Gecelerin Derdi | Kerem Aktürkoğlu

şampiyon(özel bölüm pt2)

Merhaba arkadaşlar geçen bölüme 25 oy istemiştim gelmedi ama ben oy olsa da olmasa da bu kitabı bitirme kararı verdim , kitabı yazın sonuna kadar bitireceğimi düşünüyorum artık düzenli bölüm atacağım. Destek çıkan herkese teşekkür ederim. İyi okumalar💖

Arabada yüksek sesle Galatasaray marşlarını dinleyerek gittik. Kerem çok mutluydu onu böyle görmek beni de çok mutlu ediyordu ama bir yandan da rahatsızdım çünkü bizi paylaşmıştım ama ailem bilmiyordu ve bir anda öğreneceklerdi onlara açıklamam gerekliydi.

Sonunda eve gelmiştik Kerem çok yorgundu direkt duşa girdi bende bu sırada üstümü değiştirip bize kahve hazırladım , sonra da arka bahçedeki havuza götürdüm. Orayı Kerem için süslemiştim ; minder , birkaç güzel ışıklandırma ve ona özel bir pasta. Duştan çıktığını duyduğum gibi odasına gittim.

Kapısını tıklattım , "gel" diye seslenince açıp içeri girdim. Hiçbir şey demeden sadece dudaklarından öptüm. Kısa kısa ve bir sürü kez öptüm. Sonra da konuşmasına fırsat vermeden ellerinden tutup onu havuza götürdüm.

İkimizde oturduk sonra hemen pastayı yerinden çıkardım. Gördüğü an gülerek "yaa ne gerek vardı aşkım" oldu. Evet Kerem'in bu ne gerek vardıları asla bitmiyordu. Pastasını tutarken fotoğrafını çektim sonra da birlikte selfie çektik. Pastanın ilk dilimini bana yedirdi sonra da kendisi bir parça yiyip bıraktı , sımsıkı sarıldı...

K: Geçen yıl ve bugünkü şampiyonluk arasında dağlar kadar fark var biliyor musun?

Z: Yaa?

K: Bunu daha güzel nasıl yaşardım bilmiyorum. Her anımı güzelleştirdiğin için teşekkür ederim.

Z: Böyle diyorsun ama sen içimdeki bu Muslera ve Gomis ile büyümüş küçük çocuğun hayallerini gerçekleştirdiğini bilmiyorsun. Kim derdi ki büyüyünce sevgilin Galatasaray'da oynuyor olacak , Muslera ile tanışacaksın...
Ben teşekkür ederim.

Kerem bana bakıp gülümsedi sonra da elini elimin üzerine koydu.
"Fotoğraflarımızı paylaşmışsın ailen ne der?"
"Yarın konuşacağım onlarla. Şimdi çok şaşırmışlardır ben de önce benden bizzat duysunlar isterdim ama olmadı. Yarın açıklarım anlayışla karşılarlar. Yani umarım."
"Aslında ben de senden bir şey isteyecektim. Adana'ya birlikte gidelim mi? Beni ailenle tanıştırsan. Sizde kalmam da tabii."

Bunu dedikten sonra hiç tepki vermedim ama içten içe çok seviniyordum. Demek ki artık işler ciddileşiyor en azından bu da bir adım.

"Çok mutlu olurum." dedim sonrasında elimi dudaklarına götürüp bir öpücük kondurdu.

"Hadi fotoğrafımızı seçelim. Ben de paylaşayım."
Uzatarak "peki" diyerek cevapladım.

Zaten çoğu fotoğrafı paylaşmıştı benle kupası olanı da kaynamıştı bir yerde...
Galerideki binlerce fotoğraf arasında gezerken sahada habersiz çekilen bir fotoğrafımızı gördüm.
Birbirimize bakıp gülümsüyoruz , Kerem'in eli benim belimde benim de kafam onun omzuna yatmak üzere... O kadar güzeldi ki başka fotoğraflara bakmayı vakit kaybı olarak gördüm.

Z: Bu olsun aşkım.
K: Çok güzelmiş birtanem.
Z: İçinde biz varız ondan.

Kerem fotoğrafı paylaştı beni etiketledi ve açıklamaya "yerine sevemem." yazdı.
Bu yazıyı görünce zaten kalbimden vuruldum ben bu adama aşığım bir kez daha anladım.

Telefonu kapattı , birden gökyüzünde art arda bir sürü havai fişek patladı. Birlikte onu izledikten sonra Kerem yüzüme bakmaya başladı. Ben de ona doya doya güle güle...
Sonrasında elini boynuma koyarak beni öpmeye başladı. Önce yavaş yavaş sonra beni çimlere yatırdı uzun uzun öyle öpüştük ondan sonra ise geri kalktık ve beni bacaklarım ve belimden tutarak kucağına aldı.

İçimde bir şeyler eksikti ama artık onlar tamamen dolmuştu. Çünkü eksik olan şey aşktı , Kerem ise aşktan başka bir şey değildi...