Gerçek ailem mi? (DÜZENLENDİ)

Bölüm 1

OYSA BİR AİLE BİR EVRENE BEDELDİR

.

.

.

YANLIŞ ÇİZİLMİŞ BİR KADER BİR AİLENİN YIKIMINA NEDEN OLA BİLİR

.

.

.

KIRIK PARÇALAR BİR BİRİNE OTURMAYACAK

.

.

.

Düşünüyorum da bazen tek çözüm yolu ölüm mü? Yada çözüm yolunu kendimizde mi bulmalıyız? Bu soruların cevabını bilmiyorum........

       Ben aslında hiç bir şey bilmiyordum......

Sabah saat 8 de uyandım. Dersim saat 8.30 başlıyor. Ayağa kalkıp banyoya girdim ve işlerimi hal ettim. Ardından geri odama gidip kıyafetimi giydim. Evet okul formam vardı ama ben hep sivil giyerdim.

        Siyah paraşütle kapüşonlu giydim. Çantamı alıp odadan çıktım. Daha doğrusu depodan. Evet depoda kalıyorum. İki tane boş oda olmasına rağmen orada kalmama izin verilmiyor.

          Bu aileye fazla geldim sanırım.

Mutfağa geçince anne baba demeye bin şahit isteyen kişiler yemek yiyordu. Çantamı kenara koyup kendime çay koymaya gittim. Çaydanlığı elime alıp bardağa döküyordum ki bir el elime deydi. Böylelikle su bardağa değilde elime döküldü. Yapan kişiye baktığımda anneydi.

      "Ne yapıyorsun ya"deyip elimi soğuk suyun altına koyacaktım ki baba engelledi."Abartma alt tarafı eline iki üç bardak su döküldü. Kaynar su"dedi alayla. "Ben mi abartıyorum?"dediğimde "Sen bana karşımı geliyorsun! Naş naş okula hadi. Akşamda dışarıda kalacaksın. Eve gelme!"

   Sinirle çantamı alıp ayakkabılarımı giydim ve evden çıktım. Abartıyorum. Ben mi abartıyorum? Gerizekalılar işte. Asıl onlar hafife alıyorlar. 

         Yakındaki eczaneye gidip pansuman yaptırdım. Elim sarılı olsa da acıyordu hala. 

       s........ yarayı bende kanayan çok şey var.

Anneyle baba bakın annem ve baba demiyorum bana bir kere bile öyle his ettirmediler. Anneyle baba bana bu 10 yıl içinde hem psikolojik hemde fiziksel şiddet uyguluyorlardı. Tabi ki onlara karşı geliyorum ama karşı gelince daha fazlasını yapıyorlar. Umurumda değil. Karşı gelmeye devam ederim, ama beni ezmelerine izin vermem.

             Ben bunları düşünürken artık okula varmıştım bile. Direk sınıfa gidip çantamı astım. Sınıfa şöyle bir göz gezdirdim. Kimisi arkadaşıyla sohbet ediyor kimisi ders çalışıyordu. Benim ne sohbet edeceğim nede ders çalışacağım bir arkadaşım yoktu.

          Benim hiç arkadaşım yoktu ki.........

Daha fazla durmayıp kapüşonumu kafama geçirdim. Başımı sıraya koyup gözlerimi kapattım. Rutin işti artık bu. Sabah uyan okula gel uyu uyan işe git işten çık eve git ve yine uyu.

Başımı sıradan kaldırdığımda sınıfta kimse yoktu. Hepsimi kantinde? Telefonuma baktığımda saat 15.30 olmuştu . Ders çoktan bitmişti. 

      Biri demi uyandırmaz?