Innocence But Devil [Hiatus]

36

အဝတ်အစားလဲပြီးသောအခါ jungkookက ခပ်ထူထူ jean jacketကို အပေါ်မှထပ်၍ ဝတ်လိုက်ပြီး။
pistol နှစ်လက်ကိုပါ အတွင်းအိပ်ကပ်အတွင်းသို့ထည့်လိုက်ပါ၏။

"ဟန်နီမလိုက်ရပါဘူးကွာ မဖြစ်ပါဘူး"

Hoseokသူ့ကို ခါးထောက်ကာ စိုက်ကြည့်နေရင်း

"ငါမလိုက်ရဘူးဆိုမင်းလည်း ဒီအိမ်ထဲက တစ်လှမ်းမှခွာရမယ်မထင်နဲ့"

Jungkookက ခေါင်းခါပြီး ပခုံးတွန့်ပြသည်။
မတတ်နိုင်ဘူး သူအမျိုးသားလေးက ခေါင်းသိပ်မာသည်မို့ သူလည်း မထိန်းနိုင်ပေ။

"ဒါဆိုလည်းသဘောပါဗျာ"

မိနစ်အနည်းငယ်ကြာသောအခါ သူတို့စုံတွဲက နောက်ခန်းမှာထိုင်ပြီး Daniel က မောင်းသူနေရာ၊ victorက Daniel ဘေး အရှေ့ခန်း၌ ထိုင်လျက်လိုက်ပါလာ၏။
ညလယ်သည် တိတ်ဆိတ်ကာ တဖြည်းဖြည်းမှောင်မိုက်လာခဲ့ပြီး မြို့ပြနှင့်ဝေးလာသည်နှင့် အမှောင်ထုကြားမှ သစ်ပင်ရိပ်များသာ ကျန်ခဲ့တော့သည်။
နာရီပိုင်းမျှမောင်းနှင်ပြီးနောက် သူတို့ကအရောင်းအဝယ်ဆိပ်ကမ်းသို့ ရောက်ခဲ့၏။
ကားရပ်ပြီးတာနဲ့ Danielနဲ့ victorက နောက်ဖုံးကိုဖွင့်ကာ အထဲမှ အနက်ရောင်လည်သာအိတ် ငါးလုံးကို ထုတ်ယူကာ လှေဆိပ်၌ချထားလိုက်ရင်း တစ်ဖက်ဆိပ်ကမ်းမှ ဆိုက်ရောက်လာမည့်လှေကို စောင့်နေလိုက်ကြသည်။
Jungkookနှင့် Hoseokကတော့ ကားထဲမှထွက်မလာပဲ အရိပ်အ​​ခြေကြည့်နေရင်း

"စိတ်လှုပ်ရှားစရာလေးတွေ မလုပ်ဖြစ်တာကြာပြီနော်jungkook"

"ဒီညတော့ အေးအေးဆေးဆေးပဲ အလုပ်လုပ်ချင်တယ်ဟန်နီ အခြေအနေအရပေါ့ "

အမှန်ဆို ဤအလုပ်ကိုDanielနှင့်သာလွှဲထားလို့ရသော်လည်း တဖက်မှဝယ်ယူသူက တရုတ်ဘက်မှ တော်ဝင်အမျိုးအနွယ်မလို့ သူတို့နှင့်လက်ခံဆုံတွေ့ရန်လိုအပ်ပေသည်။

"မင်းစဥ်စားကြည့် သူတို့ကMr.Leeနဲ့အလုပ်လုပ်လို့ရရက်နဲ့ ဘာလို့ငါတို့ကိုရွေးလဲဆိုတာ"

"အင်း ကျွန်တော်သိတယ် ဒါပေမယ့် လူကြီးလူကောင်းတော့ပီသရမယ်လေ ရောင်းစရာရှိရက်နဲ့မရောင်းလို့ ဘယ်ရမလဲ"

"အရမ်းစိတ်မပူနဲ့ ငါတစ်ယောက်လုံးရှိတယ် မင်းဘာမှမဖြစ်စေရဘူး"