KÖTÜLERİN OYUNU

8.ZEHİRLİ GÖZYAŞLARI

☆☆☆

İyi ve kötü, melek ve şeytan gibi olan versiyonlarımla birlikte kendimi fantastik bir kitabın içinde hissediyordum.

Nik'in arkasındaki görüntüler yavaş yavaş toz oldu, soldaki camdan giren rüzgâr ile savrulup gittiler. Geriye yalnız ben kaldım. Şimdi karar zamanıydı.

Hiçlikte durup ölmeyi mi bekleyecektim?

Ölümden hatırlayarak mı unutarak mı kurtulacaktım?

Tekrar unutamazdım. Hayatımla ilgili bildiğim birçok şeyin yalan olduğunu öğrendikten sonra yapamazdım. Eski hâlime geri dönemezdim. Bu kıyamet olurdu.

"Ne oldu?"

Sedyeden destek alarak ayağa kalktım. Nik'e doğru birkaç adım attığımda gözüm karardı, dengem yok oldu. Tutunacak hiçbir yerim yoktu. Tam düşmek üzereyken Nik beni tuttu. Gözümün kararması geçtiğinde biraz önce Nik'in arkasında olan siyah masanın üzerinde oturuyordum.

Birkaç derin nefes aldıktan sonra önce omuzlarımdaki ellere, sonra o ellerin sahibine baktım. "Öleceğimi söyledi."

"Kim?" Omuzlarımı tutmayı bırakmıyordu, gittikçe tutuşu sıkılaşıyordu. "Her şeyi baştan anlat."

"Ben," deyip durdum. Her şeyi tek seferde anlattım. "Bir şey hatırladım ve sonra karardı. Kendimi gördüm ama farklı bir versiyonumu. Aydınlık taraf. Bana ulaşmaya çalıştığını söyledi, hatırlatmaya çalıştığını. Sonra da bir rüya gördüm. Aslında rüya da değil, gerçek bir andı. Gelecekteki kendime mektup yazıyordum çünkü bir gün unutacağımı biliyordum. Onu bulmam gerekiyor."

Artık ellerini omuzlarımdan çekmişti, benden bir adım uzaklaştı. Kafamı kaldırarak yüzünü izlemeye devam ettim.

"Peki biraz önce ne oldu?"

"Buradaydılar. Aydınlık taraf, karanlık taraf da eklendi. Karar vermemi söyledi, eğer karar vermezsem," dedim. Durdum. Ölüm düşüncesi artık benden uzaklaşmıştı. İçimde bir yerlerde yaşamayı her şeyden çok isteyen Larei vardı.

"Öleceksin," diye beni tamamladı. "Yaşaman için ne yapmamız gerekiyor?"

Yaşaman için ne yapmamız gerekiyor?

Birine anlatma ihtiyacım vardı. Tek başıma başaramayacağımı biliyordum. Yardıma ihtiyacım vardı. Ben daha yardım istemeden Nik yardıma hazırdı. Eğer o an karşımda olmasaydı kocaman bir şekilde gülümserdim. Biri beni düşünüyordu.