බිඳුණු හිත ( රෝස ජම්බු සීසන් 2)

27

බිඳුණු හිත 27
රෝස ජම්බු සීසන් 2

"අත්තම්මා........... එහෙම නෑ. ඉතිං මටත් ඉන්නෙ ඔයා විතරනෙ. අපි දෙන්නට අපි දෙන්නා විතරයි."

"ඇයි ඔයාට ඔයාගෙ අප්පච්චි ඉන්නෙ?"

ඒ ප්‍රශ්නෙට සුබෝධි නිහඬ වුණා. තප්පර ගානක් පිඟාන දිහා බලාගෙන ඉඳලා

"එයා........ එයා මං ළඟ නෑ අත්තම්මා ...............!"

කියලා හෙමින් කිවුවා. එත් අත්තම්මට ඒක ඇහුණා.

"එයා එනකං ඉන්නෙ නැද්ද මගෙ පුතා.?"

"ඉන්නවා............ මං තවත් බලං ඉන්නවා අත්තම්මා........... ඒත් ඒ කවද වෙනකන්ද කියන්න මමවත් දන්නෙ නෑ."

"හ්ම්.......... කමක් නෑ. ඔය දෙන්නගෙ දේවල් ඔය දෙන්නම නෙ බලා ගන්න ඕන. මම දැං වයස වැඩියි ඕවා කියන්න."

දෙන්නම හිනාවෙලා ආයෙත් කන්න පටන් ගත්තා.

කාලා ඉවර වෙනකොට ම නාමල් ආවා. සුබෝධි නාමල් එක්ක පිටත් වෙලා ගියා. කොළඹ යන්න.

එදා දවසම සුබෝධි ගොඩක් කාර්යබහුල වුණා. එයා උවමනාවෙන්ම එහෙම වැඩ කළේ එක දවසෙන් සේරම වැඩ ඉවර කරගන්න ඕන වුණ නිසා. මොකද අශාන් එනවා හෙට උදේ.

..............................................................................

අශාන්ට ෆ්ලයිට් එක තිබ්බෙ දහයට ලෑන්ඩ් කරන්න. ඒත් ඒක පොඩ්ඩක් ලේට් වෙලා තිබ්බා. ඒ මොනා වුණත් සුබෝධි නවය හමාරෙ විතර ඉඳන් එයාපෝර්ට් එකේ හිටියා.

ක්‍රීම් පාට කොට්න් ෂර්ට් එකකුයි දුඹුරු පාට ට්‍රවුසර් එකකුයි ඇඳලා කොල්ලා අමුතුම හැන්ඩ්සම් ලුක් එකකින් අද ඇවිත් තිබුණේ.

ෆ්ලයිට් එක ලෑන්ඩ් කරාම සුබෝධි ඉවසිල්ලක් නැතුව බලාගෙන හිටියෙ එයාගෙ අප්පච්චිගෙ මූණ දකිනකං. තරහ අමතකයි වෙලාව ටික ටික ළං වෙනකොට.

කොහොමහරි සෙනග ටික ටික ඇතුළට එන්න ගන්නකොට සුබෝධි පපුවත් ගැහෙන්න ගත්තා.
හරි..........
ඔන්න දැං අශාන්ලගෙ ටීම් එක එනවා. ඔව්........
ඒ අතර අශාන් ඉන්නවා සුබෝධිට පේනවා. අශාන්ලා ටික ටික සුබෝධි ඉන්න පැත්තට ඇවිදගෙන එනකොට අශානුත් සුබෝධි ව යන්තමින් දැකලා හිටි තැන ම නතර වුණා. සුබෝධිත් ගල් ගැහිලා වගේ එහෙම්ම ම හිටගෙන බලාගෙන ම හිටියා. ඒත් තප්පර ගානයි එහෙම තිබ්බෙ.