HİLAL

6. BÖLÜM:KORKUNUN HATALARI

ÇİĞDEM ULUSOY

(HASTANE ÇIKIŞINDAN SONRA AKŞAM)

Yalnızlık en büyük korkumdu. Evet, korkularımı yaşıyordum. Annem ve babam vefat ettikten sonra bana amcam ve yengem bakmıştı. Annem ve babamı da 8 sene önce kaybetmiştim. Henüz 20 yaşındaydım.

Hazen'in annesi ve babası bakmıştı bana...

Onlar ne isterse yapmıştım, boyun eğmiştim. Onlara duyduğum minnet kendimi kaybetmeme sebep olmuştu.

Bana Hazen'i bulmamı istediler.

Buldum.

Ona yalan söylememi istediler.

Söyledim.

Ne isterlerse yaptım ama içimdeki Çiğdem yine oralardaydı.

Vicdanım oradaydı.

Onlara gerçekleri söylemeye korktum.

Kuzenlerimden her şeyi sakladım.

Saklamak zorunda kaldım çünkü onlara borçluydum.

Ailem zaten benimle pek ilgilenen insanlar değildi.

Onların ölmesi bir şeyi değiştirmişti zaten. Onlar benim için çoktan ölmüştü. Onları kalbimin en derinlerine gömmüştüm.

Yalnız kalmamak için amcama tutundum. Yengeme tutundum. Onlar pek iyi insanlar olmasa da en büyük korkuma karşı yenildim.

Korku beni yendi.

Şimdi Hazen de Hayal de bana arkasını dönmüştü.

Yani Hilal ve Alina.

Bana hep Hazen ve Hayal'di. Çünkü onların benliği buydu.

Ekin iyi biriydi.

O yıllarca kız kardeşlerini aramıştı.

İsimlerini değiştirdiklerini bilmiyorlardı ve bu nedenle eski kimliklerini aramıştı.

Bulamamıştı.

En sonunda ben bulmuştum ancak Ekin'i abileri olarak görmüyorlardı. Ekin de bundan korkuyordu zaten.

Aylarca onların karşısına çıkmamıştı.

Onu kabullenmeyeceklerini düşündü. Zaten kim olsa bir anda onu abin olarak göremezdin...

En sonunda Ekin karşısına çıktı onların. Dediği gibi oldu. Ne kadar üzülürse üzülsün belli etmemeye çalışıyordu ancak kız kardeşlerinden bahsederken gözlerinin içi gülüyordu.

İkisi için çok hayali vardı...
...

Kayıt stüdyosundaydım.

Ekin de karşımdaki sandalyede oturuyordu ve sandalyede çocuk gibi dönüyordu.

Elimde soğuk kahvemi yudumladım ve ayağa kalktım.

" Yarım saattir buradasın Ekin ve birazdan kayıt için çağıracaklar, anlatacak mısın artık."

Gözleri sonunda bana döndü.

"Sen kayıdı al gel ben bekliyorum..." Sesi fazlası ile durgundu.

"Peki." Dedim ve yukarı toplanan bol pantolonunu düzeltip kayıt odasına girdim. Üstüme de haki rengi bir crop giyinmiştim. Saçlarım da arkamdan dağınık bir topuzdu. Önümden de bir kaç tel saç çıkmıştı. Aynada kendimle göz göze gelmemle ofladım.