Bölüm 20

3.1K 116 4
                                    

+Beni mahvettin

-Seve seve yaptım. -Karantina

.

.

.

Bazı yaralar diğerleri kadar çabuk işileşmiyordu.

.

.

Yaralar.............

Yaralar 2 yere ayrılırdı. Biri bedende olurdu biri ruh da olurdu. Bazı insanlarda ikisi de vardı.

  Bazen yaralar o kadar büyük oluyordu ki iyileşmiyordu. Aslında büyük küçük olması fark etmezdi.

 Bazı yaralar diğerleri gibi iyileşmiyordu. Her hareketimiz de düşüncemiz de hayallerimizde acı verirdi bize.

 Ben acı vermemeyi seçtim. İnsanlar acı vermeyi. Bence bunlar eşit olmalı. Acı çektiren çektirdiği kadar acı çekmeliydi. Oda anlamalıydı çektirdiği acının nasıl can yaktığını.

 Nasıl günlerce uykusuz kaldığını. Nasıl yemekten içmekten kesildiğini. Nasıl boş duvara öylece bir ölü gibi baktığını...

   Sabah saat 9 da uyandım. Üzerime siyah pantolonla boz sweetshirt giydim.

 Üzerime siyah pantolonla boz sweetshirt giydim

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

 (bunun gibi düşüne bilirsiniz)

Aşağı inip yemek odasına girdim. Her kes buradaydı. "Günaydın" dedim. Her kes gülümseyip "Günaydın" dedi. Cahid hariç. Tam yerime geçecekken "Günaydın kızım" sözünü duydum. Başımı kaldırıp ona baktım.

   2 söz, 5 heca, 13 harf, söyleyen, 1 adam, 1 ağız, 1 dudak.

 Bunu Cahid dedi.

  Babam..........

Gülümsemem gittikçe büyürken yüzümü normale dönüştürdüm. Bu sözü başkası dese bu kadar mutlu olmazdım ama bunu Cahid dedi.

 Babam dedi........

 Yerime oturdum. Cahid beyin "Afiyet olsun" demesiyle yemeğe başladık.

 Hiç bu kadar mutlu olmamıştım.

Teşekkürler baba........

Beni hiç olmadığım kadar mutlu ettiğin için teşekkür ederim

===========================================================================

Merhaba arkadaşlar.

Bölüm nasıldı?

Siz nasılsınız?

Bu bölüm az oldu üzgünüm.

Umarım beyenmişsinizdir.

Kendinize ciciş bakn.

Görüşürüz bay bayy

Gerçek ailem mi? (DÜZENLENDİ)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin