Falcı numarası yerine Rus Mafyasına yazmak hayatın bana oynadığı bir oyun muydu?
Belki de aşkın tatlı olmayan bir tesadüfüydü...
Mafya Bey; Küçük bir kız çocuğu olduğun için sana karışmıyorum Alya.
Mafya Bey; Ama biraz daha ciddiye alınmazsam sana...
Terk edip gitmesine rağmen nasıl böyle karşısında durabiliyordu?
Simon'un elini belimde hissettiğim anda suratına baktım. Çenesini sıkıyordu. Belimdeki elini sıkılaştırıp, bedenimi kendisine doğru çekti. "Hepinize iyi akşamlar, sevgilimle gitmemiz gerekiyor," dedikten sonra kendisiyle beraber beni de yürüttü.
Ne demişti de herkes arkamızdan şaşkınlıkla bakıyordu, anlamamıştım. Rusça konuşmuştu.
Acilen Rusça öğrenmem lazımdı.
Simon çok hızlı yürüyordu ve ayağımdaki topuklular yüzünden yürümekte zorlanıyordum. "Simon, yavaş olur musun?" dedim topuklularım kırılmasın diye dikkatle yürürken.
Simon durup baştan aşağı süzdü bedenimi ardından kolunun birini bacaklarımın altından, diğerini de kollarım altına sarıp beni kucağına aldı. Beklemediğim hareketi karşısında afallayarak yüzüne baktım.
"Durur musun değil, beni kucağına alır mısın olacak cümlenin doğrusu." Kucağında ilerlerken başımı omzuna yaslayıp gözlerimi kapadım. Beni ezip geçmemiş, Elsa'ya cevap vermemişti. Aitlik hissi tam şu an hissettiğim en yoğun duyguydu. Dev cüssesi beni taşırken hiç yorulmuş gibi durmuyor, tam aksine hafif bir şey taşıyormuş gibi rahattı.
Onun bir doksan sekizlik boyunun yanında bir yetmiş olmama rağmen kısa kalıyordum. Boyum kısa değildi aslında. Sadece o fazla uzundu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Sahne tam olarak kapak fotoğrafımız^^)
"Nereye gidiyoruz?" diye sordum uyku mahmruru sesimle. Uykum gelmişti ve uyumak için en rahat yer Simon'un kucağı görünüyordu. Dudaklarını alnıma bastırıp hafifçe öptü. Vale arabayı getirdikten sonra beni ön koltuğa oturtup kendi tarafına doğru ilerledi.
Koltukta iyice küçülüp ayaklarımı rahatsız eden ayakkabıları çıkarmak için eğildim. Ayakkabılarımı kenara koyup ayaklarımı kendime doğru çektim ve başımı koltuğa yaslayıp rahat bir pozisyon elde etmeye çalıştım.
"Öyle rahat edecek misin?" Simon'a sadece başımı sallamakla yetindim. Ama ona yetmemiş olacak ki ayaklarımı kendine doğru çekip bacaklarının üzerine koydu. Başımın altına koymam için siyah ceketini çıkarıp verdi. Üstünde beyaz gömleği ile kalmıştı. Gömleğin üstten üç düğmesini açtığında göğsündeki dövmeler de gözüme çarpıyordu.
Uykuya dalmam geç olmamıştı. Uyandığımda bile Simon hâlâ ayakkabıların acıttığı bileklerimi okşuyordu.
