Eva'nın yardım çığlıklarına, bir süre sonra diğer Annelerden biri koşarak geldiler. Maria'yı kaldırıp, yetimhanenin zemin katında ki, büyük salonda bulunan, ahşap kanepeye yatırdırlar.. En yakın kasaba, buraya on iki kilometre uzaklıktaydı .. Eva, hemen Alina'nın odasına koştu. Üç katı o kadar hızlı çıkmıştı ki, nefes nefese kaldı. Bir çırpıda, olanları anlattı. Alina'da hemen giyinip ahıra gitti. Atı eğerlerken, Edward O'na yardım etti. Yetimhanenin tek ulaşım aracı olan yaşlı ata binerek, kasabaya doğru hızla gitmeye başladı. Tek amacı, Doktor'u bir an önce getirebilmekti.
Maria kanepede yatarken, diğer çocuklar onu görmesin diye, Eva ve diğer annelerden biri, Müdür Anne'nin odasına taşıdılar .. Maria hiçbir şeye tepki vermiyor, gözleri açık sadece tavana bakıyordu.. Eva O'nu rahatlatmak içi, alnına sirkeli su ile ıslattığı, havluyu koyuyor ellerini ovuyordu. Çok geçmeden, diğer çocuklar ve Müdür Anne uyandı. Müdür Anne odasına gelip, Maria'yı kanepede uzanırken görünce, çok şaşırdı
- Ne oldu diye sordu Eva'ya
Eva'da, sabah yaşanan herşeyi anlattı. Bir süre Maria'yı inceledikten sonra, doktoru beklemek için bahçeye çıktı.Yaklaşık yarım saat sonra, Alina ve Doktor'un atı yamaçta gözüktü..Doktor, Maria'yı önce basit olarak sonra da, Müdür Anne ve Eva haricindekileri odadan çıkarıp, bütün vücudunu detaylıca muayene etti.. Müdür Anne ve Eva'ya dönerek;
- Bu kız hiç yetimhaneden dışarı çıktı mı dedi?
- Hayır dedi Müdür Anne
- Bir şey mi oldu? diye sordu Eva
- Müdür Anne'ye dönerek sanırım bu kıza tecavüz edilmiş dedi Doktor
Müdür Anne'nin bir an, gözleri karardı. Düşmemek için, masanın yanında ki sandalyeye tutundu. Maria'nın kıyafetlerini giydirmeye çalışan Eva, Müdür Anne'nin fenalaştığını görünce, yerinden fırlayıp koluna girdi. Dikkatlice, sandalyeye oturmasına yardım etti ve doktora dönerek
- Bu nasıl olabilir dedi
- Bunu O'na kim yaptı dedi Müdür Anne bir bardak su içtikten sonra, artık gözlerinden belli oluyordu siniri.
- Bilmiyorum dedi. Doktor ama her kim yaptıysa bunu, düzenli olarak yapıyormuş, çünkü bacaklarının arasındaki yara izlerine bakılırsa,en az bir ay önceye ait yara izleri de var, dün geceye ait olanlar da,
Eva 'da Müdür Anne 'de çaresizce birbirlerine baktılar,
- Şimdi ne yapacağız? diye sordu Müdür Anne Polise haber vermek gerekir mi?
- Bekleyelim dedi Doktor. O'na sakinleşmesi için, bir iğne yapacağım. Bu O'nu, bütün gün uyutur. Bu konuya benim de vereceğim bir cevabım yok, en sağlıklı cevapları, Maria uyanınca kendisinden öğreneceğiz. Akşama doğru yine geleceğim, o zaman konuşuruz.
Doktor'un ayrılmasından sonra, oda da yalnız kalan Eva ve Müdür Anne, konuşmaya başladılar..
- Bu nasıl olabilir Eva dedi Müdür Anne
- Bilmiyorum dedi Eva yetimhanedeki tek erkek gündüz bahçe işleri ve hayvanlarla ilgilenen gece de bekçilik yapan Edward
- Edward'tan şüphelenmem dedi Müdür Anne adam zaten nerdeyse altmış yaşında ve son on beş yıldır bu yetimhanede çalışıyor . Maria'yı bebekliğinden beri tanır
Başını öne eğdi Eva, ne cevap vereceğini bilmiyordu. Müdür Anne, masasındaki kendi koltuğunda Eva'da, masanın önündeki sandalyede oturuyordu.. Maria ise kanepede uzanıyordu . Doktorun yaptığı ilaç onu iyice sakinleştirmiş gözlerini kapatmıştı.
- Ne kadar masum dedi Eva
- Evet dedi Müdür Anne, Bunu O'na yapanı bulmalıyız. Akşam uyandığında bize olanları anlatsa da, anlatmasa da, polisi aramak zorundayız. Bunu O'na yapan, asla cezasız kalmamalı.
Bir süre sessizce oturan Müdür Anne ve, Eva Maria'yı odasına taşıdılar.. Birbirlerine, kaygılı gözlerle bakıyorlardı.. Maria, akşama doğru uyandı.. Alina, O uyanana kadar hiç başından ayrılmadı.. Alina, Maria'nın uyandığını Eva ve Müdür Anne'ye haber vermek için hemen aşağı koştu. Müdür Anne , Eva ve Alina'nın odaya yeniden gelmesi çok kısa bir zaman almıştı.
- Kendini nasıl hissediyorsun diye sordu Müdür Anne
- İyiyim dedi Maria bana ne olduğunu bilmiyorum
- Hadi o zaman dedi Eva Alina ile birlikte doğru yemeğe, yemekten sonra Müdür Anne'nin odasına gelin biraz konuşalım dedi.
Sanki hiçbir şey olmamış gibi, yataktan fırlarcasına kalktı ve Alina ile fısıldaşarak odadan çıktılar. Tam kapı kapanırken Müdür Anne yatağını topla diyecekti ki
- Eva Susturdu O'nu ben hallederim dedi zaten bu gece O'nun için çok zor geçecek
- Haklısın dedi Müdür Anne O'da Eva'ya yardım etti hem yatağını hem de odasının kalanını bir çırpıda topladılar Maria'nın
- İyi ki buradasın dedi Müdür Anne sen olmasaydın eğer bunca işin altından kalkamazdım diyerek minnetle sarıldı Eva'ya
Sadece gülümsedi Eva, bunun hiç bitmeyecek bir vefa borcu olduğunu biliyordu burası üç katlı, içinde nerdeyse elli çocuk ve kendisi gibi birkaç öğretmenin kaldığı bu koca bina O'nun eviydi ve burada olmaktan çok mutluydu. Ama Maria'nın başına ne geldiğini bulmak en önemli konuydu şu an ,
Akşam yemeğinde yetimhanedeki tüm gözler Maria'nın üzerindeydi. Herkes O'na, sanki her an bir şey olacak ve, bayılacakmış gibi bakıyordu. Her boşlukta, Alina Maria'ya, neler olduğunu soruyor, aldıkları cevaplardan, tatmin olmayarak, yüzlerini buruşturuyorlardı.. Ama Maria 'da, her hangi bir şey bilmiyordu. Hatırladığı tek şey, bir kabus gördüğü ve her şeyin değiştiğiydi.. Gördüğü rüyanın, şeyin gerçek olmasına imkanı yoktu. Sadece bir rüya olmalıydı. Yoksa mutlaka bilirdi, hem rüyasında her tarafı kan içindeydi, ve geceliği paramparça olmuştu. Ama uyandığında üzerinde ne kan, ne de yırtık bir gecelik, vardı. O zaman neden bunlar başına geliyordu. Gördüğü rüyanın ardından, odasında bayılması ve iki gün sonra bugün bahçede başına gelenler, aklı karmakarışık olmuştu. Her bayıldığında, daha çok içine girdiği, karanlığı hissediyordu.
