Denizin Kalbi

6. Bölüm

Gözlerim satırların üzerinde gezindi. Tekrar ve tekrar okudum. Gözlerime inanamıyordum. Cidden yazmış mıydı bunu.

Geçen sefer dışarıda takılamadığımızı yarın yemek yemek için beni dışarı çıkaracağını söylemişti. Telefonu yatağa bırakıp yanına uzandım.

Ah Ahhh. Ne yapacaktım ben böyle. İçim içime sığmıyordu. Kalbim yerinden çıkacak gibiydi.

Güneşin yüzüme vurmasıyla uyandım. Bugün Denizle yemek yicektik. Hala inanamıyordum. Nerden çıkmıştı bu. Aklıma dünkü yakınlaşma gelince istemeden de olsa heyecanlanmıştım.

Kalkıp duş aldım. Biraz ders çalışmayı planlıyordum. Kitabın kapağını açmamla aniden içeri annem girdi. Kısa bir bakışmanın ardından söze girdi.

"Kahvaltı yapmadın açsındır diye düşündüm. Mutfakta seni bekliyoruz."

Tabi ya kahvaltı. O kadar mutluydum ki yemek yemeyi bile unutmuştum. Oturduğum yerden doğrulup mutfağa doğru ilerledim. Masayı görünce kurt gibi acıktığımı fark ettim. Gerçekten de aklımı alıyordun Deniz.

"Ne oldu. Niye gülüyorsun" diye sordu babam.

Siktirrr

Ne diyecektim şimdi.

"Eeee....şeyy... "diye geveledim.

"Çok acıkmıştır benim canım kızım. Ondandır. "Dedi annem ve göz kırptı.

Yemekten sonra babam hastane de işi olduğunu söyleyip gitti. Annemle evde tek kalmıştık. Odama doğru ilerleyeceğim zaman annem kolumdan tuttu.

"Seninle biraz konuşalım mı Berfu" dedi. Acaba ne konuşacaktı. Merakıma yenik düşüp yanına oturdum.

"Konuyu hiç uzatmayacağım. Kimi seviyorsun?" Annmemin sorusuyla gözlerim kocaman açıldı. Nasıl anlamıştı. Ya da daha iyisi ben ne zamandan beri sevdiğimi kabul ediyordum.

Annem hâlâ soran gözlerle bana bakıyordu. Gözlerimi kaçırdım. Yalan mı söyleseydim acaba. Ama söylersem fark ederdi. Gerçeği mi söyliyecektim. Ne zamandan beri bu kadar hızlı vaz geçiyordum bir şeylerden.

"Ne düşünüyorsun?"

"Anne ben..."

"Berfu-"

Çalan kapı ile annem kalktı ve kapıyı açtı. Karşı komşumuz gelmişti. Annemle arkadaş olmuşlardı anladığım kadarıyla. İçeriye girmesiyle sevindim ve odama doğru koştum. Buluşmamıza 4 saat kalmıştı. Biraz ders çalışmam gerekiyordu. Kaldığım yerden çalışmaya başladım.

Bir buçuk saat sonra sinirden ders çalışmayı bırakmıştım. Neden mi? Neymiş Deniz ve Efsun takım olup falan filan bı ton şey. Tamam belki kafayı biraz sıyırmış olabilirdim. Ya Deniz'in hayatında başka kız varsa. Onu sevdiğimi kabul ediyordum artık. Çünkü bunun başka açıklaması yoktu. Kendimden koca bir aydır kaçıyordum. Ve artık kaçmanın anlamı yoktu. Berra'yı arayıp bunu ona söylemeliyim diye düşündüm.

"Alo Berra"

"Sana bişey söylemem gerek"

"Ay ne oldu."

"Ben galiba..."

"Sen galiba ne Berfu korkutma."

"Deniz'e aşık oldum" diye bı anda söyledim. Berra zaten bunu bekliyormuş gibiydi. Ama yine de sevinmişti.

"Biliyordum zaten ama bana bu kadar çabuk hak vereceğini düşünmemiştim."

"Ben de aynı şekilde. Ama en sonunda bu gerçekten kaçamayacağımı anladım."