GÜNEŞ EVİ (bir vampirden daha fazlası...) #wattys2015

gölgeler evi

Ondan vazgeçmiyordum. Ona aşık olmuştum bir kere. Fakat bu olayın suçlusu, günahları ve masumu kimdi-kimlerdi öğrenmem lazımdı. Kevin ' ın zihni bu olayı saklıyordu-kii onların cevabindan da asla tam olarak emin olamazdim. Şu an tek yapabildiğim onlardan ve olanlardan uzaklaşmak. Evet belki sorunlarla her karşılaşmamda kaçıyor olabilirim ama ben buyum. Eğer onların yanında kalmaya devam edersem beni yanılta bileceklerini düşünüyorum ve eğer bu olayın gerçeklerini, gerçekten kandırılmış ve yalanlarla aldatılmış olup olmadığımı anlamak için yeni bir maceraya atılmalıydım. Bu olayı ilk ağızdan, bu durumu yaşamış, belki de benimle aynı durumda olan bir diğer masumdan dinlemeliydim.
Tek sorun onu nasıl bulabilecegim di.
Bu sorunu da eli kolu her yere uzanan her yerde söz sahibi olabildiğini öğrendiğim BABAM'dan isteyecektim. Belki de yakınlaşmamız için bu bir fırsattı ve ona tekrar güvenmek için...

"Seni tekrar görmek çok güzel" dedi ismini bilmedigim Seçicim.

"Bir daha görüşebileceğimizi tahmin etmezdim." Dedim düşüncelerimi açıkça dile getirirken.

"Seninle tekrar karşılaşmayı ümit ediyordum" dedi gülümserken.

"Neden peki" dedim.
Babamın müdürü olduğu akademi sınırlarına girerken.

"Seninle dost olabileceğimizi hissettiğim için" diye yanıtladı.

"Yoksa senin de özel güçlerin mi var?"
Diye sordu tiffany heyecanla.

Tebessüm ile gülümserken..
"Özel güç yerine yetenek demeyi tercih etsem de, evet bazı şeyleri önceden hissedebiliyorum. Bazen çok güçlü bazen çok zayıf." Dedi ve ekledi..
" şu anda da bir şey hissediyorum. Adımı gerçekten merak ettiğinizi"

" sanırım senin yanında pek bir sey düşünmek ve hissetmek istemiyorum" dedi tiffany.
Hep birlikte kahkaha atarken bir adam bize doğru geliyordu.
Eğer hafızam beni yanıltmıyorsa bu adam babamın en yakın adamıydı ve bizi kurtaran adam JAMES LUKE.

"Neden bu kadar geç kaldınız Stefan" diye sordu çatık kaşları ile. Evet sohbet ettiğimiz ve yemek için bir yerde durduğumuz dan dolayı geç kalmıştık.
" aslında benim yüzümden biraz geciktik bilirsiniz bekletmeyi severiz" diye durumu kurtarmaya çalıştım.

James adını sonunda öğrendiğim stefan'a son bir bakış attık dan sonra
"Babanız sizi bekliyor efendim" dedi.

"Lütfen, bana ariana diye bilirsin james" dedim.

"Pekala ariana ve siz.. de..."
" ben tiffany heffer" diye kendini tanıttı yüzünde kocaman bir tebessüm ile tiffany.

Bu tebessümü fazla anormaldi. Hislerime dayanarak söylüyorum ki tiffany kesinlikle ondan hoşlanmıştı. Gözüm bir anda Stefan a kaydı ve onun da benimle aynı şekilde düşündüğünü anladım. Çünkü tiffany e bakıp sırıtıyordu.
Hemen öksürdum ve aralarındaki şu vıcık vıcık bakışmaya bir son verdim.

"Artık gitsek iyi olur sanırım" dedim ve yürümeye başladım.

James karizmatik bir savaşçı gibiydi. Uzun boyu kaslı bir vücudu ve sert duran bir yüzü vardı. Ama az önce o sert yüzünde küçücük bir ifade yakaladigima eminim. Belki de tiffany e karşı oda bir şeyler hissedebilirdi.

Bir odanın önüne geldiğimizde kısaca etrafimi izledim. Her yer çok moderndi. Bütün eşyalar bembeyazdi. Ve gerçekten çok güzel bir yerdi.
"bu akademi nin ismi ne" diye sordum kapıdan girmeden hemen önce.

" burası GÖLGELER EVİ. Biz Seçici ler sizin gölgeniziz" dedi.

Arkadaşlar biliyorum beklentileri karşılayan bir bölüm olmadı ve içimde sinmedi. Ama suan hastane odasında kolunda serum telefondan yazıyorum sırf bugün için size söz verdim diye. En kısa zamaanda sağlıkla birlikte daha güzel bir bölüm ile sizlerle olucam. Sizi seviyorum. Lütfen okumaktan vazgeçmeyin ve gerek yorumlarınızı gerek begenilerinizi eksik etmeyin.