Gerçek ailem mi? (DÜZENLENDİ)

Bölüm 18

Yokuşların sonunda yok oluşlar varmış, bilseydim nefes nefese koşmazdım

.

.

.

Eskiden hep Cansel le kovalamaca oynarken hep yokuşlara koşardım. Yokuşlarda hep daha hızlı olurdum.

Ama yokuşların sonunda yok oluşların olduğunu bilmezdim. Bilemezdim.Yok oluşa hızla gidiyordum meğerse.

Şuan hep beraber gülerek sahilde yürüyorduk.Önden üç kişinin gelmesiyle duraksadım. Abiler de duraksadı. Eski anne baba ve Ceren. Baba kolunu Cerenin koluna koymuştu. Üçü de gülerek konuşuyor bu tarafa geliyorlardı.

 Beni fark eden Ceren babasına bir şey söyledi. Sonra yanıma gelip önümüzde durdular. Anne bir dakika ben niye bunlara anne baba diyorum ya. Candan elini Muratın sıcak bıçak bastırdığı yere götürdü ve sıkı. Hayda bunların yarayla ne alıp veremedikleri var? Bi izin vermediler kapansın yara.

 "Nasılsın kızım?" dedi Murat. "Seni ilgilendirmez" dedim düz bir tonda. Tekrar eski kişiliğime dönmüştüm. Kolumu dahada sıktı. "Niye böyle yapıyorsun kızım? Üzülüyoruz ama" dedi Candan. "Nedenini iyi biliyorsunuz" dedim. Ceren "Ya bırak ya anne. Güzelce konuşuyoruz izin vermiyor" dedi.

 Yalandan gülümseyip "Sana söz hakkı verilmedi" dedim. Candan Fırata "Kızımla 2 dk konuşa  bilir miyiz? Biraz hasret giderelim." dedi. Hasret mi? Yalanlarınız da boğulun.

Fırat bana bakıp başını salladı ."Oraya gidelim" Gösterdiği yere gittim. "Çabuk konuşun." dedim. Ceren gülüp "1 hafta sonra saat 17.00 da Canselin mezarlığına gel" dedi. Kaşlarımı çattım.

"Cansel mi? Neden?" dedim. "Sen gel görürsün" dedi. Ayağa kalktım. Tam gidecekken Murat konuştu.

"Son olarak ta senden nefret ediyorum çirkin kızım benim." Burukça gülümseyip bizimkilerin yanına gittim. "Güzelce konuşuyorlar neden tersliyorsun ki?"dedi Asil. "Seni ilgilendirmez" dedim.

Polat elimi eline alıp "Kan" dedi. He kan napcan.

Of bir de bu çıktı ya. Yara kanayıp aşağı süzülmüştü. "Orada eczaneci var. Gidelim." dedi Osman. Hep beraber oraya gittik. Fırat gerekli malzemeleri alıp yanımıza geldi. Yakındaki banka oturduk.

Fırat kıyafetin kolunu kaldırdı. Öylece baktı. 

Of. Of. Of. Allahım lütfen al beni koy başka bir kıtaya.

Yara izlerini unutumuşum. 4 tane yanık izi. Kesik izi. Morarmalar. Kemerin izi. "Bunu kim yaptı!" dedi. Her kes öylece yaralara bakıyordum.

 O birsi kolumun kıyafetini de yukarı kaldırdı. İkisi de aynıydı.

 Yankı abim yanıma gelip çömeldi. "Abicim kim yaptı sana bunu?" dedi. Ben onların şah eseriyim abi;)  

Bakışlarımı kaçırdım. "Öylesine ya. Yoldan geçen birisi yaptı"

Osman "Eski anne babası" dedi. Bunu o nereden biliyor? "Sen nereden biliyorsun?" dedi Yankı abim.

"Asena sen beni hatırlamıyorsun ama ben seni hatırlıyorum. Asena 7 yaşındaydı bense 14. Bir yerden koşuyordu ve bana çarpıp yere düştü. Kaldırdım onu. Yüzüne baktım.

 Gözünün altı morarmış dudağı kanamıştı. Onu eve götürdüm. O gün bizde kaldı. Bunun kimin yaptığını sorduğumda anneyle baba dedi" Ben ona bakıyordum. Tanıdık geldiğini söylemiş miydim? Histerik bir şekilde güldüm.