බිඳුණු හිත 18
රෝස ජම්බු සීසන් 2
"ම්......... මේ............"
"ම්........."
"ඇයි මේ කන රතු වෙලා.............?"
"නෑහ්.......මදුරුවෙක් කාලා වෙන්න ඇති."
අශාන් කලබලෙන් කන අත ගාගත්තෙ රතු වෙච්ච ටික පිහදාන්න වගේ. වෙච්ච සිද්ධියට සුබෝධි නං ගොඩක් සතුටින්. එයා මල් පොකුරත් අරං අශාන්ගෙ අතේ එල්ලිලා යන්නෙ රටක් රාජ්ජයක් ලැබුණා වගේ. ඊටත් වඩා මේ තමයි මගේ කෙනා කියලා ඉන්න සෙනගට පෙන්නන්න වගේ. ඊටත් වඩා...... කාලයක් තිස්සෙ හිත අස්සෙ පැසව පැසව දුක් විඳ විඳ හිටපු හීනයක්, බලාපොරොත්තුවක් හැබෑ වෙලා නිසා සතුටින්. ඒ හැඟීමෙන් උතුරා ගියපු සතුටකින් ඒ ජම්බු මූණ තවත් පිරිලා ඉතිරිලා ගිහිං තිබ්බෙ. වටේම තිබ්බ ලයිට් එළිවලින් පෙනුණෙ එයාව දිලිසෙනවා වගේ.
බුදුන් වැඳලා දේවාලෙටත් ගිහිං පඬුරු දාලා සෙනඟ අස්සෙන් අමාරුවෙන් ආයෙත් ආවෙ පහළ මළුවට. අත්තම්මා උඩට යන්නැතුව බෝධිය ළඟ ඉඳන් වන්දනා කළේ අශාන්ගෙ අම්මටත් කතා කරලා ඒ කට්ටියත් එක්ක එකතු වෙලා.
අශානුයි සුබෝධියි ආපහු ගිහිං සපත්තු සෙරෙප්පු දාගෙන අත්තම්මාගෙ ඒවත් අරං කට්ටිය හිටපු තැනට ආවා. අශාන්ලගෙ ගෙදර සේනලයි සුබෝධිගෙ ගෙදර සමරෙලයි අන්තිම දවසෙ දවල් පෙරහැර බලන්න එනවා කියලා අද ආවෙ නෑ.
වන්දනා කටයුතු ඉවර නිසා අත්තම්මායි අශාන්ගෙ අම්මත් එක්ක හිටපු තුන් හතර දෙනයි වාඩි කරවලා සුබෝධි ආසම වැඩේ කරන්න පටන් ගත්තා. මොකද්ද ඒ...........? පෙරහැර පොළේ ඇවිදින එක.
සුබෝධි අශාන්වත් ඇදගෙන හැම තැන ම ඇවිද්දා. නිකං නෙවෙයි... පාට පාට ලස්සන ලස්සන පුංචි පුංචි බඩු ගොඩක් එකතු කර ගත්තා. කී ටැග්, පුංචි කාර්, මියුසික් තියන බෝණික්කෝ, ලයිට් පත්තු වෙන බැලූන්, හුළං පුම්බන සත්තු, ලස්සන පර්ස්. එපා කිවුවට නතර නොවී හැමදේම පස්සෙ දිවුවා. ඔය ඉන්න අතරෙ අශාන්ට කෝල් එකක් ආවෙ සංදේශ්ගෙන්.
"මචං අපි ගේට් එක ළඟ..........."
සංදේශ්ලත් පෙරහැර බලන්න ඇවිල්ලා. සංදේශුයි විතේශුයි.
YOU ARE READING
බිඳුණු හිත ( රෝස ජම්බු සීසන් 2)
ספרות לא בדיוניתගොඩ කාලයක් බලාගෙන හිටියා අප්පච්චි. ඒත් ඇයි ආයෙමත්.............😥
