Jimin's pov:
როდესაც მე და ჯონგუკი ბატონი ჯონის კაბინეტში შევედით, ძალიან ვნერვიულობდი.
-მამა, რასთან დაკავშირებით გსურდა ლაპარაკი -იკითხა ჯონგუკმა
-იცით, უკვე დიდი ხანია, რაც ერთად ხართ და ვფიქრობ მოვლენები უნდა დავაჩქაროთ.
-რას გულისხმობ მამა?
-ამ ხროვას ახალი ალფა და ლუნა სჭირდება, თქვენ ეს იცით. იმედია მიხვდით თუ რაზე მიგანიშნებთ. ყველაფერი დაგეგმილია. ცერემონია 2 კვირაში ჩატარდება, ამიტომაც მოემზადეთ. მეტს არაფერს გეტყვით.
-ყველაფერი გასაგებია მამა, მაგრამ სანამ ჯიმინი მზად არ იქნება, იქამდე ამ ცერემონიის წინააღმდეგი ვარ-თქვა ჯონგუკმა და მე შემომხედა
-ყველაფერი კარგადაა ჯონგუკ. მამაშენი მართალია, დროს ძალიან ვწელავთ. მე თანახმა ვარ-ვუთხარი მას და გავუღიმე
-ძალიან კარგი, ახლა შეგიძლიათ წახვიდეთ, მე საუბარი დავასრულე-ღიმილით თქვა ალფა ჯონმა
როდესაც კაბინეტიდან გამოვედით, ჯონგუკი ამოუცნობი მზერით მიყურებდა
-რა?- ვკითხე ჯონგუკს
-არაფერი-მხრები აიჩეჩა მან- შენ და ინ იოპი ერთმანეთთან ძალიან ახლოს ხართ ხო?- მკითხა მან. მის ხმაში კარგად ჩანდა ეჭვიანობა
-ჯონგუკ, მოკეტე. ჩვენ უბრალოდ მეგობრები ვართ. მას თავისი ომეგა ჰყავს. ჯობია შენ მინას მიხედო- ამ სახელის ხსენებაზე ყოველთვის ნერვები მეშლება
-ჯიმინ, პირობას ვდებ, მას აღარ გავეკარები. მე მას ისე ვუყურებ როგორც მეგობარს, მეტი არაფერი
-თუმცა ის არ გიყურებს როგორც მეგობარს
-ჯიმინ...მე არ მაინტერესებს ის. მე მხოლოდ შენ გეკუთვნი , თავიდან ბოლომდე შენ.
Author's pov:
ჯონგუკის ხელები ჯიმინის სახეზე დამოგზაურობდა. ისინი ერთმანეთს თვალებში ჩაიკარგნენ. ჯონგუკი ჯიმინის სახისკენ დაიხარა. მათი ტუჩები სანტიმეტრებით იყო დაშორებული. ორივე საკოცნელად ემზადებოდა...
YOU ARE READING
Destined For You
Werewolfძლევამოსილი ჯონების ხროვის მომავალ ლიდერს, ჯონ ჯონგუკს ასწავლიდნენ, რომ პირველ რიგში თავისი ხროვა უნდა დაეცვა. ის აღიზარდა ძლიერად და დაუნდობლად. ხოლო პაკ ჯიმინს, პაკების ხროვიდან , ასწავლიდნენ თანაგრძნობას, დიპლომატიურობასა და გაგებას. რა მოხდება...
