Thicker Than Blood ✔️

Chapter 74

SELENA'S FINAL POV

There'll be no strings to bind your hands
Not if my love can't bind your heart
And there's no need to take a stand
For it was I who chose to start
I see no reason to take me home
I'm old enough to face the dawn

Just call me angel of the morning, (angel)
Just touch my cheek before you leave me, baby
Just call me angel of the morning, (angel)
Then slowly turn away from me

Almost 7 years na ng huli ko itong natikman. Subalit masasabi kong mas matamis ito ngayon, mas dinadala ako nito ngayon sa langit ng mabilis.

Habang patuloy na bumabasa sa aking mga labi ang napakapusok niyang mga halik.

At ngayon nga ay hayaan ang mga kamay niya na muling damahin ang mga pinaka iingatan kong bahagi ng muli ay ikulong niya ito sa kanyang mga palad. At buong pusong magpa ubaya muli sa kanya.

"Sorry, pero hindi ko mapigilan ang sarili ko Mommy, patawad ngunit kasanalan nga ba ang kasabikan kong muli kang angkinin huh?"

"Aughh"

"Hindi ko alam, ngunit wala akong kakayanang pigilan ka Mark."

At muli nga ay madarang kaming dalawa sa isang tiyak na kasanalan.

Hindi na din ako tumutol pa ng simulan niyan alisin ang mga damit ko na tanging nagsisilbi kong proteksiyong patungo sa muling pagkakasala.. At muli nga ay itambad sa kanya ang buong kahubaran ko. Ang lahat lahat ng bahagi ko na pinaka ingatan kong muli sa loob ng pitong taon. Na ngayon ay muling malayang ipagkakaloob sa kanya ng buong puso.

"Napakaganda mo pa din Selena. At sa loob ng napakahabang panahon ay paano mo napanatili na ganito ka kaganda Mommy?"

Hindi naman ako kumibo pa at sumunod nalang sa lahat ng gusto niya, ng simulan niya akong marahang ihiga ihiga sa isang mahabang yari kawayan na sofa.

At muling mapasinghap sa sandaling pumatong siya sa hubad kong katawan.

Kasunod ng mga impit na daing ng muling dumapo ang mga labi niya sa bawat bahagi ng aking balat. Hanggang sa muli nga ay ibinabalik ako nito noong bata pa ako.

At tama, noong panahong sanggol pa lamang siya. Habang tila sabik na sabik siya sa aking dibdib dahil dito nanggagaling ang kanyang lakas sa araw araw. Ang katugunan sa kanyang pagkasabik sa gatas na ibinigay nito upang patuloy siyang mabuhay.

At muli ay eto na naman siya at muli nga ay sabik na sabik sa aking mga dibdib ngunit sa mas naiiibang paraan na. Dahil nasasabik na siya dito , hindi dahil sa gatas na naibibigay nito sa kanya. Kundi dahil ngayon ay kakaibang ligaya ang idinudulot nito sa aming dalawa...

"Mark..."

"Yes my Selena..."

Napakalamig ng paligid..

Na kung dati ay ni hindi ko magawang alisin ang sweater ko sa aking katawan dahil sa nanonoot na lamig ng paligid.

Subalit eto ako at walang kahit anong saplot sa katawan habang patuloy na hinahawakan niya.

At ang tanging init ng aming mga katawan ang siyang nagbibigay ng naiibang init sa amin upang hindi madama ang kakaibang lamig ng paligid.

"Mark mali ito diba?" sabi pa ng isip ko ngunit hindi naman ng puso na ngayon ay labis labis na inaasam ang bawat halik niya.

"Yes Mom... Maling mali. Ngunit maari bang kalimutan muna natin ang tama please? At hayaan muna nating ang ating mga sarili bago tayo magsimula sa bago nating buhay?