බිඳුණු හිත 7
රෝස ජම්බු සීසන් 2
අශාන් කොච්චර ප්‍රශ්න ඇහුවත් කොල්ලා වැඩිපුර හූමිටි තිබ්බා මිස කතා කළේ නෑ. එයා බයයි කතා කරන්න කට ඇරියොත් ඇඬෙයි කියලා. ඇඬුවොත් අප්පච්චි ආයෙ කතා කරන්නැති වෙයි කියලා. ඒක නිසා කොල්ලා කතා කළේ අඩුවෙන්.
දහය විතර වෙද්දි කොල්ලාගෙ ඇස් පියවෙන්න එනකොට අශාන් ගුඩ් නයිට් කියන්න හැදුවෙ.
"සුදු අප්පො......... දොයියන්න මැණික........ අප්පච්චි තියන්නද එහෙනම්........?"
"ම්.........."
"දොයියන්න මැණික........... ගුඩ් නයිට්........."
"එපා.....එපා......... ඉන්න ........ තියන්න එපා....... "
නින්ද ගිය ඇස් ඒ ගමන ඇරුණා. අශාන් තියනවා කිවුවම සුබෝධි බය වෙලා වගේ කලබලෙන් කෑ ගැහුවා. එයාට අමතක වුණා ඉකිය හිර කරගෙන හිටියෙ කියලා. හයියෙන් ම ඇඬුණා.
"මැණික......... ආයෙ අඬනවද ඔය.......?"
"අප්පච්චී......... අනේ ඇඬෙනවනේ........... තියන්න එපා......... අප්පච්චි ........ බබාට බලන්න ඕනි.......... අප්පච්චි දිහා බලන්න ඕනි..............."
"අඬන්න එපා පුතේ.........."
"අඬන්න ඕනි මට............ අඬන්න ඕනි ........ අප්පච්චි ළඟට වෙලා අඬන්න ඕනි .........."
එහෙම කියාගෙන ම සුබෝධි ෆෝන් එකත් අරං රූම් එකෙන් එළියට දිවුවා. පහළට දුවලා අත්තම්මට කතා කළා. කතා කළා නෙවෙයි කෑ ගැහුවා.
"අත්තම්මා.......... අත්තම්මා එන්නකෝ........... අනේ අත්තම්මා ............. එන්නකෝ...........!!!"
සුබෝධි කෑ ගහපු හැටියට අත්තම්මා බයවෙලා දුවගෙන ආවෙ.
"ඇයි සුදූ මේ.......... ?? ඇයි කෑ ගහන්නේ..........? මොකද වුණේ.......?"
"අත්තම්මා........ අප්පච්චි ගෙදර යන්න ඕනි.............අත්තම්මා අපි යමූ....... අනේ යමුකෝ............!!!"
"මැණික........ මේ වෙලාවෙ...........???"
"අත්තම්මා ප්ලීස්........... මැණිකට ඕනි........... සුදු අම්මා ගෙදර යන්න ඕනී........... යමුකෝ.......... අත්තම්මා යමූ......!"
සුබෝධි කකුල් පොළොවෙ ගගහා කෑ ගැහුවා. ඉකි ගගහා, හූල්ල හූල්ල කතා කළේ. සුබෝධි කිසි දේකට මුරණ්ඩු වුණ ළමයෙක් නෙවෙයි. එයා ටිකක්වත් මුරණ්ඩු වුණා නම් ඒ එයාගෙ අප්පච්චි එක්ක විතරයි.
YOU ARE READING
බිඳුණු හිත ( රෝස ජම්බු සීසන් 2)
Non-Fictionගොඩ කාලයක් බලාගෙන හිටියා අප්පච්චි. ඒත් ඇයි ආයෙමත්.............😥
