SELAM YENİDEN! Arkadaşlar bölümün sonuna çoğunuzun farketmediği bir detay ekledim mutlaka okuyun çünkü çok önemli!
İyi okumalarrr💝💝
Yazar
Obanai yaşadığı son olaylardan dolayı hep ertelediği o işi yapmaya kara vermişti. Daki ile görüşmek. Emindi ki Daki de onun gibiydi, bu yüzden bugün okula gitmek yerine onunla buluşacaktı. Ama Obanai şunu da anlamıyordu, gelecekte ona yardım eden Nezuko neden bunu yaşamamştı? Yaşasayfı mutlaka onunla konuşurdu çünkü onu ve abisi ile sürekli karşılaşıyor ve aynı ortamda bulunuyorlardı. Obanai bunu düşünmeyi sonraya bırakıp odalarında bulunan lavabodan çıktı ve dolabına yöneldi.
"İguro emin misin gelmeyeceğine? Muzan hoca belki okuldan sonraya vermiştir ödevi?" (Giyuu)
"Hayır, eminim hoca bugüne verdi."
"Ah, o lanet iblis çetesine güvenmiyorum! İyi olacağına eminmisin? Bizde seninle gelelim?" (Sanemi)
Hashiralar Akazanın Giyuu'yu bıçaklamasından beri iblis çetesine karşı derin bir nefret beslemeye başlamışlardı. Obanai hariç, gelecekte Giyuu'yu Akazanın değil Akazanın kılığına girmiş bir şerefsizin bıçakladığını biliyordu. Ayrıca Akazanın ilk arkadaşı da Obanai'dı onun ilk arkadaşına ihanet etmeyeceğini tahmin edebiliyordu. Çünkü gelecekte onu karakteri yerine oturmuş bir şekilde gördü. Bir ergen olarak değil bir yetişkin olarak. Bu yüzden onun yapmadığına emindi.
"Ah, hadi ama ne abarttınız, kendimi koruyabilirim." (Obanai)
Yalan. Kendini korumasına gerek yoktu. Ama onları ikna etmek için bu yola başvurmuştu. Başka çaresi yoktu.
"Senin kendini ko duyabileceğini biliyoruz ama ya yanında bıçak varsa o zaman ne yapacaksın?" (Giyuu)
"Off, amma abarttınız sizde! Sadece proje ödevi için buluşma başka ne olabilirki?"
Sanemi Obanai'ın yanına gelip iki elini onun omzuna koydu ve konuşmaya başladı.
"En son böyle dediğinde ne olduğunu hatırlıyorsun değil mi? Ben tekrar hastane başında beklemek istemiyorum!" (Sanemi)
Obanai bıkkınca nefes verdi ve Saneminin ellerini omzundan çekti. Siyah bol tişörtünü üstüne geçirirken konuştu.
"En ince ayrıntısına kadar düşünüyosunuz! Abartmayın!"
Dedi ve oradan çıkıp montları astıkları yerden deri ceketini ve ayakkabılarını alıp evden çıktı.
"İguro! Gitti bile." (Sanemi)
"Fazla abartmadık mı Sanemi? Sadece bir ödev buluşması, hem insan içinde olucaklar!" (Giyuu)
Sanemi sinirle okul çantasını alıp odadan çıktı.
"Obanai'ın peşinden gidicem!" (Sanemi)
Giyuu hızla merdivenlerden aşağı inen Sanemiyi omzundan tutup durdu. Neden bu kadar büyük tepki veriyordu anlamıyordu.
"Yeter Sanemi! Bu yaptığın kafada kurmaktan başka birşey değil!" (Giyuu)
Sanemi sertçe omzundaki eli itip arkasına döndü.
"Anlamıyorsunuz! Onlar Obanai'a herşeyi yapabilirler! Sana yapmadılarmı? He! Seni pusuya düşürmedilermi? NASIL BU KADAR RAHATSIN ANLAMIYORUM!?" (Sanemi)
Dedi ve arkasına dönüp evden çıktı. Artık obanai'ı istese bile takip edemicekti. Çünkü gideceği yeri bilmiyordu. Bu yüzden sınırlı adımlarla okula doğru yürüdü. Onun arkasından da Giyuu.
