Ben çıktım geldim de şimdi ne yapacağım?
Binayı da bilmiyorum ki.
Yavaş adımlarla yürüyerek kaldırımın kenarına oturdum.
Kafamı geriye atarak birkaç saniye öyle kaldım. Ve sonra normal şekilde önüme baktım.
Kafamı kaldırıp biraz daha baktım çevremdeki binalara. Belki anımsarım falan diye. Ama olur mu hiç öyle şey.
Ben nasıl iade edeceğim bu Sweatshirtü?
Okulda versem tuhaf mı olur ki?
Düşünceleri aklımdan silip öylece oturdum bir süre. Sonra çantamdan kulaklığımı çıkarıp müzik dinlemeye ve telefon kurcalamaya başladım.
Nasıl oldu bilmiyorum sosyal medyaya girince takılıp kaldım. Resmen bağımlılık yapıyor. Resmi olmayan deyişle insanı dünyadan koparıyor.
Ne kadar süre oldu bilmiyorum ama omuzumda dürtü hissetmemle bir süredir dalmış olduğum sosyal medya dünyasından sıyrılabilmiştim.
Omzuna baktığımda bir el gördüm. Gözlerim otomatik olarak elden kola sonra da yüze kaydı. Kulaklığımın tekini çıkarıp "Sen ne yapıyorsun burada?" diye sordum masum bir ses tonuyla.
"Evimin önünde kaldırımda oturuyorsun, bunu benim sormam gerekir asıl."
Arkamı dönüp binaya baktım. Burası mıymış!
"Ben sadece..."
Telefonu elimde sallayarak işaret ettikten sonra "Telefona dalmışım kusura bakma." dedim.
"Neden burada bekliyorsun? İçeri gelseydin ya."
"Aaa şey... Ben hangi bina olduğunu unutmuştum. Öylesine de buraya oturmuştum. Sonra telefona dalmışım işte." diyerek açıklamaya çalıştım.
"Dışarısı soğuk, içeri girelim."
Peki anlamında kafamı sallayıp onayladıktan sonra Kutay'ın arkasından kaldırımdan kalkıp onu takip ettim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HARİKULADEYİM
Teen FictionTexting olarak başlıyor sonra normal hikaye olarak devam ediyor. Harika, TÜBİTAK projesine katılmasıyla hayatına yeni insanlar girer. Böylece Harika'nın geçmişini öğreniriz. Harika ve çilekeş olan hayatı geleceğe doğru çilekeş olmaya devam etse de y...
