Thicker Than Blood ✔️

Chapter 69

MARK

7 YEARS LATER

"Congratulations Anak, so proud of you."

"Thanks Dad, nasan pala si Mommy?"

Mabilis naman siyang tumapik sa balikat ko.

"Sorry kung hindi siya nakasama, busy kasi siya sa kanyang flower shop business niya. Pero pinasasabi niya sa iyo na sobrang happy daw niya dahil finally ay may sarili kana agad Construction Firm Business. To think na kapapasa mo pa lang sa Engineering Licensure Exam last year. And at your tender age of 25 ay isa ka na ding ganap na CEO."

Masaya akong marinig ito mula sa kanya. Dahil ang lahat naman talaga ng pagsisikap at pagsasakripisyo ko ay si Mommy lang naman ang naging inspiration ko.

"Hanggang sa Founding Anniversary ba naman ng Company ko ay titiisin pa din ba niya ako Dad? Almost 7 years na din ang nakakaraan, hindi paba sapat yon? Na pati sa Graduation Ceremony ko nga as Magna Cum Laude ay hindi siya dumalo at maging sa oath taking ko as Civil Engineer, tapos eto na naman, at wala na naman siya?."

"Well, maybe may reason ang Mommy mo diba? Kilala mo naman siya pagdating sa iyo. And would you believe na almost 80% ng tuition at allowance mo ay sa kanya din galing when you are in College, mula sa naipon niya. Ewan ko ba, kahit anong pilit ko na ako dapat ang magpapa-aral sa iyo,  ay ayaw niya talagang pumayag. Baka nga kung hindi kita pinadaldalahan ng extra ay maging 100% pa siya diba. At hindi naman pwede yon syempre."

Hindi naman na ako kumibo. At patuloy lang na napapahinga ng malalim...

Umakbay naman siya sa akin at, "Alam mo Mark, if I were you ay ikaw naman kaya ang mag effort na pumunta sa kanya diba? Ano ba naman yung bigyan mo siya ng isang surpresa ganon. Ako na ang bahala sa lahat."

"Sige po Dad."

"Good... Sa ngayon ay sa Baguio na nakatira ang Mommy mo at syempre kasama niya ang kanyang Anak na si Marcus, uhmm I mean ang inyong Anak. Well, it her choice at hindi ko na din naman siya kinontra pa bagay na yon. Dahil ang reason naman niya ay mas magandang maghalaman sa Baguio dahil na din sa klima doon diba? At sa bagay na iyon ay tama naman siya."

Huminga ako ng malalim.

At aaminin kong sa loob ng pitong taon ay tila na news blackout ako sa kanya. Na kahit yata kaunting detalye about her ay wala talaga akong idea. At ang bagay na ito ay ini respeto ko naman, dahil ito ang gusto ni Mommy.

Iba na din ang mobile number niya kahit dati pa, at maging ang mga socmed account niya ay deactivated na din namang lahat.

"Kain na pala tayo Dad, at this time ay pwede bang treat ko naman huh?"

Tinapik tapik naman niya ako sa balikat.

"That's a good idea my Son. At finally matitikman ko na din ang libreng food galing sa CEO kong Anak. Kaya naman dapat sa mamahaling Restaurant tayo tama?"

Nakaramdam naman ako ng pagka proud sa sarili ko, dahil sa sinabi niya. Bagamat may lungkot pa din dahil wala si Mommy. Nami-miss ko din kasi yung gaya ng dati. Yung magkakasama kaming tatlo na kakain. Ngunit iba na ngayon, at pakiramdam ko ay tuluyan na akong iniwasan ni Mommy.

"Dad may mga nangyari ba sa bahay natin na hindi ko alam huh? Baka naman pwede na nating pag-usapan ngayon. Dahil sa loob ng pitong taon ay iginalanag kong walang maging balita tungkol kay Mommy. At siguro naman ay maari na ngayon diba?"

Huminga naman siya ng malalim.

"Sige mamaya ay pag-usapan natin yan Hijo."

Sumakay siya sa kotse ko. At ako na din naman ang nag drive at dinala ko siya sa isang prominente at mamahaling Chinese Restaurant dito sa Manila.

Kumuha naman kami ng table for two at ako nadin naman ang nag order para sa amin.

"Pwede mo nabang sabihin Dad? Masyado na akong nasasabik makabalita tungkol sa kanya."

Sandali naman siyang napatitig sa akin bago nagbugtong hininga. At halata din ang sobrang lungkot mula sa kanya.

"Ang totoo niyan ay hiwalay na kami ng Mommy mo Mark. At yung bahay natin sa Sta. Maria at yung mga ibang properties ay naibenta ko na din naman. Well, ginawa lang namin ito para naman equally namin siyang mahati at para din magamit niya sa kanyang negosyo."

Napahawak ako sa aking mukha. At agad ding nakaramdam ng kakaibang lungkot. At marahil ay ang hindi ko maipaliwanag na emosyon na ngayon ay namamayani sa akin.

"Pero bakit mo siya iniwan!! Bakit hindi mo sinabi sa akin!! All this years ay umasa akong masaya na si Mommy sa piling mo, kaya naman nagpaubaya ako... Pero ano ito Dad?!!"

Galit na galit ako...

Pakiramdam ko ay umakyat lahat ng dugo sa ulo ko. Na kung hindi ko lang siya Daddy ay baka nasuntok ko siya.

"Kumalma ka lang Hijo at hayaan mo i-explain ko sa iyo ang lahat..."

Napasuntok ako sa silyang kinauupuan ko.

"At ano ang dapat mong i-explain huh? Simple lang naman ang tanong ko diba? Bakit mo siya iniwan!!!"

Tumaas ang boses ko, at hindi din ito kaila sa mga ibang tao na kumakain din ma malapit sa amin.

"I'm sorry Anak, si Selena ang humiling sa akin na huwag kong sabihin sa iyo. At si Selena din ang humiling na maghiwalay na kami. Sa ngayon ay may dalawa na akong Anak kay Sophia."

Napakuyom ang palad ko.

"How about Mom? May karelasyon na din ba siya huh?"

Halos maiyak ako habang itinatanong sa kanya ang bagay na ito.

"Sorry to say pero wala Mark, mas pinili niyang mamuhay na mag-isa kasama si Marcus."

Napayuko ako at aaminin kong napaiyak talaga ako. Siguro ay dahil sa pinagdaanan ni Mommy. Na sana pala ay nadamayan ko siya panahon ng kanyang pag-iisa sa mahabang panahon.

Madami pang naikwento sa akin si Daddy. At siguro nga ay ito naman na ang panahon para makita na siya.

At kung ayaw niyang magpakita sa akin,  ay ako mismo ang hahanap sa kanya...

"Marahil ay ito na ang panahon para naman sumaya ang Mommy Mark. I'm sorry dahil sa tingin ko ay napakahabang panahon ko siyang ikinulong sa isang hawla. At hindi naranasang sumaya dahil sa pagiging makasarili ko. Mahal ka niya Mark, at siguro ay hindi naman masama kung sundin niyo ang gusto ng puso niyo diba? Dahil naniniwala akong hindi lang naman sa sexual na paraan nagiging masaya ang taong nagmamahalan, kundi iyong andiyan ang bawat isa upang sumuporta at magbigay ng pagmamahal diba?"

"You mean pumapayag ka Dad?"

Pinahid niya ang luha niya at bahgyang tumango sa akin.

"Mahalin mo ang Mommy mo na tulad din naman ng labis labis na pagmamahal niya para sa iyo. Mahalin mo siya sa paraang hindi madudungisan ang kanyang dangal. Sa paraang hindi kayo magkakasala. Pwede naman ang ganon diba...."

AFTER ONE HOUR ay mabilis kong pinaharurot ang  aking sasakyan papuntang norte.

Hindi ko na kaya pang maghintay kahit isang araw na hindi ko siya makikita.

At marahil ay sapat na ang apat na taong paghihintay upang muli ay makita siya, maalagaan at higit sa lahat ay samahan sa kanyang pag-iisa...

"Mom hintayin mo ako... Dahil may usapan tayo diba? At ito na yon..."

Mahigpit kong hinawakan ang manebela at idiniin ko ang selinyador ng aking kotse...

A|N
Ka-watty, malapit na pala tayo sa ending ng story. Sana po bago tayo magtapos ay mag comment naman kayo 🙏🙏🙏. Para lang po alam ni Author ang feedback niyo sa story salamat po.