Pabucumun Mafyası | texting (Ara Verildi.)

1.3

Geçmiş olsun niyetine bol bol oy, yorum yapar mısınız💋💋

Seviyorum sizi ve öptümm💋

***
Alya; Günaydınn

Alya; Bugün ödevimi teslim edeceğim

Alya; Bana şans dilee

Simon çevrimiçi.

Simon; Ödevi önce bana atmayacak mısın?

Alya; Ay şu an otobüsteyim ama

Alya; Okulda atayım istersen

Simon; Yakından görmek tercihimdir

Simon; Okula girmeden yanında olmuş olurum

Alya; Ne

Alya; Nasıl ya

Simon; Okula geleceğim güzelim

Simon; Çıktıktan sonra da yemek yeriz

Simon; Seninle vakit geçirmek istiyorum

Alya; Ben şaşırdım

Simon; Seni daha fazla şaşırtmaya devam edeceğim :)

Alya; Bekliyorum gelmeni

Simon; Çok bekletmem

Alya bir mesaja "🤍" ifadesini bıraktı.

**
Kalbim tüm hızıyla atarken durmak bilmiyordu. Simon'un arabasını gördüğüm anda gülümsedim. Kucağımda kocaman ödevimi taşırken onun gelişini izliyordum.

Okula girmemiş, onu beklemiştim. Melis benim yanımda durmuştu ama daha sonrasında Simon'un geldiğini görünce içeri geçmişti. Hâlâ ufak tefek tedirginlikleri vardı ama bunları aşmıştı. Aşmak zorundaydı bir şekilde. Çünkü benim Simon'a olan güvenimin farkındaydı.

Gözüne taktığı güneş gözlüğünü çıkarıp giymiş olduğu keten gömleğinin kenarına astı. Keten pantolon, keten gömlek ve buram buram teninden yayılan parfüm kokusuyla etkilenmemek elde değildi.

Bu aralar onun bu kadar yakışıklı oluşu canımı sıkıyordu. Elimde değildi ama ben Simon'u fena halde kıskanıyordum.

"Çok güzel olmuşsun." Eğilip yanağıma küçük, narin bir öpücük bıraktı.

Beni. Yanağımdan. Öpmüştü.

Ağzım açık bir halde kalmış, ne diyeceğimi bilememiştim. Öpücüğü şaşırmama ve aynı zamanda heyecanlanmama neden olmuştu.

Utangaç bir şekilde gülümseyip kafamı eğdim. "Teşekkür ederim," diye mırıldandım. Normalde utangaç biri değildim ama nedense utanasım tutmuştu.

Simon kucağındaki ödevime bakıp, "Mimar Hanım muhteşem bir iş çıkarmışsınız," dedi göz kırparak. Çocuk gibi sırıttım anında.

Elimdeki maket projeyi bir süre inceledi. Merak ettiği yerleri tek tek anlattım ona. Büyük bir ilgiyle dinliyordu her anlattığımı. Gözüm kolundaki saate kayınca gözlerimi irileştirip, "Simon teslim etmeme çok az kalmış," dedim telaşla.

Ödevi daha sıkı tutup koşar adımlarla okula gelirken arkamdan yürüyerek gelen Simon'a, "Arabada bekle, çok geç kalmam," diye bağırıp hızımı arttırdım.

Okul binasına girdiğimde dikkatle merdivenleri çıkıyordum. Projeme zarar gelmemesi için her şeyi yapıyordum. Onu çok iyi bir şekilde korumam gerektiğinin farkındaydım. En azından kısa bir süreliğine.