"Neden sürekli bu sokaktan geçiyorsun?"
Birkaç saniye sonra sesini işittim. "Anlamadım?"
Tahmin ettiğim gibi bir kadındı.
"Burası hep uzatmadır, neden ana caddeden kısa yolu kullanmak varken bu sokaktan geçiyorsun?"
"Geçtiğim yolların hesabını sana...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
lalalalisa_m, jisooya_, roseannepark ve diğer 278.983 kişi tarafından beğenildi.
minniecha: photo by: @lalalalisa_m
Yorumlar:
@roseannepark: çok güzel.
bu yorum minniecha ve diğer 212.347 kişi tarafından beğenildi.
@jisooya_: minnie istersen evleniriz.
bu yorum minniecha ve diğer 234.655 kişi tarafından beğenildi.
@lalalalisa_m: ben çektim.
bu yorum minniecha ve diğer 210.546 kişi tarafından beğenildi.
Yorumlar sınırlandırıldı.
&
Öğlen saatleri Jisoo ile birlikte kahve içmek için dışarıya çıkmış, her gün gittiğimiz bir Cafe'ye gelmiştik. Burası da sakin bir yer olduğu için sadece başımıza şapkalarımızı takmakla yetiniyorduk fakat yine de birkaç kişi tarafından tanınıyorduk, elbette gelenleri geri çevirmemiştik. Aksine bizi gördükleri zaman sakin karşılayıp fotoğraf ve imza istemeleri fazlasıyla hoşumuza gitmişti. Şimdi oturup dün gece olan olayı açıp açmamakta kararsız kaldığım için usulca kahvemi yudumluyordum. Çok da değecek bir konu değildi bana kalırsa. Bu yüzden sessiz kalmayı tercih ettim şimdilik.
Lisa'nın benim iyiliğimi istediği için bu tarz sorular sorduğunu düşünüyordum doğrusu. Aksi taktirde kötü bir niyeti olsaydı yanımda durmazdı. Belki de şu an kendimi avutuyordum ama gözler yalan söylemezdi, gözlerinden aldığım o güvenle şu an bu cümleleri kurabiliyordum. Düşüncelerime öyle dalmış olmalıydım ki karşımdan gelen sesi bile boğuk boğuk duyduğumda kaşlarımı çattım.
"Dediğini duymadım, tekrarlasana."
"Diyorum ki ne zaman geçeceksin stüdyoya?" Jisoo'nun sorusu sadece beni düşüncelerimden ayırmamış hem de bazı şeyleri hatırlamamı sağlamıştı.
"Unuttum ben o işi, çok az vaktim var yetişirim umarım." çantamı sırtıma takıp Jisoo'nun yanağına bir öpücük bıraktıktan sonra koşmaya başladım. Arkamdan bir şeyler mırıldandığını duydum ama ona karşılık verecek vaktim bile yoktu, sonrasında ona mesaj atacaktım. Unutmazsam tabii.
Cafe ve stüdyo evime yakın olduğu için arabayla gelme gereği duymamıştım fakat şu an epey bir pişmanlık çekiyordum. Sokaklar arası koşarak geçiş yaparken koşabildiğim kadar hızlı koşmaya çalıştım. Prodüktör ne kadar arkadaşım olsa da bir yere geç kalmak huyum değildi. Şişen dalağım artık bana durmam için yalvarsa da koşup duruyordum, nihayet birkaç dakika sonra stüdyonun olduğu yer göründüğünde yavaşlayıp derin derin nefesler aldım. Sonrasında direkt telefonuma ulaştığım gibi saate baktım, son 5 dakikam kaldığını görünce rahatlamıştım gerçekten.
