En sonunda cıkmıstı artık doktor ve hemşireler. Can kulağıyla Asel hakkında dediklerini dinliyorduk: "Hasta kızımızın çok kötü bi durumu yok.Allah'tan ekipmanlarının %60ını giymiş.Geri kalan %40ını da giyseydi eğer küçük sıyrıklarla sonuçlanırdı.Size kötü haber vermek istemezdim ama bacaklarını uzun bi süre kullanamayacak..."
Asel'in Babası"Ne kadar uzun bir süre doktor bey?"
Doktor"1-2 ay bacak konusunda sıkıntı çekecek,haliyle motor da kullanamayacak,birazdan odasına kaldırılacak,çok kalabalık olmaması şartıyla ziyaret edebilirsiniz...Tekrardan geçmiş olsun"
Teşekkürlerimizi ilettikten sonra bu sefer de Asel'i odaya kaldırmalarını bekledik...
10 dakika sonra odaya kaldırdılar.İlk başta çekirdek ailesi girdi.10-15 dakika konuştular.Biz daha konuşun sıkıntı olmaz desekte "gece gece daha çok beklemeyin lütfen siz görüşün,biz gecenin geri kalanın da yine konuşuruz " cevabını verdiler.
Bizde bunu mantıklı bulup girdik.Şuan odada ben,annem,babam vardık.
Elçin ve Efe'yi komşuya emanet edip çıkmıştık.Onların böyle bir durumda hastanede bulunmasını istememiştik.Bence gayette iyi karar vermişiz.O anda ben bile kendime hakim olamamışken diğerlerini düşünemiyorum bile ...
Asel'i ziyaret ettikten sonra 'Hasta ziyaretinin kısası makbuldur.Efe ile Elçin komşuda saat daha geç olmadan gidelim artik.Biz uzun bir vakitte yine sizin eve ugrarız 'diyip ayrılmak zorunda kaldık.
Anlayışla karşıladılar.Eve geçtik,annemlere uyumak için odama geçeceğimi söyledim.Yatakta bi sağ bi sol yapa yapa uyuyamadım...Asel aklımdan çıkmıyordu.Gerçektende ona karşı bişeyler hissediyor muyum?Anlayamıyordum...
Sabah temiz kafayla düşünmek daha mantıklı olur dıyerek uyumaya çalıştım bu sefer başarılı olmuştum... . . . . . ⏳ . . . . . Sabah annemlerle beraber kahvaltı yaptıktan sonra Asellerin yanına uğrayacağım dedim ve evden ayrılmak üzere yola koyuldum...
siyah sweet ve siyah eşofman giyip çıktım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Emir'in giydikleri:)
Motoru dikkatli bir şekilde sürerek hastaneye vardım...
Asellerin olduğu tarafa geldiğimde kimseyi göremedim,acaba eve mi gittiler diye düşünmeden edemedim?!
Annemi arayarak haber verdim bana"Oğlum sen eve gel ,akşam hep beraber uğrarız"dedi. Bende "tamam,Ayaz'ın yanına geçiyorum haberiniz olsun"diyerek telefonu kapattım.
Ayaz'ın evine doğru yol aldım. Evi neredeyse hastane ile dip dibeydi.Varmam çok uzun sürmedi.Eve girmeden önce bir markete girip atıştırmalık bişeyler aldım.Evin yanına geldım,kapıyı çaldım...
Kapıyı açan Asel'in annesiydi... Onu burda görmeyi hiç beklemiyordum.Annesinin arkasından babası,Ezel ve Abisini de gördüm.
"Bir sorun mu var?" "Yok,yok oğlum.Ayaz çocuğum çok isteyince malum bizim evde şehrin öbür ucunda olunca 2 günlüğüne geldik..." Acaba Asel böyle birşeyi nasıl onayladı?! "Asel peki,nerde,onu görebilir miyim?"
İçeriye girmemi söyleyince,elimdeki poşetleri mutfağa bırakıp oturma odasına geçtim.Koltuğa Asel için yatak yapılmıştı. Asel geldiğimi görmesiyle kendini düzeltmeye çalıştı...
Annesi ve babası mutfaktaydı,abisi yan odada nişanlısıyla konuşuyordu.Yanımda Ezel tek vardı,ablasına yardımcı olmaya çalıştı başaramayınca benden yardım istediler.
Ben tam yardım ediyorken içeriye aynanda abisi,babası,annesi girdi.
Bütün gözler üzerimdeydi ve hepsi benden bir açıklama bekliyordu...
