And After We Fall

Kabanata 16

Kabanata 16

“Umuulan sa labas?”

He looked at me and nodded. Hindi rin siya nagsayang ng segundo at lumapit sa akin. Kumunot ang noo ko. Ang ganda ng araw kahapon tapos ngayon umuulan na.

“Bakit?” nagtatakang tanong ko.

He grinned. Tumigil siya nang ilang dangkal na lang ang layo niya sa akin. He bowed his head and whispered to my ear.

“Rain and sex is the best,” anito at makahulugang tumitig sa akin. Mabilis ko siyang pinalo.

“Ang bastos, Grayson!” suway ko.

He only chuckled. “I can also be shirtless.”

Mabilis akong namula. I punched his arm when he licked his lower lip while staring at my body. Nangibabaw sa pandinig ko ang malalim niyang tawa.

“Kung hindi ka titigil, Grayson, isusumbong kita kay Nanay Selya.” daig ko pa ang batang tila natatalo sa isang laro.

“Wala si Nanay. Dalawa lang tayo rito, Andrei.”

I opened my lips to talk but no words came out. Muli ko iyong isinara at piniling manahimik na lang. Ibinalik kong muli ang tingin sa labas. It's raining heavily. Wala na ang maaliwalas na araw. I know, it's still early but at times like this, the surroundings is dark.

I made my way towards the veranda. Sumunod din siya sa akin. I pouted as calmness starts to creep on my body. There is nothing much that could calm a heart than watching the rain as it pours.

He stood at my back. Ramdam ko ang init na nanggagaling sa katawan niya habang nakatayo ito sa likod ko.

“It's been a very long time since I played with the rain,” umukit ang ngiti sa labi ko. I heard nothing from him so I continued. “Gusto ko sanang maligo sa ulan ngayon, Grayson.”

“It's not safe.” my lips formed into thin line.

“It is. Ikaw lang ang nagsasabi.” umismid ako. I let my back touch his chest. Mabilis din namang lumapat ang kamay niya sa baywang ko.

“Baka magkasakit ka pa,” mahinang anito na umabot parin sa pandinig ko.

“Nandiyan ka naman. Aalagaan mo naman ako 'pag nagkasakit ako, 'di ba?” my voice sounds so hopeful.

I smiled when he tightened his embrace on my small waist. He placed his chin on my right shoulder. Ramdam ko ang mainit na hininga niyang tumama sa mukha ko.

“Of course, I will.” he kissed my neck.

I sighed in relief. Napangiti na lang din ako. The thought of him taking care of me sounds good. Ang gaan sa pakiramdam.

Napapikit ako sa biglang kulog na umalingawngaw sa buong paligid. It's not that I am afraid of thunder. Nagugustuhan ko lang ang tunog ng kulog. It's like we have a connection with the thunder as it roars on the dark sky.

“Hindi ka ba natatakot, Grayson?”

“Hmm? Saan?”

“Na baka m-malaman nila,” I stuttered at the thought of them, knowing what is happening between us.

Rinig ko ang pagpapakawala niya ng malalim na buntong-hininga sa kabila ng malakas na pagbuhos ng ulan. Alam naming pareho na darating din ang araw at malalaman nila ang lahat.

And if that happens, I don't know what am I going to do.

“We will run away.. if that's the only option.” halos bulong na lang na anito. “Tatakbo tayo kung iyon na lang ang paraan para makasama kita.”