HİLAL

10. BÖLÜM: AİLE

oy bırakmayı ve bol bol yorum yapmayı unutmayınn.

DİLSU BOZKURT

Küçük bir kız çocuğuna söylenecek en kötü yalan ailesidir. Küçüktüm.
Henüz 17 yaşımdaydım. Üvey olduğumu öğrendim. Burada üzüldüğüm şey benden saklamaları olmadı. Geçmişim oldu, ikizim oldu. Açelya... Hiç tanımadığım ve belki de tanıyamayacağım o kız.
İçimde ona karşı bir sevgi vardı, ne olursa olsun ikizimdi, kopyamdı.

Arkamdaki kıza baktım.

Ona bu konu hakkında yalanı ben söylemeyecektim. Ailesi hakkında onu kandırmayacaktım. Çünkü kandırılmak daha büyük bir yıkımdı. Bunu yıllar önce deneyimlemiştim.

Adamı tutan Cenk'e döndüm.

"Cenk!" Dedim bağırarak. " Tut o adamı, bırakma."

Adamı sımsıkı bir şekilde tuttu ve cebinden bir halat çıkardı.

Onu neden yanında taşıdığını biliyordum.

Biz askerdik ve yanımızda küçük araç gereçler taşırdık. Bu da onlardan biriydi.

Adamın elini ve kolunu bağladı.

Telefonumu çıkardım ve karakolun numarasını aradım.

"Alo, bir ihbarda bulunacaktım. Burada bir adam var ve kızını çalıştırıyor ve daha fazlasını da yaptığına eminim..."

İhbarı verdim.

Tam o esnada da Barçın geldi.

Kızın elini tuttum ve arabanın arkasına oturtup kemerini bağladım.

Kendim de ön koltuğa geçtim.

Barçın bana döndü.

"Nereye gidiyoruz Dilsu?"

"Karakola."  Dedim ve ikiletmeden arabayı sürmeye başladı.

Telefonumu çıkardım ve Cenk'i aradım.

"Cenk, beni duyuyor musun?"

"Evet komutanım." Dedi anında

"İhbarda bulundum ve birazdan polisler gelecek sen de o zamana kadar adamın yanından ayrılma, kız bende aklın da kalmasın. Yardımın için de teşekkür ederim."

"Her zaman komutanım." Dedi ve aramayı sonlandırdı.

Arkadaki kıza döndüğümde ellerine bakarak oturduğunu fark ettim. Bir yandan da bacaklarını sallıyordu.

" Adın neydi senin?" Dedim gülümseyerek. Olabildiğince sıcak yaklaşmaya çalışıyordum çünkü psikolojisi yeterince bozulmuştu.

"Ayça..." Dedi mırıldanarak.

" Bana biraz yaşantından bahseder misin? Baban sana neler yapıyor? Annen nerede? Kardeşlerin, abin , ablan var mı? Hepsini anlat ki sana yardımcı olayım."

"Tamam." Dedi ve derin bir nefes aldı. " Babam beni çalıştırıyor... Ayrıca annemi de hiç tanımadım, küçükken ölmüş. Kardeşim, abim, ablam da yok. Tek başımayım. Babam istediği gibi çalışmadığımda beni dövüyor. Ayrıca gece geç saatlerde geliyor ve evde tek başına kalmak zorunda kalıyorum. B-ben karanlıktan korkuyorum."
Kız ağlamaya başladı... Anlattıkları karşısında benim de gözlerim dolmuştu.