YANLIŞ DAİRE

1.1

1.1

On birinci Bölüm

Bölüm Şarkısı;
Evren Güzeli▪︎Şekersiz

"Ne demek babam karakola düşmüş? Sen yanında değil miydin babanın?"

"Yanındaydım zaten ama ne olduysa ben ayrıldıktan sonra olmuş olmalı. Bilgi vermediler telefonda."

Masanın üzerinde bulunan çantam ile telefonumu alarak bende ayaklandım. Sıraç Ali'nin şaşkınlık barındıran bakışlarına maruz kalmıştım bu hamlem ile.

"Sen de mi geliyorsun?"

"Bir mahsuru mu var?"

Sorusuna verdiğim peşin cevap ile yüzünde çok hafif bir tebessüm belirdi.

Sıraç evin yanıyor...

"Yok.."

"Karakol falan... Ben çok korkarım öyle şeylerden, gelemem hiç." Caner'in konuşması ile ikimizin de bayık bakışları onu buldu.

"İnan bana, hiç umrumuzda değil." Çoğul konuşmuştum ama bence kimsenin umrunda değildi. Yalan beyan sayılmazdı. Zaten Caner'in de benim verdiğim cevap çok umrunda olmamıştı.

Sıraç'la birlikte onun arabasına yönelmiştim. Hangi karakola gideceğimizi bilmediğimden dolayı yolumuzun da uzun mu kısa mı olduğunu kestiremiyordum.

Arabaya binip yola koyulduğumuzda aramızda süregelen sessizliği bozmak için ilk ben hamle yapmıştım.

"Sence ciddi bir şey midir?"

Endişeye ev sahipliği yapan gözleri ile yan koltuğunda oturan bana kısa bir bakış atıp tekrar yolu izlemeye koyulmuştu.

"Öyle olmamasını umuyorum."

Konu Osman Bey olunca hiçbir şey kesinlik ifade etmiyordu. Her şey beklenirdi ondan. Şu kısa tanışıklığımızdan bile yola çıkarak bunu rahatlıkla dile getirebilirdim.

"Babana düşkünsün galiba, oldukça endişeli duruyorsun."

Konuşacak bir şeyler olsun diye konuyu uzatıyordum ama bir yandan da merak ediyordum.

"Her çocuk kadar..."

"Her çocuk ebeveyni yönünden şanslı olamıyor maalesef."

"Ben şanslı olan kesimdenim o zaman. Ya sen? Senin ailenle aran nasıl?"

"Ben de o şanslı kesime dahil olanlardanım. Keşke yanımda olsalar. Onları çok özlüyorum."

Hale, ne biçim konuştun öyle? Sanki ölmüşler gibi.

Allah korusun!

"Üzgünüm. Başın sağ olsun. Bilseydim konusunu açmazdım."

Konuyu açan bizdik ama neyse canım!

"Yok, hayır. Allah gecinden versin. Hayattalar çok şükür. Balıkesir'de yaşıyorlar, ondan öyle söyledim."

"Ya, öyle mi? Balıkesirli misin?"