බිඳුණු හිත 28
රෝස ජම්බු සීසන් 2
"පුතේ...............!"
"ඉන්න....... ඉන්නකෝ මං කියනකං.......... ඒත්............ ඒත්.......... ඔයාට දැං එහෙම නෑ නේද? මට කියන්නැතුවත් ඔයාට ඕන තරම් දුර යන්න පුළුවන් නේද අප්පච්චි ............?"
"මැණික.......... එහෙම නෑ......... මං ඔයාව හෙව්වා පුතේ........."
"අප්පච්චි....... ඔයාට මතකද.............? ඔයාට මතකද මං කිවුවා මට කියන්නැතුව යන්න එපා කියලා............ මතකද මගෙ අප්පච්චි............?. ඔයා ප්‍රොමිස් වුණානෙ..........."
අශාන්ට මතකයි පුංචි කාලෙ වුණ පොරොන්දුව.
"මතකයි මගෙ රත්තරං........ ඒකනෙ මං ඔයාව හෙව්වෙ. ඒත් ඔයාගෙ ෆෝන් එකවත් වැඩ කළේ නෑනෙ."
"හ්ම්........... මට බය හිතුණා........... එදා වගේ ම බය හිතුණා......... ඒත් මං දැක්කා ඔයා පරිස්සමින් ආවා කියලා. මං දන්නවා ඔයා දැං පරිස්සමට ගෙදර යන ගමන් කියලා."
"ඔයා........... ඔයා දැක්කද මාව..........? ඒ කියන්නෙ........ ඒ කියන්නෙ ඔයා එතන ඇත්තට ම හිටියා.......??"
"හ්ම්........."
"අනේ මගෙ පැටියා..........!!"
"අප්පච්චි.............."
"මැණික........... මං එනවා ඔයාව බලන්න. තව පැය දෙකකින් මං රත්නපුරේ. "
"හ්ම්............ මං දන්නවා."
ඒ වෙලාවෙදි සුබෝධි අඬන එක පොඩ්ඩකට අඩු වෙලා තිබුණේ. එයාට තිබුණේ තව පොඩි වෙලාවයි.
"පපා......... මං ආදරෙයි."
"මාත්.........ගොඩක්........."
"මං යනවා පපා...........!"
"මැණික.......!!??"
"ඔව්......... මට තනියම ඉන්න ඕනි. තවත් බලං ඉන්න බෑ පපා.......... ඔයා හොඳින් ඉන්න. සමහරවිට........... සමහරවිට මං ආපහු එයි......... ඒත්.........."
"සුදු අප්පෝ............. !!! වාහනේ නවත්තන්න !!!!"
අශාන් කෑ ගැහුවා. කලබල වෙච්ච ඩ්‍රයිවර් එහෙම්ම පාර මැද වාහනේ නතර කළා. දෙවෙනි ෂිට් එකේ සංදේශ් එක්ක වාඩි වෙලා හිටපු අශාන් දොර ඇරගෙන බැස්සා.
"සුදු අම්මා.......... කොහෙද ඉන්නෙ කියන්න."
"මං........... මං දැං......... එයාපෝර්ට් එකේ............"
YOU ARE READING
බිඳුණු හිත ( රෝස ජම්බු සීසන් 2)
Non-Fictionගොඩ කාලයක් බලාගෙන හිටියා අප්පච්චි. ඒත් ඇයි ආයෙමත්.............😥
