GÜNEŞ EVİ (bir vampirden daha fazlası...) #wattys2015

akademi

                                                               

 “ bütün eşyaların hazır mı tatlım? ”

“ her şey tamam büyükanne ”

“ seni seviyoruz tatlım ”

“sizi seviyorum büyükbaba ”

Eve ve onlara son kez baktım. Gökyüzüne, güneşin parlaklığına ve büyükannemin çikolata parça cıklı kurabiyelerine.  Onlara sıkıca sarıldım ve gözlerimin dolmaması için oldukça çaba sarf ettim. Bavullarımı arabaya yerleştirdim ve onlara son kez kısaca baktım. Arabayı çalıştırdım ve bu sefer gerçekten yeni evim için yola çıktım. Küçüklüğümden beri sevdiğim mor arabamı büyükbabam bana en sonunda hediye etti. Tabii ki de bazı şartları vardı. Emniyet kemeri takılı olacak, hız sınırı aşılmayacaktı falan filan ve şimdi arabam ve ben akademi için yola çıktık, bizi bekleyen yeni hayatımız için…

Akademi şehir merkezinin dışında insanlardan uzak bir yere inşa edilmiş. İnsanların görme riskine karşı akademi sınırları uzun ve yüksek duvarlar ile çevrelenmiş. Oldukça büyük bir araziye sahip olan okul sanırım 1300 lü yıllarda inşa edilmiş. Tarihini tahmin edemeye bilirdim belki ama görünüşünden oldukça eski olduğunu anlayabilirdim. Tam bir şato gibi, gri taştan duvarları eski mimarisi ve yüksek kuleleri andıran çatıları tam bir sanat eseri idi. Tabi ki de bu zamana kadar özenle korunmuştu. Oraya gitmeden önce biraz araştırma yapmakta fayda vardı. Bu mimari bilgilerden başka hiçbir şey öğrenemesem de şimdilik işimi görür nitelikte idi. Akademi sınırlarına geldiğimde yüksek duvarlar beni karşıladı. Yüksek demir parmaklıklı Kapıya geldiğimde bir nöbetçi yanıma gelerek ismimi sordu ve adımı duyunca beni içeriye aldı. Arabamı giriş kapısının yanındaki otoparka bıraktım. Arabadan indim fakat eşyalarımı yanıma almadım, ilk önce kayıt işlemlerini halledecektim. Akademi oldukça büyüktü. Birkaç tane bina vardı ve ben hangisine gideceğimi bilmiyordum. Ben de en büyük binayı seçtim. İçerisi de dışarısı gibi eski tarz dekore edilmiş. Lambalar yerine mum ışıkları kullanılmıştı.

“ Yardımcı olabilir miyim? ”

Kollarını göğsünde birleştirmiş meraklı gözlerle beni izleyen bu adam oldukça hoştu, hatta çok yakışıklıydı. Sessiz geçen birkaç saniyeden sonra ona hala cevap vermediğimi fark ettim.

“ merhaba, ben ariana martinez. Yeni öğrenciyim ve kayıt için geldim ama sanırım yanlış yer ”

Ondan etkilenmemek oldukça zor, Çok etkileyiciydi gerçekten.

“memnun oldum bayan martinez, ben de aleron frogonard büyü eğitmeniyim.  burası da yurt, erkekler yurdu.

“ affedersiniz sanırım kayboldum” dedim tebessümle. Eğer bu şansla devam edersem başıma daha neler gelecekti acaba.

“ kayıtları müdür azimova yapıyor. Yan binada 2 kat.bu arada hoş geldiniz bayan martinez.”

“ teşekkür ederim.”

 Kısa bir tebessümünü yakaladım ve gerçekten o erkeksi yüzünde tebessümü ile açığa çıkan gamzeleri çok hoştu. Sanki karla kaplı bir tepede açan kırmızı gül gibi. Eşsiz bir manzara sunuyordu gülüşü. Tekrar teşekkür ettim ve tekrar karşılaşma ümidi ile ondan uzaklaşarak müdür azimovanın ofisine doğru gittim.