Hayatımın Yalanı

Güzel Günler Mazide Kaldı..

"Hayal kırıklığını hiçbir alçı tutmuyor..!"

Hani seversin ya, sadece seversin. O sevsin diye değil, kalbin onun olsun diye seversin. İşte öyle sevdim. Bazen uçurum oldu sevgim, bazen bataklık. Çırpındıkça daha çok battım. Ama pes etmedim. Hep direndim, hep savaştım. Asla gurur yapmadım. Gurur yapmadığım tek insandı kahraman. Haksız dahi olsam gider sarılırdım boynuna. "Sarılınca her şey geçti" derdim. Mutsuz olduğu zaman güldürmesini çok iyi bilirdim. Ben aslında sadece kahramana karşı farklıydım. "Özür dilerim" kelimesini kullandığım nadir insanlardandı o. Ben dışardan bakıldığında ağır başlı bir kız gibiydim. Yaşıma göre oldukça olgun davranırdım. Ama kahramana karşı savunmasız bir çocuk gibiydim. Ben asla pamuk şeker yemezdim mesela. Kahraman ile az mı lahmacun yemedik lokantalarda. Kafe lere çok nadir giderdik. Bize göre değildi o mekanlar. Her şey bu kadar güzelken neden gittin be kahraman? Bi sen kalmıştın ya sadece sen vardın. Ne yapacağım ben şimdi? Pazar günleri kiminle gezmeye gideceğim? Ödevlerim de kim yardım edecek bana? Düşük not aldığım da kim kızacak bana? Kiminle dedi kodu yapacağım ben? Ya da gecenin bi vakti kim uyandıracak beni özledim diye?

Madem öyle paşam. Madem ben seni çok arıyorum. Ayrılmak istiyorsun benden. O zaman oyunu kuralına göre bende oynarım. Eminim şu an beni deli gibi özledin ama gururun yüzünden arayamıyorsun beni. Çünkü bugün Çarşamba ve sen benim sesimi 3 gündür duymuyorsun. Ben bu süre zarfında seni sürekli aradım ama sen açmadın. Biraz da benim gurur yapmaya hakkım yok mu be paşam? Ben de insanım. İnsan onuru gururu için yaşamaz mı? Sen hep öyle derdin bana. Sahi bu da mı yalandı? Son kez arayacağım kahraman. Eğer açmazsan bu sefer gerçekten biter.

Aranan: Kahraman'ım

"Alo"

"Kahraman" açtı. İnanmıyorum duydu mu acaba beni?

"Efendim"

"Seni çok özledim."

"Melek biz ayrıldık. Arama artık lütfen. Kalbini kırmak istemiyorum. Uzatmayalım. Bitsin."

"Ne diyorsun sen kahraman? Daha nasıl kıracaksın kalbimi. 3 gündür arıyorum. Bi kere bile açmadın telefonumu. Seni seviyorum kahraman sana ihtiyacım var"

"Al işte sen busun kızım. Beni sevdiğin falan yok. Sadece yalnız kalmamak için beni istiyorsun. Ben istemiyorum artık seni. Üzülme iki gün sonra bulursun birini. Bana ihtiyacın kalmaz."

"Gerçekten böyle mi düşünüyorsun?"

"evet"

"Sen benim kahramanım değilsin. Benim kahramanım bana böyle davran-"

"Kes artık uzatma. Bitti arama beni sakın."

Vee onun pezevenk egosu senin aşkını tatmin etmedi.

Kahraman da gitti artık. Yalnız kaldım. Böylesi belki de en doğrusuydu. Kahramandan ayrılmam gerekiyordu belki de geçmişi unuta bilmem için.

Bundan sonra yeni bir melek çıkacak karşınıza. Her zamankinden daha güçlü. Artık kimse için ağlamayacağım. Kimse için üzülmeyeceğim. Sadece kendim için yaşayacağım. Kimse ye ihtiyacım yok bunu herkese göstereceğim.

3 saat sonra..

Ya uf kolum uyuşmuş. Bi dakka bi dakka. Bu çocuk yine mi benim yanımda uyudu ya. Hem de koluma yatmış sıpa. Ya tamam ablacım iyisin hoşsun. Adını da çok seviyorum ama ben her uyandığım da seni görmek zorunda mıyım. Bak şimdi nasıl kalkacam ben ya.