Canavarın Gözlerinde

Bölüm Yirmi Beş: Kurtuluş ve İntikam

Arseny, kendinden emin adımlarıyla yürüyordu. Koridor boyunca ilerlerken karşısına büyücü Hara'nın yaratıklarından biri çıktı. Arseny hiç bozuntuya vermeden yürümeye devam ederken kılıcını, ağaç gövdesinden oluşan yaratığın karnına batırarak yaratığın ikiye ayrılmasını sağladı.

Kendinden emin adımlarla yürümeye devam ederken bir sonraki koridora döndüğü an yüzlerce yılan birden üstüne doğru geldi fakat Arseny hiç stres olmadan elini kaldırdı ve elinden çıkan siyah bir dumanla bütün yılanların yok olmasını sağladı.

Dudağı sağ tarafa doğru kıvrılırken yüksek sesle bağırdı.

"Эй, Хара, прошли годы, а ты не получила того, что хотела. Что это за амбиции? Неужели так сложно, что великий волшебник Хара не может получить желаемое?

(Hey Hara, yıllar geçti ve sen istediğini elde edemedin. Bu nasıl bir hırs? Büyük büyücü Hara'nın istediğini elde etmesi gerçekten o kadar zor mu?)"

Onu ağaçtan küresinden izleyen Hara öfkeyle ellerini yumruk haline getirip sıktı. Başarısızlık onu oldukça rahatsız ediyordu ve kimsenin ona karşı alaycı yaklaşmasına izin vermiyordu. Fakat Arseny'nin şuan yaptığı tam olarak da buydu, onu hafife almak.

Hara dişlerini sıkarak konuştu ve yumruk yaptığı elini masaya vurdu.

"Ты будешь наказан за то, что недооценил меня, глупый Каранол!

(Beni küçümsediğin için cezalandırılacaksın aptal Karanol!)"

Elini küresine uzatarak başka bir engel çıkardı onun önüne. Bu büyük bir kargaydı. Karga tam ona saldıracaklar Arseny elini kaldırarak bir büyü yaptı ve iri kargadan kolaylıkla kurtuldu. Alayla gülerek konuştu.

"Ты стареешь, Хара.
(Yaşlanıyorsun, Hara.)"

•••

Hermosa, baş başa kaldığı çaresizliğin bilincindeyken o an verebileceği en doğru kararı vermek zorundaydı. Aklına Arseny'nin ona verdiği hançer geldi. Hızlı düşünerek hayatında hiç tercih etmediği bir şeye, şiddete başvurdu. O an içinde biriken öfke ve korkuyla hançerini çıkardı ve sırtlanın sırtına sapladı. Hançeri çekti ve bunu birkaç kere tekrarladı. Eğer Hermosa, o an o sırtlanı öldürmeseydi, sevdiği adam ölecekti.

Bunun bilincinde olarak durmadan hançeri sırtlana batırdı. En sonunda sırtlan on üçüncü hançer darbesinden sonra yere yığıldı. Hermosa korku ile kendini yere atarak Vlad'ın suratını avuçlarının arasına alarak gözyaşları içinde yüzünü inceledi. Ufak tefek yaraları vardı lakin onun dışında ciddi bir durumu yok gibi görünüyordu.

Gözyaşları içinde konuştu. "İyi misin?"

Vlad, onun yüzüne bakarken baş parmağını yavaşça kaldırıp yanağına dokundurdu. "Senin benim yanımda olduğun her an ben çok iyiyim Hermosa." Baş parmağını çenesine dokundurup konuşmaya devam etti. "Benim iyiliğim de mutluluğum da sensin."

Hermosa göz yaşlarının arasında tebessüm ederken Vlad onun gülüşüne bakarak derin bir nefes aldı. "Çok güzelsin Hermosa, yaratılan varlıkların en güzelsin." Baş parmağını bu sefer de kızın kiraz rengi dolgun dudaklarına dokundurdu. "Kokun insanlığın oksijeni olmalı, o güzel kalbin dünyanın kurtarıcısı olmalı, dokunduğun yerde çiçekler açmalı. Çünkü böyle bir güzelliğin açıklaması ancak bu şekilde olur."

Hermosa'nın duyduğu iltifattan sonra yüzünde geniş bir gülümseme canlanırken yanakları kıpkırmızı olmuştu. Vlad uzandığı yerden doğrulurken gözlerini bir an olsun Hermosa'dan ayırmadı.