Gerçek ailem mi? (DÜZENLENDİ)

Bölüm 14

Sonuç; Kocaman bir hiç

.

.

.

-Çok değiştin

+Beni siz değiştirdiniz

.

.

(Yazardan)

Akşam olmasına rağmen ay ve sokak lambaları aydınlatıyordu etrafı. Yankı etrafına baktı. Bir tane kız çocuğu vardı sahilde sadece. Birde kendisi.Kız dizlerini kendine çekmiş öylece bakıyordu denize.

 Biraz yakınlaştı kıza. Daha dikkatlice baktığında bunun Asena olduğunu fark etti. Yanına gidip oda oturdu. Asena Yankının üzerindeki polis kıyafetini gördü. Güveniyordu polislere. Ardından yine denize baktı. Sıradan bir polis sanmıştı. Abisi olduğunu bilmiyordu.

 Bu 2 gün içinde Asena sadece simit ve su yemişti. Buradan başka bir yere gitmemişti. Zaten gidecek başka bir yeri de yoktu. 

Ne acı verici değil mi. 

Gidecek başka yerinin olmaması.

(Asena dan)

 Kendimi çok yorgun ve bitkin hissediyordum. Öylece denize bakıyordum. Ben çok dolmuştum. Yanıma birisi oturunca göz ucuyla baktım. Polis olduğunu anlayınca geri denize bakmaya devam ettim.

"İyi misin?" Değilim diyemedim. Başımı evet anlamında salladım. Evet desem de gözlerimde ki yaşlar benim aksini söylüyordu. Ben sulu göz değildim ki. Ağlamaktan nefret ederdim.

"Her şeyi biliyorum. Ben yankı. Yankı Bozkurt. Abinim. İşim olduğu için gelememiştim. Senin evden ayrıldığını duyar duymaz seni aramaya başladım. Asena evdekiler köpek gibi pişman. Gel dönelim evimize" Başımı olumsuz anlamda salladım.

  Evet yalan söyleye bilirdi ama istemsizce güveniyordum ona. Başımı omzuna yasladım. Hıçkırık çıktı ağzımdan istemsizce. Ardından hıçkırarak ağlamaya başladım.

"Ço-çok yoruldum. Yaşamamam gereken şeyleri yaşadım. Eski ailem beni hiç sevmedi. Yeni ailem beni sever sandım. Babam bile sevmedi. Hepsi ön yargılı. Ben yoruldum Abi. Hem fiziksel hem ruhen olarak yoruldum. Ben onlara hiç bir şey yapmadım ki. Ben kimseye bir şey yapmadım. Peki bu ön yargıları neden ki? Yaşamağım mı onlara zarar veriyor? Artık güçlü olmak istemiyorum. Güçlü olmaya çalışmaktan yoruldum. Savaşacak gücüm kalmadı. His ettiğim tek duygu;kimsesizlik."

  Saçımı okşamaya başladı."Savaşma artık güzelim. Ben senin yerine savaşırım. Güçlü olmaya da çalışma. Sen zaten güçlüsün. Kimsesiz de hissetme. Ben bundan sonra yanında olucam. Hadi gidelim evimize artık. Hastalanırsın. Zaten hava esiyor." dedi. Başımı salladım. 

Çok yorgun ve uykusuzdum. 4 gündür uyumuyordum. Uyuyamıyordum. Arabasına binince birini aradı Yankı.

"Gelmeyin Batuhan. Buldum kardeşimi."deyip kapattı. Ardından arabayı çalıştırdı.

Eve vardığımızda ikimizde indik. Kapının önüne geldiğimizde derin nefes aldım. Onları takmayacaktım. İçeri girdik.

===========================================================================

Merhaba arkadaşlar.

Bölüm nasıldı?

Siz nasılsınız?

Bu gün iki bölüm attım.

Umarım beyenmişsinizdir.

Vote atmayı ve yorum yapmayı unutmayın.

Kendinize ciciş bakın.

Görüşürüz bay bayy.