-ბატონო, თქვენთვის მნიშვნელოვანი ინფორმაცია მაქვს. ეს ჯიმინს ეხება- თქვა თავდახრილმა ომეგამ.
ჯონგუკს გული აჩქარდა მისი ომეგის სახელის ხსენებაზე. "რა ჯიმინი? ის ხომ კარგადაა?" ჰკითხა მან შიშით.
-ეს მნიშნველოვანია, ბატონო ჯიმინმა გიღალატათ... მან მოგატყუათ, ალფა.
ჯონგუკმა გულში მწარე ტკივილი იგრძნო . მთელი მისი სამყარო დაინგრა, როცა ომეგის სიტყვების გადამუშავებას ცდილობდა. "Ღალატი" მის გონებაში გაისმა სიტყვა, მტკივნეული გამოძახილი, რომელიც ხანჯალივით ატყდა გულში.
"არა...არა, ეს არ შეიძლება იყოს სიმართლე. ჯიმინი ამას არასოდეს გამიკეთებდა", - ჩასჩურჩულა ჯონგუკმა და ემოციებისგან ხმა გაუტყდა. მას არ უნდოდა ამის დაჯერება
-ბოდიში, ალფა. ვისურვებდი, რომ ეს სიმართლე არ ყოფილიყო, მაგრამ ჩემი ყურით მოვისმინე. არ მოგატყუებდი მსგავს რამეზე.
ჯონგუკი გაოგნებული იდგა, მისი გონება ურწმუნოებითა და ღალატით ტრიალებდა. როგორ შეეძლო ჯიმინს ამის გაკეთება? როგორ შეიძლებოდა მათი სიყვარული, მათი კავშირი მისთვის ასე ცოტას ნიშნავდეს, რომ ნუგეშს სხვის მკლავებში ეძებდა? ის მთლიანად სიბრაზემ შეიბყრო და ირგვლივ ვეღარაფერს ხედავდა
ტკივილმა, რისხვამ და გულისტკივილმა დაარღვია იგი და მთლიანად დაღუპვით ემუქრებოდა. გრძნობდა, რომ ტკივილის ზღვაში იძირებოდა, მკერდი ემოციების სიმძიმით იკუმშებოდა.
ჯონგუკი არც დაფიქრებულა ისე წამოდგა და ჯიმინის ოთახისკენ წავიდა
როცა ჯიმინის ოთახს მიუახლოვდა, ჯონგუკმა კარზე დააკაკუნა, მუხლები უთქმელი ემოციებისგან კანკალებდა. კარი გაიღო და ჯიმინი იქვე იდგა და სახეზე დაბნეული გამომეტყველებით გამოჩნდა.
"ჯონკუკ, რას აკეთებ აქ? ყველაფერი რიგზეა?" ჰკითხა ჯიმინმა შეშფოთებით სავსე ხმაში.
უსიტყვოდ, ჯონგუკმა ჯიმინს გვერდი აუარა და ოთახში შევიდა, თვალები ჯიმინის სახეს მოტყუების რაიმე ნიშანს ეძებდა. "ვიღაცამ შენზე ყველაფერი მითხრა ჯიმინ. გავიგე, რომ მღალატობ!" ჯონგუკის ხმა უხეში ემოციებით იყო სავსე.
ჯიმინს შოკისგან თვალები გაუფართოვდა, ის ასეთ სისულელეს არ მოელოდა-უკაცრავად, რა?-მხოლოდ ამის თქმა შეძლო ჯიმინმა
-როგორ შეგეძლო, ჯიმინ? როგორ მიღალატე? ყველაფრის შემდეგ, რაც განვიცადეთ, იმ სიყვარულის შემდეგ, რაც ჩვენ ერთმანეთს გავუზიარეთ," ჯონგუკს ხმა ემოციებისგან გაებზარა, თვალებზე ცრემლი მოადგა.
- ჯონგუკ შენ რა გაუფრინე? რა ღალატზე საუბრობ? ვინ გითხრა ასეთი სისულელე?- დაიწყო ყვირილი ჯიმინმა
- რა მნიშვნელობა აქვს ვინ მითხრა. ახლავე გაეთრიე აქიდან. მე მოღალატე ომეგა არ მჭირდება!!
-მოღალატე? ესეიგი მოღალატე . კარგი თუ ასე გსურს მე წავალ. ინანებ რომ ეს სისულელე დაიჯერე. ბრავო ჯონ ჯონგუკ- ეს თქვა თუ არა ჯიმინმა ოთახიდან გავარდა და გარეთ გავიდა. ის მირბოდა, თუმცა არ იცოდა სად წასულიყო. ის ძალიან გაბრაზებული იყო. ჯონგუკმა ვიღაც ომეგას დაუჯერა და არა მას.
----------------------------------------------
როგორც კი ჯიმინმა ოთახი დატოვა, ჯონგუკმა ნივთების დამსხვრევა წაიწყო.
-ჯონგუკ, რა მოხდა? - ოთახში ჰოსოკი შემოვიდა
-შენი დედაც ჯონ ჯონგუკ- ეს ხმა თეჰიონს ეკუთვნოდა- შენ სულ გაუფრინე? როგორ იფიქრე რომ ჯიმინი გიღალატებდა? ვიღაც ბოზს დაუჯერე და არა შენს ომეგას! ბრავო ჯონ ჯონგუკ, გამოაჩინე შენი ნამდვილი სახე!
-მოიცა, რა? - ამ ყველაფერს გაკვირვებული ჰოსოკი უსმენდა
ჯონგუკმა არცერთს არ მოუსმინა და თავის კაბინეტში წავიდა. მას ფიქრი სჭირდებოდა.
-აჰ, ნამდვილი სულელი ვარ. ჯერ ყველაფერი უნდა გამერკვია და მერე დავლაპარაკებოდი ჯიმინს . აჰ შენი დედაც ჯონგუკ
ჯონგუკმა ვერ შეამჩნია თუ როგორ შემოვიდა ოთახში ომეგა. უცებ მან მხრებზე ხელები იგრძნო
- ჯონგუკ... გავიგე რაც მოხდა ... არაუშავს. თავიდანვე ვიცოდი რომ ის ომეგა ასეთი იქნებოდა. არ ინერვიულო, მე აქ ვარ
-მინა, გაეთრიე აქიდან სანამ ჯავრი შენზე ვიყარე- თქვა გაბრაზებულმა ჯონგუკმა
-კარგი, ამჯერად დაგტოვებ, არ ინერვიულო
--------------------------------------
-ყოჩაღ, ყველაფერი კარგად გააკეთე- თქვა ღიმილით მინამ- იმას აუცილებლად მიიღებ რაც შენ გსურდა
- დიახ, თქვენო უმაღლესობავ. ჩემი იმედი სულ გქონდეთ
-----------------------------------------
YOU ARE READING
Destined For You
Werewolfძლევამოსილი ჯონების ხროვის მომავალ ლიდერს, ჯონ ჯონგუკს ასწავლიდნენ, რომ პირველ რიგში თავისი ხროვა უნდა დაეცვა. ის აღიზარდა ძლიერად და დაუნდობლად. ხოლო პაკ ჯიმინს, პაკების ხროვიდან , ასწავლიდნენ თანაგრძნობას, დიპლომატიურობასა და გაგებას. რა მოხდება...
