Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sanemi ve ben koltukta oturup izleyecek film seçiyorduk. Birazdan bizim ekibin kalanı gelecekti ve film gecesi yapacaktık.
Giyuu ise mutfakta bir şeyler hazırlıyordu. Gariban tek başına geçti mutfağa debeleniyo!
"TAMAM! Film bu!" (sanemi)
Diye bağırdı Sanemi. Bulduğu film asla olmazdı çünkü Mitsuri korkar!
"Oİ! Korku filmi olmaz!"
Diye inkar ettim. Sanemi bana döndü;
"Neden miş lan!? Korkarmısın yoksa!" (Sanemi)
NE!? Ben mi? Korkmakmı!? İmkansız! Hem ben değil Mitsuri korkar!
Tam ağzımı açıp inkar edecekken Giyuu mutfaktan bağırdı.
"Sevdiciğinin korkmaaını istemiyor!" (Giyuu)
Yanaklarıma bine sıcaklık ile sinirle ayağı kalktım. Kumandayı Sanemi den alıp filmi değiştirmeye çalıştım.
"Hayır bir kere!"
Sanemi filmi değiştirmeye çalıştığımı görünce oda ayağı kalktı ve kumandayı elimden aldı.
"Oi! Akılsızmısın sen!?" (Sanemi)
Ha?
"Ne alaka?"
Giyuu mutfaktan elinde iki kova patlamış mısır ile yanımıza geldi ve konuştu.
"Kızlar korktuklarında kendilerini en yakın gördüğü kişiye sarılırlar." (Giyuu)
Mısırları orta sehpaya koyup ellerini belinin iki yanına koyup bilmiş bilmiş konuştu.
"Eh, ben bıçaklandığımda siz öpüşmekle meşguldünüz, buda seni seviyor demek." (Giyuu)
Bıçaklandığı gün... Her şey ondan sonra başlamıştı. Tüm kabuslarım, tüm acılarım ve tüm kayıplarım.
NEYSE!
Giyuu kıkırdayarak geri mutfağa döndü.
"Artık filme karar verdinmi? Aptal aşık seni!" (Sanemi)
Hafifçe kıkırdayıp başımı salladım. Sanemi ile geri koltuğa oturup diğerlerinin gelmesini bekledik.
Tengen ve Rengoku geldiğinde onlara çamurdan nasıl makyaj yaptıklarını soracaktım.
O kadar gerizekalı arkadaşlarım varki, başka konuşacak konu yoktu!
"HEY! GİYUU!" (Sanemi)
Diye bağırdı Sanemi, ne kuvvetli sesi varmış bunun aq.
"EFENDİİİM!?" (Giyuu)
"YARDIM LAZIMMI?" (Sanemi)
Mal bu ya! Burdan soracağına git bak bakayım yardım lazım mı?
Giyuu elindeki içecekleri masaya koyduktan sonra artım lazım değil dedi ve ikimizin ortasına oturdu..
Sanemi aniden değişen ruh hali ile Giyuu'ya döndü.
"Hey, yarab acımıyor değil mi?" (Sanemi)
Akaza köpeğinin açtığı yara. Ben Giyuu'nun gülümseyip 'hayır' diyeceğini zannetmiştim. Ama o bıkmış bir şekilde nefes verdi,
"Ayh! Sanemi, yeterr! İyiyim! Kaç kere sordun!" (Giyuu)
"Ney?"
Diye sordum anlamayarak. Giyuu kıkırdadı ve konuştu.
"Bu mal gece yarısı beni uyandırıp, 'yaran acıyormu? Merhem süreyimmi?' gibi şeyler söylüyor!" (Giyuu)
Sanemi bu dediğine utanırken ben kahkahalarla gülmeye başladım. O kadar gülüyordum ki bana seslendik lerini bile duymamıştım!
"Oİ! -obanai'n kafasına vurarak- Telefonun çalıyor!" (Sanemi)
"Ne vuruyon lan!"
Diye bağırdım sinirle!
"LA MAL! TELEFON DİYORUM ÇALIYO DİYORUM!" (Sanemi)
Ne telefonu aq! Aç o zman telefonunu!
"BEN NİYE AÇIYOM SENİN TELEFONUNU!?"
"YA AMIK KEZBANI! SENİN TELEFONUN ÇALIYOR!" (Sanemi)
"NEY! NERDE-"
Ben telefonumu ararsan Giyuu telefonumu alıp arayan kişiyle konuşmaya başladı.
"Alo, nerdesiniz Kanroji!" (Giyuu).
MİTSURİMİ!? Giyuu'nun üstüne atlayıp telefonu alavaktım ki Giyuu kenara çekilerek bana dil çıkardı!
Bende bir daha üstüne atlayacakken, Giyuu çığlık attı? Mal mı bu?
"SANEMİ! YARAMA VURUYO BU!" (Giyuu)
Ne?
"NE?"
Sanemi sinirle kalktı, e tabi konu Giyuu olunca özellikle de Giyuu zarar görünce şeytandan farksız oluyor.
"Ne yaptın! Sen, Giyuu'ya?" (Sanemi)
Sanemi ayağa kalkıp öldürücü bir sakinlikle yanıma gelirken, onun arkasından sıvışan Giyuu'ya sen bittin bakışı attım.
"Valla bişi yapmadım!"
"Zarar mı verdin?" (Sanemi)
GELMEEE!
---------------------🎀----🎀--------------------
Takk! Bittiii! Nasıllll!?
