HÜKÜM GİYDİREN SESSİZLİK

Merak

Yeni kurduğum hayata alışmaya başlamışken böyle bir bombayı beklemiyordum ama onu patlatmak da benim elimdeydi. Böyle bir şeyi istiyor muyum ?Hayır ve yapmam gereken tek şey onu etkisiz hale getirmekti. Sonunda gözlerimi davetsiz misafirin üzerinden çekebilmiştim.
" Evet Melisa ?"
İki kolumu birbirine geçirmiş öylesine bir soru sormuştum, asıl amacımı bilmelerine gerek yoktu.
" Dr. Hanım, öncelikle beni randevusuz kabul ettiğiniz için teşekkür ederim. "
Odadaki iki adamdan sarışın olanı işaret ederek:
" O, abim olur kendisi ve doktora geldiğimi öğrenmiş. Nasıl biri olduğunuzu merak etmiş ve ben de ne yaptıysam ona engel olamadım"
Abisi öne doğru bir adım attı.

" Kusura bakmayın kardeşim beni düzgün tanıtmadı. Ben Burak Karahanlı  ve evet onun abisiyim buraya da nasıl bir doktora geldiğini görmek için geldim"
Orasını anlamıştım zaten ama onun burda ne işi vardı ?Aranızdaki bağlantı ne, ya her şey bir tesadüf değilse.
" Anlıyorum sizi"
Bu sefer gözlerimle arkadaki misafiri işaret ettim. O ne demek istediğimi anlayınca mahçup olmuştu.
" Aaaa Pardon! Ben sadece onlara ayak uydurdum"
En son ne zaman bu sesi duymuştum, hatırlamıyordum bile.
Zaman çoğu şeyi benden almıştı, bir tanesi de oydu ve maalesef artık geri alamazdım. İkimizde birbirimize bu kadar yabancıyken bir daha eski samimiyetimizi bulamazdık. Bulsak bile bir tarafı hep sahte ya da eksik olacaktı çünkü uzak kaldığımız bu yıllarda çok şey yaşanmıştı ve birbirimizden haberdar bile değildik.
" Burak, ben dışardayım!" dedikten sonra kapıdan çıkıp gitti. Bir yanım tanımamış olmasına sevinirken bir yanım istemsizce kırılıyordu. Bu karmaşık duygulardan hep nefret etmişim, insan dediğiniz net olmalı!
"Pekala Burak bey! Geldiniz, gördünüz o zaman aklınıza takılan başka bir şey yoksa sizi de dışarı alalım."
Bu tavrım onu şaşırmıştı. Nedenini anlamak zor değildi.

" Anladım sizi Dr Hanım ama sizin de beni anlayacağınızı umuyorum. Bizler tanınmış bir aileyiz ve dostumuz olduğu kadar düşmanımız da var. Herhangi bir haberle kardeşimin hayatı kararabilir, bilirsiniz insanları. Kardeşim size güvenmiş hem de ilk görüşte inanabiliyor musunuz ?"

Hata yapmış

" Şu an bu durumu sadece dört kişi biliyoruz ve başkasının kesinlikle öğrenmesini istemiyoruz. Ne ailemizden ne de dışardan biri. Bu durum biraz karmaşık ama bu kadarını bilirseniz yeter. Eğer böyle bir gizliliği sürdüremem derseniz bu iş burda biter."
Kardeşini korumak isteyen sıradan bir ağabey ama yolu yol değildi. İnsanların söyledikleri şeylere kulak asarsanız onların kölesi olursunuz ve bunu fark edene kadar iş işten geçerdi.

" Sizi anlıyorum ama biz hastanın kim olduğuyla değil rahatsızlığıyla ilgileniyoruz. Şunu de belirtmeden geçemicem; Eğer hasta tedaviye devam etmek istemiyorsa buna o karar verebilir. Şimdi sizi dışarıya alayım, lütfen!"
Bir elime birde kapıya baktı. " Öyle olsun bakalım!"
dedikten sonra bir hışımla çıkıp gitti. Söylediklerim onu biraz sinirlendirmişti anlaşılan ama kimin umrunda!
Bakışlarımı bana hayretle bakan hastama döndüm.
" Vay... Vay sizde ne cevherler varmış Dr. Hanım!"

" Onu boşver bakalım, hadi otur nerdeyse mesai bitecek"
Daha sorununun başını bile öğrenememiştim ve bu yüzden düzgün bir tedaviye başlayamıyordum.

"Ben bir karar verdim." dedi Melisa aniden. Bu sefer bakışları başka yerde değildi ya da tırnaklarıyla oynamıyordu, tam olarak gözlerimin içine bakıyordu.
Bir şeyler değişmişti ya da her şeyi şimdi bitirecekti.
" Buraya gelmeden önce biraz kararsızdım ama az önce yaşanan şey sizin için basit olabilir ama benim için anlamı büyüktü. Bir karar verdim Dr. Hanım, ne olursa olsun bu seanslara geleceğim. Bunu kendim için yapacağım, kimse için değil. Bundan sonra başkalarının ne düşündüğünü de takmayacam."Sözlerinin sonunda hafifi bir tebessümle başını eğmişti. Ufak da olsa ilk adımı atabilmişti ama zaten hayatımızdaki en önemli adımlar bunlar değil miydi? Bunu başarmıştı.
Belki de sende bir parça kendimi gördüğüm için senin adına bu kadar sevindim