බාබන්ඩේසි

බාබන්ඩේසි - නම වන දිගහැරුම

"අනෙ පුතේ මං මේකාට කොච්චරවත් කියනවා වලි වලට යන්න එපාය කියලා, මං කියන්නේ මූට අඩුම මේ අම්මා කියන දේ වත් අහන්න බැරිද? නෑ මං අහන්නේ-"

"හරි හරි ආන්ටි මට තේරෙනවා. මට පේන විදිහට අයියට හොඳටම ගහලා. මොකද එදා මම දැක්කා හොඳටම ජයබන්දු ඇමතිගෙ පුතායි උගේ ගෝලයෙකුයි. "

"ඒ උනාට පුතේ මම කියන්නේ, මේ මේ පැත්තක ඉන්න මිනිසුන්ට තඩිබාන්න අර මොකො උන්ටත් මූට වගේ තදෙ කියලා හිතුවයි? මූ තමයි මේ තද උන අසහනකාරයා වගේ දකින දකින එකාට තඩි බාන්නේ "

"හරි හරි ආන්ටි ඉස්සෙල්ලම අහන්නකෝ මම කියන්න යන දේ.. ඇත්තටම අයියට එයාලා ගොඩක් ගහලා එහෙම තියෙනවා. ඇත්තම කිව්වොත් ගොඩක් ඩැමෙජ් වෙලා. ඒ නිසා එයාගෙ මෙමරි එක නැති වෙ-"

"අනෙ දෙයියනේ මම මොකද කරන්නේ දැන් මට ඉන්නේ ඔය දරුවා විතරයි නේ... අනේ මගෙ කොල්ලා දඟ උනාට මගෙ කොල්ලා හරි හොදයි දෙයියනේ...."

" හරි හරි ආන්ටි මේ අහන්නකෝ එයාට හැමදේම නෙමේ අමතක යම් යම් සිද්ධීන් ටිකක්."

"ඒ කිව්වේ?"

අනෙ පව් දෙයියනේ මේ අම්මා එයත් මනුස්සයෙක් නෙ. එයා කොහොම ඉවසනවා ඇත්ද කියල හිතුනා මට. ළමයි කරගන්න වැඩ නිසා අන්තිමට දුක් විඳින්නෙ අහිංසක දෙමව්පියෝ. ඇත්තටම අවාර් අයියට මේ මිනිස්සු දෙන්න ගැන දසමෙක හැඟීමක් නැද්ද මන්දා. ඔහොම උනාම ඒ මිනිස්සු ඇතුලෙන් නොමැරී මැරෙනවා කියල මූට වගක් නැති හැටි! ඔය මොක උනත් මම අනිවාර්යයෙන්ම අවාර් අයියව සනීප කරලා දෙනවා. එයාලා අයියා ගැන ගොඩක් බලාපොරොත්තු තියාගෙන ඉන්නෙ. විශේෂයෙන් මම ගැන. මම එයාව සනීප කරයි කියලා ගොඩක් බලාපොරොත්තු තියන් ඉන්නේ. ඉතින් ඒ අහිංසක බලාපොරොත්තුව ඉෂ්ට කරලා දෙන්න ඕන මම. සල්ලි වලට වඩා ඒක මනුස්සකම් අතින් ගොඩක් වටින දෙයක්. අවාර් අයියට මොනා අමතක උනත් දෙයියනේ කියලා එයාගේ අම්මව තාත්තව අමතක නොවුන එක මට ඇත්තටම සතුටුයි. එයාලව අමතක උනොත් ඒ මිනිස්සුන්ට පිස්සු හැදෙයි.
කොහොම හරි ආපු වේලේ ඉඳලම අඬන්න ඔන්න මෙන්න හිටපු ඒ දෙන්නාගෙ හිත මම කොහොම හරි කරලා ටිකක් විතර හැදුවා. ඊටපස්සේ එයාලා අයියටත් කවලා එයාලත් කෑවේ මගෙ කෑම වල ගුණ වර්ණනා කරන්නත් අමතක නොකරයි.