Shattered Trust

9. Game over.

Rozpadłam się na kawałki. Czy na prawdę każdy z moich bliskich ma coś do ukrycia? Moje życie od dłuższego czasu opiera się wyłącznie na kłamstwach.

Drogi pamiętniku,

Jasmine żyje. Na dodatek współpracuje z przestępcami.

Twoja Maddy

Nie napisałam nic więcej. Tyle słów wystarczyło, żeby doprowadzić mnie do płaczu. Nie mogłam znieść tego, że własna przyjaciółka mnie okłamała. A jeśli ona żyje to...
Kto został postrzelony?

Nathaniel

Nie chciałem jej mówić dokładnie, co się stało z Andreson. Nie chciałem jej mieszać w głowie. Sama dowiedziała się wystarczająco wiele. Jasmine Anderson od roku pracuje z moim tatą, który ją chwali i uważa za najlepszą. Niestety.

Mój plan się nie udał. Moja gra zostanie zakończona. Maddison już o wszystkim wie.

Do: Maddison Warren
Gra zakończona. Remis. Chociaż jeśli chcesz to możesz przyznać sobie jeden punkt.

Chciałem, aby to ciągnęło się jak najdłużej. Niestety mój ojciec nagle postanowił skontaktować się z Anderson i innym współpracownikiem. Jeśli się nie mylę, był to Liam Cooper. Nie widzę go zbyt często, więc go nie znam. On na pewno nie miał nic wspólnego ze śmiercią Warrena.

***

06.09.2017

Siedziałem na podłodze, na szkolnym korytarzu, czekając na lekcje. Jednak gdy wybiła godzina zajęć, w całej szkole było słychać alarm. Alarm pożarowy. Wszyscy panikowali, a nauczyciele próbowali trzymać się procedur. Gdy wszyscy zbierali się do ewakuacji, ja nadal siedziałem na  korytarzu. Wolałem spłonąć razem z budynkiem, niż stąd uciekać. Postanowiłem wstać i zobaczyć, skąd pochodzi ogień. Sala od języka angielskiego. Właśnie to pomieszczenie stanęło w płomieniach. Kiedy znalazłem się przed wejściem do sali, poczułem spokój i ulgę. Bardzo mi się to podobało, tylko dlaczego? Wszyscy się bali, że coś się stanie, a ja nie? Czy na prawdę byłem tak dziwny, jak inni uważali? Co było ze mną nie tak?

Po krótkiej chwili poczułem czyjś dotyk na moim ramieniu. To była dziewczyna. Miała długie,  proste brązowe włosy, a jej oczy miały kolor zielony. Do tego była dużo niższa ode mnie. Nie widziałem jej wcześniej nigdzie, ale pierwszy rzut oka bardzo mi się spodobała.

- Na co czekasz? Zaraz cały budynek spłonie. - powiedziała.

Ja za to milczałem i wpatrywałem się raz w nią, raz w ogień.

- Chodź, musimy stąd jak najszybciej wyjść. Straż pożarna jest już w drodzę. Jeżeli nie uciekniemy, może być źle. Bardzo źle. - ostrzegła mnie. Nic jej nie powiedziałem, ale bardzo chciałem zostać w tym miejscu.

Jednak ona pociągnęła mnie za rękę i wyprowadziła z budynku.

- Muszę lecieć, ty też powinieneś. Zaraz będzie zbiórka i będą nas przeliczać. - powiedziała. - A, no tak. Jestem Maddison Warren, czyli nikt ważny. - pomachała mi i odeszła.

Maddison Warren.

***

Następnego dnia przyszedłem do szkoły, ale nie zastałem w niej Maddison. Nie potrafiłem skupić się na zajęciach, bo cały czas myślałem o niej. Ona mnie przytuliła, a ja jej na to pozwoliłem. Postanowiłem wyciągnąć telefon i do niej napisać.