KALBİMDE SÜZÜLEREK

6. BÖLÜM

Selammm!!

Nasılsınız?

Bölümde geçen şarkı:
Teoman - Sevdim seni bir kere

Umarım beğenirsiniz. Yorum yapıp, yıldız atmayı unutmayın.
Bölümde, hikayenin genelinde geçen her şey hayal ürünüdür!!

İyi okumalar!

***

...

GÜNÜMÜZ

Bu el takıntılı, manyak Sarp'ın eliydi. Şaşkınlıkla ayağa kalktım ve ona doğru dönüp, uzaklaştım. Artık yüzüm ona dönüktü. Bu herifin burada ne işi vardı.

"Ne bokuma buradasın?!"

Bana doğru yürümeye başladı. Ben geriye gitmek yerine olduğum yerde, oldukça çatık kaşlar ile karşısında duruyordum. Şaşkınlığımı arka plana bırakıp, nefretimle bakıyordum.

"Özlemedin mi sevgilim beni?"

"Siktir git! Özlemekmiş. Piç. Git lan buradan!"

"Aa, sevgilim bağırma ama."

"Lan yürü git!"
Kollarını iki yana açarak etrafı gösterdi.

"Herkese rezil olmak istemeyiz değil mi sevgilim?"

Çattık amınakoyim ya! Pars onu görürse ortalıkta hiçbir şey bırakmazdı. Şahsen öldürmesini bile isterim ama burada olmaz. Bana yaklaşmaya çalışıyordu ve ben hala duruyordum yerimde. Korkmamı bekliyorsa yanılırdı. Ve benim sesim yükseldikçe etraftakiler bize bakıyorlardı. Bakışlarım masaya kaydı. Bu işi ben bitirmeliydim. Role bürün bakalım Bade. Bir adım daha geldi. Masaya doğru, geriye bir adım attım. Kaşlarımı hala çatmaya devam ederek, sesimi masum çıkardım.

"Gelme üzerime, katil!"

Gerizekalı hemen sırıtmaya başladı. Pezevenk. Beni tanımadığı nasıl belli. Her neyse konumuz bu değil. Bi adım daha atıp, sağ elimi masanın üzerine uzattım. Çatalın sapını tuttum. Benim hala korktuğumu düşündüğü için üzerime gelme peşindeydi. Mal. Ben seni fizana uçurmazsam-

"Güzelim, hadi gidelim." Kaner. Ne ara geldi? Gitmemiş miydi? Daha doğrusu neden geldi?  Güzelim derken?
Gözleri sağ elime kaydı. Gözleri çatalı bırakmam için uyarıyordu. Onu öldürseydim ne olabilir di ki? Hayır, yapmamalıyım. Daha önümde uzun bir yol var. Sakince elimi masadan çektim. Yüzüm artık asıktı.
"Gidelim aşkım." Gülümsedi. Madem bu role devam etmemiz gerekiyordu, edelim. Seve seve Kaner Bey'ciğim. Gülümsedim. Yanıma geldi. Belimden tutarak yanına yaklaştırdı. Kibardı. Masadan da uzaklaştırdı. Gözleri Sarp'a çevrildi. Sarp ile daha konuşmadan sevmemişti. Çünkü yüzünü buruşturmuştu. Sarp'ta ciddi anlamda şerefsizlik tipi vardı. Acaba hangi akılla zamanında arkadaş olmuşum? Arkadaş dedik, dost dedik arkamızdan vurdu. Şerefsiz.

"Bade, bizi tanıştırmak ister misin?" Kaner merak ederek de bakıyordu. Yüz ifadesini hızlıca değiştirip, sevgililik rolüne devam ediyordu. Sarp, Kaner'e gözlerini bölerterek, nefretle bakıyordu. Ne oldu? Kıskandın mı? Kudur, varoş.

"Sarp, kendisini hiç sevmem, bana takıntılı gerizekalı -" diyecektim ki mal Sarp cümlemi böldü.

"Bu kim sevgilim?" Senin o ağzını...

"Kes sesini!" dişlerimin arasından söylendim. Daha çok hırladım.

"Hayırdır?" Kaner de başladı ...

"Asıl sana hayırdır birader?" Kaner, Sarp'ın bu cümlesinden sonra üstüne atlayacak gibiydi. Kızgın karizma. Koç gibi mübarek. Taş gibi adam. Bade, saçmalamayı kes!