-Giyuu bakış açısı-
Sanemi Obanai'n üstüne yürürken bende orda sıvışıp mutfağa geçtim. Burda Mitsuri ile daha rahat konuşabilirdim.
Onunla özel olarak konuşmam gerek şeyler vardı. Ama bu telefonda söylenecek bir konu değildi.
"Neyse Mitsuri yine çok konuştun. Bize hemen gelin burda istediğin kadar Obanai ile konuşursun."
Bir süre sessiz kaldı?
"...Konuşamam ki." (Mitsuri)
Kesin bu it birşey yaptı.
"Neden?"
"Şey... Çünkü onu öptüğüm günden sonra yüzüme bile bakmadı.." (Mitsuri)
Tanrım mağaradamı yaşıyor bu çocuk!?
"Mitsuri, cidden yanlış anlamışsın. Obanai yüzüne bakmıyor değil, bakamıyor!"
Telefondan şaşırma nidaları yükseldi. Çok saf bu kız ya!
"Cidden mii?" (Mitsuri)
Evet, şapşal!
"Evet-"
Oturma odasından yükselen sesler ile hızlıca görüşürüz diyip telefonu kapattım. Odaya doğru hızlı adınlarla ilerledim.
"Obanai, beni çıldırtma! Ne saçmalıyorsun sen!? Şu son günlerde iyice bir kafayı sıyırdın!" (Sanemi)
"BEN Mİ?! KAFAYI Mİ SIYIRDIM!?" (Obanai)
"EVET! Aslı olmayan şeyler yaşayıp onları 'rüyamda gördüm' diyerek bize yutturmaya çalışıyorsun!" (Sanemi)
"Sane-"
"KARŞINDA APTAL YOK SENİN!"(Sanemi)
Neler oluyor? Sanemi neyden bahsediyordu? Aslı olmayan şeyler? Rüya?
Ben safım heralde.
"DEDİKLERİMİN HEPSİ GERÇEK! Ben onların hepsini yaşadım! ASIL SİZ BİR GARİPSİNİZ!" (Obanai)
"Obanai, Sanemi neler oluyor? Aslı olmayan şeyler, neyden bahsediyorsunuz siz?"
Diye sordum. Obanai bana sinirle baktı?
"Her şey, herşey senin yüzünden başladı! HERKESİN ÖLÜMÜ SENİN SUÇUN GİYUU-" (Obanai)
Obanai birden bana bağ oraya başlayınca şaşırdım. Nasıl herkesin ölümü benim suçum?
Obanai'n sözünü kesen şey Sanemi'nin ona sert bir yumruk atması oldu.
Ben gözlerim pörtlemiş olanlara bakarken hem ne olduğunu anlamaya çalışıyor hemde neden böyle birşey yaşadığımızı düşünüyordum.
"...Obanai, ben-" (Sanemi)
Obanai da Sanemi ye bir yumruk indirdi. Birden bire ne oldu? Neden kavga etmeye başladılar?
Sanemi'ye göz ucuyla baktığımda her ne kadar Obanai'a sinirli olsada bana onu teselli etmem için ufak bir işaret verdi.
Bende Obanai'ı kolundan nazikçe tutup odaya çıkardım.
Obanai'ı cam kenarındaki yatağıma oturtup bende karşısına oturdum.
"Obanai, ne oldu? Neden birden bire kavga etmeye başladınız?"
Diye merakla sordum. Obanai başını camdan dışarı çevirip sorduğum soruyu görmezden geldi.
Onu kendime çekip sıkıca sarıldım. Obanai ise içli içli ağlamaya başladı.
Ah şu ikisi! Cidden küçük çocuk gibiler! Bazen onlara yaptığım abiliği ablamın bana yaptığı ablalığa benzetiyorum...
Ablam gibi umarım bende bu ikisini arkamda bırakıp gitmem.. Gerçekten son isteğim bu.
"Obanai, her ne olduysa ben hep burdayım. Seni, sizi asla arkamda bırakıp gitmeyeceğim..."
"S-söz ver." (Obanai)
Gülümsedim ve,
"Söz. Söz veriyorum hep yanınızda olucam ;)"
---------------🤭-----🤭---------🎀--------🎀------
Takk! Bittiii! Bakalım Giyuu sözünü tutacakmı?
