang kaliwang bahagi niya ay konkreto ngunit mapapansin din ang pagkakasalansan ng mga hollow blocks dito. Marahil ay ito ang kwarto nila. Sa gayon ay maging depensa din nila sa napakalamig na klima lalo na kapag madaling araw siguro.

"Mommy, konti nalang at makikita na kita ulit. At ipinapangako kong iaalis kita sa lugar na ito. At dadalhin sa isang lugar na nararapat para sa angel na kagaya mo." Bulong ko pa sa sarili habang baon naman ang naghahalong pananabik at pagkaawa din sa aking Ina at ganon din sa babaeng pinakamamahal ko.

Ilang sandali pa ay tuluyan ko ng natanawan ng malapitan ang isang bahay na kanina pa nakatuon ang aking buong atensiyon. May banner din namang naka post sa parteng harapan ng kabahayan niya. Habang naii-spot-tan ko ito ng aking flashlight.

"MARCUS' GARDEN"

Napapalibutan ito ng mga halaman at mga napakagagandang bulaklak. Sa tuwing malilinawagan ko ito.

Nang tuluyan na akong makalapit dito ay pinatay ko na ang flashlight at naglakad nalang habang nababaag ko pa din naman ang napaka kaunting liwanag.

Hanggang maingat na nga akong makapasok sa bakuran niya na tanging mga kawayan lang na nagsilbi na din bilang bakod nito.

At sandali ding natigilan ng may makita akong isang babae na abala sa pagti trim ng mga halaman.

Mabilis akong lumapit pa sa lugar niya, hanggang sa bumilis ng husto ang pagtibok ng aking puso, ng sandali ding mapagmasdan siya.

At tama, napakaganda pa din niya sa suot niyang napaka simpleng floral daster habang nakasuot siya ng gray na sweeter.

Mapapansin din ang nakasuot sa ulo nito na white na bonnet na halos sinakop nito ang buong ulo niya at tainga. Kaya naman, tanging ang magandang mukha niya lang nakikita ko habang naiilawan pa ito ng malamlam na gasera sa harapan niya.

Sa tingin ko ay masaya naman siya sa ginagawa niya. Nababals  kasi ito sa napaka aliwalas niyang mukha. Habang humuhuni-huni pa siya, na tila ba libang na libang sa pagti trim ng mga halaman niya.

At tama... Na kung maari lang ay yayakapin ko na siya agad ng mahigpit. Subalit mas pinili kong pigilan ang sarili ko.

At sandaling pagmasdan siya ng ganito...

Gusto kong sulitin ang moment na ito. Yung pinapanood ko lang siya habang wala siyang kamalay-malay.

Na malayong-malayo naman sa dating siya. Subalit isa lang ang masasabi ko sa kabila ng lahat, nanatili ang ganda niya.

Tama, sa kabila ng mahabang panahon ay nanatiling napaka ganda niya sa aking paningin. At muling manumbalik ang lahat ng lahat lahat gaya ng dati, na sa kanya ko lang naman inukol talaga.

"Kumusta kana?" Isang mahinang tinig mula na sapat upang madinig niya ako.

Ramdam ko din naman ang panginginig ng katawan ko. Na hindi ko alam kung dahil ba sa sobrang lamig ng paligid o dahil ba sa labis labis kong pagkasabik sa kanya.

Sandali naman siyang huminto mula sa ginagawa niya.

At agad ding iniangat ang kanyang mukha at agad akong pagmasdan.

Kasunod ng nagbabadyang luha sa kanyang mga mata.

"Ikaw ba talaga yan M-Mark?" Halata ang panginginig sa napakaganda niyang boses.

Mabilis siyang tumayo, kasabay din ng mabilis kong pagyakap sa kanya.

Isang mahigpit na mahigpit na yakap na walang malisya ngunit punong puno ng pananabik at labis labis na pagmamahal...

"Anong nangyari sa iyo Mommy? B-bakit kailangan pang ganito? Di kaba nabihirapan dito huh?" Umiiyak na tanong ko.

Hindi naman siya agad na nakakibo habang patuloy lang nakayakap ng mahigpit sa akin at umiiyak.

"Sobrang na-miss kita Anak, alam mo ba yon huh?" sabi habang patuloy lang siya sa pag-iyak.

"Ako din Mommy, sobra-sobra. Halos ikamatay ko."

"I'm sorry Mark, I'm sorry talaga.."

"Pero bakit kailangan mong gawin ito Mommy? Bakit pinaparusahan mo ang sarili mo?"

"Dahil, baka sa ganito ay mapatawad tayo ng langit Anak. Dahil din dito ay makalimutan mo na ako at maging masaya kana diba?"

Napailing ako

"Kahit kailan ay hindi ka mawawala sa isip at puso ko Mom. Alam mo yan diba?"

"Kung ganon ay hayaan mo nalang ako dito please. Masaya na ako dito."

"No! Ayoko Mommy. Hindi na ako yung dating 18 year old na si Mark na madali mong mapapapayag sa kahit anong sabihin mo at gustuhin mo. Dahil ngayon ay 25 na ako ay nasa wastong isip na din. At diba nangako ako sa iyo na hintayin mo ako huh?..." patuloy ko sa pagitan ng nga paghikbi ko.

"Ngunit may sarili ka ng buhay Mark. May girlfriend kana din na pag aalayan mo ng lahat ng narating mo."

"All my life ay wala akong ginusto kundi ikaw lang. Kaya naman sorry kung nagsinungaling ako kay Daddy. At sorry din kung sinabi ko sa kanya na may girlfriend na akong isang Bank Teller. Dahil gusto kong maging masaya kana. Pero ang totoo ay wala Mommy. Wala kahit isang babae ang naka relasyon ko. Dahil buong buhay ko sa college ay ikaw lang ang naging inspiration ko. Ikaw lang ang naging motivation ko upang maging succesful sa napakabilis na panahon."

"Mali ito Mark diba? Tell me please na mali ito?"

"No! Walang mali Mommy, ang mahalaga ay nagkakaintindihan tayo. Handa kong gawin lahat upang makasama ka. Handa din akong magtiis basta ang mahalaga ay nandiyan ka. Kung nakaya mong pakisamahan si Daddy ng ilang dekada na walang sex ay kaya ko din ibigay sa iyo ito Mommy. Dahil sapat na sa akin na may Anak na tayo. Kaya please lang... Sumama kana sa akin at hayaan mo namang ako ang bumawi sa lahat ng sakripisyo mo sa lahat-lahat."