බාබන්ඩේසි

බාබන්ඩේසි - දහතුන්වන දිගහැරුම

අද උදේම මම හිත ටිකක් සන්සුන් වෙන්න කියලා හිතාගෙන මල් ටිකක් කඩාගත්තෙ නිවාඩු දවසේ දළදාව වඳින්න යන්න. අයියවත් එක්කන් යන්න හිතුනත් එයා ගියොත් මට හිතට නිදහස කෙසෙ වෙතත් හිතට බරක් නම් එනවා කියලා මම දන්න නිසා අයියට ඉස්පිරිතාලෙ වැඩක් කියලා බොරුවක් කියලා යන්න හදන්නේ. මොකද දවසක් අයියා කිව්වා මට මම දළදාව වඳින්න යනකොට එයාවත් එක්ක යන්න කියලා. සමාවෙන්න අයියෙ. අද මම යන්නේ මගෙ හිත සැහැල්ලු කරගන්න මිසක් පින් දහම් කරගන්න නෙමේ. මට සමාවෙන්න.

ඉතින් ගේ ඉස්සරහම සුදු රෙද්දක් වනලා වගෙ සුදුම සුදු පාටට මල් වලින් පිරිලා තිබ්බ වතුසුද්ද ගහෙන් මගෙ මල් වට්ටිය පුරෝගත්තු මම වතුසුද්ද මල් උඩින් එක රෝස පාට කනේරු මලක් තිබ්බෙ බුදුන්ට පූජා කරන දේ උනත් ලස්සනට තියන්න ඕනි නිසා. මම කොහොමත් ඉස්සර ඉඳන්ම ලස්සනට පිළිවෙලට ආස කෙනෙක්. මේ ළඟකදි ඉඳන් වැඩ අපිළිවෙල උනාට.

මම මල් වට්ටියත් කාර් එකෙ ශීට් එක උඩින් තියලා අයියගෙ කෑම එකත් කවලා මගෙ ගිටාර් එකත් අරන් කාර් එකට නගින්න හදනකොටම අපෙ ගේ ළඟ නැවැත්තුවේ කළු පාට හයිබ්‍රිඩ් වර්ගයෙ කාර් එකක්. එකපාරටම එකෙන් බැහැපු උස හැඩි දැඩි මිනිස්සු තුන් හතර දෙනෙක් කාර් එකෙන් බැහැලා මගෙ ළඟට ඇවිත්

"කෝ බොස්?"කියලා ඇහුවා.

"මො-මොන බොස් කෙනෙක් ද?"

"රණවීර සර් කෝ?"

"ආ..ආ... අවාර් අයියද? එ-එයා ඇතුලේ...මේ මහත්තුරු කව්ද?"

"උඹට ඒවා වැඩක් නෑනෙ! සර් කොහෙද කියපන්!"

ඒ මිනිස්සු කතා කරා නෙමේ ඇත්තටම ගෙරෙව්වා කිව්වොත් හරි. හරිම ගැඹුරු කටහඬවල් තියෙන්නේ. ජිම් කාලා හදාගත්තු යෝධ ඇඟවල්, මූන වැහෙන්න දාපු කළු මාස්ක් එක, හැමෝටම තිබ්බ එක වගෙ ඔළුවට දාන කළු රතු පටිය. මට ඇත්තටම මේ මොක්කුද කියලා හිතාගන්න බැරි උනා. මම එයාලට අවාර් අයියාගෙ කාමරේ පෙන්නුවම උන් ටික ඒක ඇතුලට ගිහින් කාමරෙ වැහුවා. සර්?? ඇයි උන් අයියට සර් කිව්වේ? බැරි වෙලාවත් අයියා රස්සාව කරන තැන ද? ඒත් අයියා රස්සාවක් කරන්නෑනෙ. ඒකාට අහවල් එකටද රස්සාවල් අච්චර ලොකු කම්පැනි පහකට වඩා අතටම හම්බෙලා තියෙනකොට? මට හිතාගන්න බැරි උනා. සමහරවිට ඒ කම්පැනි වල කව්රුහරි වෙන්න ඇති. ඒත් ඔහොම උන් ඉන්නවද එවයෙ? මැර පාටයි ඔක්කොම. ඒ යෝධ මැරයොන්ගෙන් තුන් දෙනෙක් කාමරෙ ඇතුලට යද්දි එක්කෙනෙක් එලියෙ හිටියා. පොර ගෙදර ඉස්සරහ දොර ළඟ කැරකි කැරකි ඉද්දි මම දැක්කේ පොරගෙ ඉනෙ තිබ්බ තුවක්කුව. මුන් මේ මොකාටද එන්න හදන්නේ?