Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ne demek senle ben varlık içinde yokluk yakınlık içinde uzaklık çeken insanlarız? Hem çok yakın hemde çok uzakmıyız?
Hepsi Muzanın oyunumuydu?
"Yani Muzanı kandırmak için ölü taklidi yaptın..."
Diye sordum karşımda ohagi yiyen Sanemi'ye. Daki bizi daha rahat konuşalım diye bir büfe getirip gitmişti.
"Sadece ben yaptım." [Sanemi]
Nasıl yani? Diğerleri gerçekten öldümü?
"Ne?"
Sanemi derin bir iç çekti ve masanın üzerinde duran elimi destek olurcasına sıktı.
"Bak Obanai... Diğerleri, gerçekten öldü..." [Sanemi]
Ama Daki bana Giyuu'nun ve diğerlerinin yaşadığını söylemişti.. Yalan mıydı?
"Ama Daki-"
"Daki sana sadece Giyuu'nun yaşadığını söyledi, diğerlerini o da bilmiyor." [Sanemi]
Giyuu nerde o zaman? Neden burada değil?
"Giyuu nerde Sanemi? Tüm bunlar nasıl oldu ben hala anlamadım? Neden 2 yıl boyunca saklandın? Neden yanıma gelmedin?"
Bende gerçekleri bilmek istiyorum.
"Gelemezdim Obanai." [Sanemi]
Nasıl gelemezdim? Naçarmısın?
"Nasıl gelemezdim Sanemi!"
Beni nasıl görmemezlikten gelir? Bu acının üstünden birlikte kalkabilirdik! Neden gelmedi!?
"Obanai! Sakın ol. Geçerli sebeplerim vardı!" [Sanemi]
Hiçbir sebep beni yalnız bırakman için geçerli değil!
"Geçerli sebepler?"
Derin bir iç çekti.
"Muzan benim ve Giyuu'nun ölü taklidi yaptığımı öğrendiğinde bize yardım eden herkesi öldürdü." [Sanemi]
Aman Tanrım! Herkesi öldürmüş mü? Hiç acımadan mı? İnsan canını ne zannediyor bu adam!
"Herkesi mi?"
"Evet... Dakinin abisi Gyoturo ve Kokushiboyu bana yardım ettikleri için öldürdü, Doumayı ise Giyuuyu kurtardığı için öldürdü." [Sanemi]
Dakinin abisi... Kim bilir ne kadar üzülmüştür. Neden böyle birşey yaptılar?
"Neden.. Neden bize yardım ettilerki?"
Sanemi zorda olsa gülümsedi.
"Onlar akılları başında olan insanlar Obanai. Neyse, artık bunları düşünmeye gerek yok. Gel seni bir yere götüreceğim!" [Sanemi]
Sanemi ile alel acele büfe nin önğne park ettiğimiz arabaya bindik. Umarım gittiğimiz yer çok güzel bir yer olurr.
Yol boyunca Sanemiye nereye gittiğimizi sorsamda asla geri yanıt alamamıştım.
Hafiften bir korku...
Araba durduğunda tam aşağı inecekken Sanemi gözüme bir kumaş bağlamıştı.
"Hey! Bu da ne?"
"Sürpriz yapıcam! Sabırlı ol az bok kafa seni!" [Sanemi]
Eski Sanemi ha? Özlemişim, öyle çok özlemişim ki! Sanemi nin bana hakaret ettiğini özleyeceğimi hiç düşünmezdim...
"Sonunda! Sevgi pıtırcığı iken çekilmez oluyorsun!"
"Anan çekilmez eşek yavrusu seni! Hem ben sevgi doluyken çok tatlı oluyorum!" [Sanemi]
"Hadi ya? Ben niye hiç görmedim?"
Acayip ayar olmuştu sanırım.
"Sen bilmezsin tabi! Ben her gün saat 2'de ayna karşısına geçip iltifat edip sevgi pıtırcığı oluyorum!" [Sanemi]
NE!? Tanrı kahretsin! Ben bunları nasıl kaçırırım!?
"Ney? HAHAHAHAHAHAH!"
"GÜLME LAN! Hem çok tatlı oluyorum!" [Sanemi]
Ay! Keşke şuan yüzünü görebilseydim!
"Neyse ne! Hem geldik. Hazırmısın? Gözlerini açıyorum!" [Sanemi]
Ay aççç!
"Aç!"
Sanemi gözümde bağlı olan kumaşı çözdüğünde iki ila üç dakika boyunca gözlerimin gün ışığına alışmasını bekledim.
Umarım bu bir rüya değildir...
"Siz? Nasıl.."
"Hadi dostum! Bu hal ne!? Biraz ışıltı ya!" [???]
________♥__'__♥_______________
TAKKK! BİTTİİ! Sizce nasıldı? Bence yine bok gibi! Yorumlarınızı bekliyorummmm
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
