7. BÖLÜM: KALP KIRIKLARI

23 3 35
                                    


OY BIRAKMAYI VE BOL BOL YORUM YAPMAYI UNUTMAYINNN.

BU BÖLÜMÜ OKURKEN AY SİZİNLE OLSUN. 💌

KUTAY LEMA

Bürodaydım. Tüm olayı baştan sona hem Hilal' den hem de Çiğdem' den dinlemiştim. Bunu mesleğim dolayısıyla yapmıştım. Belki de içten içe Çiğdem'i aklamaya çalışmıştım...

Bu zamana kadar aldığım hiçbir davayı kaybetmemiştim. Manşetlerde adım hep başarı ile anılmıştı. Bu da alacağım en büyük davalardan biri olacaktı. Her şey çok karışıktı. 27 sene geçmiş bir olay gün yüzüne çıkacaktı ve ben bunu kaybetmemeliydim. Kendi itibarım için değil kız kardeşim Bade'm için. Onun için her şeyi yapmalıydım. Aynı zamanda bir tarafta Çiğdem de vardı.

İkisi arasında kalmak gerçekten çok zordu.

Çiğdem'in şahitlik etmesi gerekiyordu. Onu bizim lehimize kullanmamız lazımdı.

Fakat o yengesi ve amcasına duyduğu minnetten ötürü kılını kıpırdatmazdı. Çiğdem ona yapılan hiç bir iyiliği karşılıksız bırakmayan biriydi ve şimdi onlara sırtını dönerse vicdan azabı çekecekti.

Dava dilekçesi yazmıştık Hilal ile ve bunu mahkemeye sunmuştuk. Davalı kişi yani Hilal'in öz anne ve babası 14 gün içinde davalıya tebliğ edilerek davalı davayı kabul etmeliydi.

Yalnızca beklemeliydik artık.

Deliller bulmuştum.

Bir kaç gündür çalışıyordum zaten ve delil bulmak o kadar da zor olmamıştı.

Hilal'in anne va babasının yani Füsun ve Hasan'ın ellerinden bir kayıt bulmuştum. Daha doğrusu buldurmuştum.

Bir hacker kiralamıştım ve evlerindeki kamera kayıtlarına ulaşmıştım.

Kamera kaydında Füsun ve Hasan koltukta oturuyorlardı.

Sağ kolları olan bir adamla konuşuyorlardı.

Ayşen teyze ve Göktürk amcanın yola çıkacağını söylüyorlardı. Frenleri keseceklerdi. Her şeyi tek tek anlattıkları bir kamera kaydı...

Bu şu anlık yeterli bir delildi gerisine davadan sonra karar verecektik.

(SABAHA KARŞI)

Karşımdaydı Çiğdem.

Balkonda oturmuş gitar çalıyordu.

Kendi kendine konuşuyordu.

Arkadan sırtına dokundum. Çığlık atarak bana döndü.

Gözlerindeki korku bir anlık beni pişman etti.

Evine gizli gizli girmiştim.

"Ne işin var burada!?" Dedi bir hiddetle. Elleri titriyordu korkudan...

"Benim..." Dedim. "Sakinleş."

Elini gerdanına atıp derin nefesler aldı.

"Tek yaşıyorum ben, evimden bir anda insan çıkmasına alışkın değilim..." Dedi soluk soluğa.

Sonra bir şey fark etmiş gibi kaşları çatıldı.

"Bir dakika... Sen niye benim evime benden izinsiz giriyorsun?"

"Yani... Seni görmek istedim." Diye mırıldandım.

HİLAL Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin