ក្នុងបន្ទប់
" លេាកគេងលេីគ្រែចុះខ្ញុំគេងលេីសាឡុងក៏បានដែរ " ជេយ៉ុនវាចាឡេីងខណ:ចូលមកដល់ក្នុងបន្ទប់ក៏ក្រឡេកឃេីញគ្រែគេងមានតែមួយប៉ុណ្ណោះ និយាយហេីយក៏ដេីរ
បង្ហួសទៅវាលីរបស់ខ្លួនទាញខេាអាវបម្រុងនិងចូលបន្ទប់ទឹក~
" ទោះមិននិយាយក៏ឯងត្រូវតែគេងលេីសាឡុងដដែលទេ "
" បាទ! " សម្តីតបដេាយគ្មានជាតិ មិនបាច់បញ្ជាក់ក៏បានខ្ញុំដឹងថាលេាកស្អប់ខ្ញុំណាស់មិនចង់នៅជិតខ្ញុំទេ
" ឯងនិងលេាកតានិយាយពីអ្វី? ឯងមកពី
ណាមានអីលាក់បាំងមែនទេ? ហេីយខ្សែរនិស្ស័យស្អី? អត់ធន់ស្អី? ឆាប់បកស្រាយមក! យេីងមិនយល់! "
ស៊ុងហ៊ុនដេាយមិនអស់ចិត្តនិងសម្តីលេាកតា ចេញពីបន្ទប់ទឹកមិនទាន់នាយដេីរតម្រង់មកចាប់ទាញដៃរបស់ជេយ៉ុនឲ្យងេីបអង្គុយមកឆ្លេីយនិងសំណួរខ្លួនខណ:ពេលអ្នកម្ខាងទៀតគេងជិតលក់ទៅហេីយ
" អ៊ូយ~ លេាកធ្វេីស្អី ឈឺណាស់ ខ្ញុំមិនដឹងទេបេីចង់ដឹងទៅសួរលេាកតារបស់លេាកទៅ "
" កុំមកកុហកយេីងឯងជាអ្នកណាមកពីណាប្រាប់យេីងមក ឯងមិនមែនជាជេយ៉ុនមែនទេ ជេយ៉ុនមិនមែនជាមនុស្សបែបនេះឡេីយ ឯងជាអ្នកណាឲ្យប្រាកដ? "
ខ្ញុំគឺជេយ៉ុន លេាកស្អប់ខ្ញុំរហូតដល់ឆ្កួតហេីយឬយ៉ាងមិច ខ្ញុំមិនបានមកពីណាទេ សូមមេត្តាបេីស្អប់ខ្ញុំជួយនៅឲ្យឆ្ងាយពីខ្ញុំទៅ!
" គិតថាយេីងចង់នៅក្បែរឯងណាស់ឬ យេីងធ្វេីល្អព្រោះដេីម្បីលេាកតាទេ ចំពោះឯងនៅក្នុងភ្នែកយេីងមិនស្មេីរនិងសម្រាមដែរគេបោះចេាលផង " សម្តីគ្រេាតគ្រាតបញ្ចប់នរ:នាំកាយខ្លួនទៅគេងលេីគ្រែធ្វេីមិនដឹងដេាយមិនខ្វល់ពីអ្នកម្ខាងទៀតបែរជាមានជ្រាបទឹកថ្លាៗចេញមកទាំងមិនដឹងខ្លួនសោះ វាមានអារម្មណ៍ថាឈឺ តែបែរជាឈឺមិនដឹងមូលហេតុ~
" ខ្ញុំមិនអាចធ្វេីឲ្យគេស្រលាញ់ខ្ញុំបានទេ! "
ព្រឹកថ្ងៃថ្មី
ព្រះចន្ទដែរមានតួនាទីបំភ្លឺលេាកាមិនយូរប៉ុន្មានក៏លិចបាត់ទៅវិញដេាយនាំយកអាទិត្យរះត្រជះពីទិសខាងលិចដេីម្បីប្រាប់ដំណឹងដល់ជីវិតដែរមានលេីផែនដីឲ្យក្រេាកឡេីងបំពេញភារកិច្ចនិង តួនាទីរបស់ខ្លួនតាមទម្លាប់ប្រចាំថ្ងៃ~
YOU ARE READING
សន្និវាសស្នេហ៍
Poesíaអូននិងជេយ៉ុនជាមនុស្សតែមួយ ស្ថិតនៅពេលវេលាខុសគ្នា អូនមកដេីម្បីធ្វេីឲ្យបងស្រលាញ់អូន អូនមកដេីម្បីបំពេញចន្លោះខ្វះខាតនៃជីវិតបង អូនមកព្រោះអូនជាគូរនិងបងដូច្នេះបងសន្សំចិត្តកុំស្អប់អូនបានទេ? " កុំមករវល់ជាមួយនិងបងប្រុសយេីងឲ្យសោះ បេីមិនចង់មានបញ្ហាជាមួយយេីង" ...
